Jouw God is een monster
Ik zag hem laatst online verschijnen. Pastor Benny. Het schijnt een heel bijzondere vent te zijn. Hij gelooft dat als je een goed christen bent, je financieel gezegend wordt. Pastor Benny is een goed christen. Hij heeft een persoonlijk vermogen van 42 miljoen dollar en een auto van 80.000 euro. Applaus.
Natuurlijk is het een vrij getalenteerd man. Het is natuurlijk al spectaculair als mensen omvallen als je ze mept met een jas.
Nog indrukwekkender is het dat je wanneer je ‘Benny Hinn charity’ googled, je uitkomt op zijn webshop, en niet op zijn uitgaven aan de armen.
Of het feit dat er vijf professionele onderzoeken zijn geweest die aantonen dat hij een oplichter is.
‘Christelijk’ marktdenken maakt me boos. Heel erg boos.
Maar er is één ding dat me nog razender kan maken. En dat is het geloof dat hij predikt. Ik citeer:
- “Als je lichaam aan God behoort, dan zal en kan het niet ziek zijn.”
- “Er staat nergens in de bijbel dat ik slechts een Honda zou moeten rijden.”
- “We hebben de mogelijkheid om 5 miljoen dollar te oogsten.”
Benny Hinn is een aanhanger van het welvaartsevangelie. Kort samengevat: als je hard genoeg gelooft en vaak genoeg geeft, zal het goed met je gaan.
Het is op dit punt dat ik moet denken aan een vriendin van me. Ze wilde weten waar God was. Had al gehuild, gebeden, gezongen. Gesmeekt. Het nam niet weg dat ze nog steeds paniekaanvallen had. Nog steeds zichzelf sneed. Niemand had die haar echt, echt begreep. Elke gedachte aan God was een kwelling. Dit was de God die redding zou moeten brengen, maar hij bracht haar alleen twijfel. Misschien had ze niet hard genoeg gebeden. Niet genoeg van zichzelf gegeven. Te weinig geloofd. En al die tijd hoopte ze dat er een Godservaring zou zijn, die haar weg zou dragen van al haar problemen.
Die quasi-liefdevolle, dwingende god verdient geen plaats te hebben in je leven. De god die je pas helpt wanneer jij het goede doet, is een monster. Alsof er perfecte christenen bestaan. Alsof je goed genoeg moet zijn voor genade. Alsof Jezus in een paleis werd geboren, in plaats van in een stal.
Ik hoop dat het meisje Jezus vindt. Niet hoog verheven boven haar, maar naast het bed waar ze zichzelf in slaap huilt. De man van smarten, en genade.
Een God die er is in de toppen én de dalen, die je aanmoedigt om door te gaan.
Dwars door de pijn heen, naar een nieuwe dag toe.
Gastcolumnist Thom Hofstede (20) is student journalistiek. Vroeger wilde hij ridder worden. Nu nog steeds. Hij tovert met plezier een lach op je gezicht, maar zet je ook graag aan het denken.