Julia (18) kreeg een scoliose-operatie: “Ik vertrouwde volledig op God”

Scoliose door groeispurt

“Ik was 14 jaar toen ik in de zomer in een hemdje voor de spiegel stond. Mijn moeder zag toen aan mijn rug dat er iets niet klopte. Voor mijn gevoel stond ik gewoon recht, maar mijn moeder dacht dat ik scheef stond. Ik vond het echt niet leuk om naar de dokter te gaan, want ik dacht: straks ligt het aan mij of krijg ik gezeik.

Bij de dokter moest ik een buktest doen. Er wordt dan gekeken of er ongelijkheden zijn in de stand van je ribbenkast. Bij mij stond de rechterhelft veel hoger, omdat mijn ribbenkast gedraaid stond, vanwege de bocht in mijn wervelkolom. Het was voor de huisarts direct duidelijk dat ik een scoliose had. Ik had geen idee wat een scoliose was, dus dat heeft ze allemaal uitgelegd. De huisarts stuurde mij toen door naar de orthopeed. Daar heb ik een röntgenfoto laten maken. De orthopeed mat een bocht van veertig graden. Mijn scoliose is ontstaan tijdens de groeispurt in de puberteit."

Zoeken naar behandeling

"Er werd een brace op maat gemaakt om ervoor te zorgen dat de kromming niet groter zou worden. Een brace duwt de ruggengraat in de juiste vorm. Het is een soort plastic harnas. Ik moest hem 23 uur per dag om, maar ik hield dit niet vol. Een brace zit heel erg strak en doet veel pijn. Eigenlijk moest ik hem twee jaar dragen, totdat ik was uitgegroeid, maar omdat ik zo gefrustreerd werd door dat ding droeg ik hem veel te weinig. Ik wilde toen zo graag geopereerd worden. Ik dacht: alles is beter dan een brace.

Met een vriendengroep ga ik vaak naar christelijke conferenties. Deze vrienden hebben ontzettend veel voor mij gebeden. Het liefste wilde ik dat mijn scoliose gewoon in één keer zou genezen. Ik geloofde dat God dit kon en als het lukte, zou ik er een geweldige getuigenis aan over houden. Toen er na het bidden niets gebeurde, was ik wel even teleurgesteld, maar al snel dacht ik: God zal er dan sowieso voor zorgen dat de operatie goed verloopt."

Vertrouwen op God

"De maanden, weken en zelfs dagen voor mijn operatie was ik dan ook helemaal niet zenuwachtig. Ik had er zelfs zin in! Ik vertrouwde volledig op God. De operatie verliep goed en ze hebben de bocht kunnen rechttrekken tot dertien graden. Rechter trekken dan dat was te risicovol, vanwege alle zenuwen in je ruggengraat en de kans op een dwarslaesie.

Na de operatie lag ik acht dagen in het ziekenhuis. De revalidatie duurde lang, ongeveer een jaar. Ik was bang dat ik na de operatie minder goed zou kunnen volleyballen, maar dit gaat juist beter dan eerst! Door de operatie en revalidatie besefte ik dat God niet altijd werkt op de manier zoals wij zelf hopen. Ook al snappen we zijn weg niet altijd, we kunnen altijd op Hem vertrouwen. God luistert naar je en Hij wil je helpen. Hij heeft een plan met jouw leven. Hij is liefdevol en trouw, en zal je nooit in de steek laten."

Gods plan voor mij

"God geneest mensen op verschillende manieren. Bij mij was dat door een operatie. Hij genas mij niet direct, maar indirect. Nu kan ik anderen op mijn manier bemoedigen met mijn getuigenis. Ik kan weer alles doen, dankzij Hem.”