Joelle is paralympisch atleet: ‘’Voor elke wedstrijd bid ik of God met mij wil zijn’’

Eindelijk volwassen

‘’Natuurlijk was ik boos toen ik hoorde dat ik het syndroom van Usher heb. Ik was negen en wilde gewoon hetzelfde kunnen doen als de rest. Het is erfelijk en mijn ouders droegen allebei het stofje bij zich, dus daar ga je al. Ik heb het met de tijd wel een plekje kunnen geven en ik probeer zo positief mogelijk in het leven te staan.

Ik ben afhankelijk van anderen in bijna alles wat ik doe. Nu ik 18 en ‘volwassen’ ben vind ik het wel heel jammer dat ik mijn rijbewijs niet kan en mag halen, omdat ik simpelweg niet alleen kan rijden.’’

Paracycling

‘’Gelukkig heb ik iets veel mooiers gevonden dan een auto: een fiets! Twee jaar geleden kreeg mijn moeder de vraag of het mij leuk leek om paralympisch atleet te worden. Mijn familie steunt me in alles wat ik doe en ze willen het beste voor me, daarom nam mijn moeder me mee naar een van de talentendagen. Hier volg je clinics, trainingen van verschillende sporten waar je gescout kan worden.

Als snel kwam ik erachter dat ik paracycling helemaal geweldig vind. Omdat ik weinig kan zien moet ik kunnen bouwen op iemand, daarom koos ik voor tandem cycling. Ik ben de stoker, ik zit achterop. De piloot, het meisje dat voorop zit, is niet alleen mijn teamgenoot maar ook mijn zicht. Ik moet volledig op haar vertrouwen als mijn ogen.’’

Ik wil de wereld laten zien dat alles mogelijk is

Olympische Spelen

‘’Aan de paralympische spelen wordt steeds meer aandacht besteed, maar het loopt alsnog heel erg achter op de olympische spelen. Dit vind ik jammer, omdat ik weet hoeveel ik train en hoeveel moeite ik in mijn sport stop. Wij zijn ook gewoon mensen, maar we hebben misschien iets meer hulp nodig. Dat maakt ons niet minderwaardig.

Begin dit jaar had ik samen met mijn team een driedaagse wedstrijd in Groningen en Friesland, de Healthy Ageing Tour. Het was de eerste keer dat wij hieraan meededen. Alle wedstrijden werden uitgezonden op tv, behalve paracycling.  Ze hadden er ‘geen ruimte voor’.’’

God

‘’Voor elke wedstrijd bid ik of God met mij wil zijn. Bij een sport als wielrennen kan je heel naar terecht komen als je valt, maar ik weet dat Hij er zal zijn om mij te beschermen. Ondanks alles weet ik ook dat Hij een plan voor mij heeft. Ik wil de wereld laten zien dat alles mogelijk is, ook met een beperking.

Ik geniet echt van mijn leven en ik vind het zo jammer om te zien dat anderen zichzelf terughouden vanwege hun beperking. Voor iedereen is er iets; een sport, hobby of talent ongeacht je beperkingen.’’

Volg jij ons al op Instagram?