‘Ik zou liever een jongen zijn’

Maria (19) in 1901

“Met een schok word ik wakker van mijn moeder die mij wakker schudt. Is het nu alweer tijd om op te staan? Het lijkt alsof ik nog geen vijf minuten slaap. Doodmoe, met zware armen en benen stap ik uit bed. Moeder heeft het vuur in het fornuis al opgestookt en loopt verder om de rest wakker te maken. Ik ben laat en stap snel mijn kleren in. Het brood op het aanrecht snijd ik snel in dunne plakken. Een laagje boter en stroop erop en klaar is Kees. Snel zet ik koffie en zorg ervoor dat als mijn broers en vader de keuken binnenkomen, hun ontbijt klaarstaat. Terwijl zij eten, prop ook ik snel wat in mijn mond, terwijl ik verder snijd en smeer voor de lunch. Inmiddels sta ik al negen uur aan de machine om ervoor te zorgen dat het weven van de stoffen goed verloopt. Door de stoom is het bloedheet en ik heb geen tijd gehad om meer dan vier boterhammen te eten. Nog een uurtje als het meezit, nog drie als het tegen zit. Terwijl ik mijn lichaam afmat, drijven mijn gedachten af naar mijn jongere broertje. Pieter is achttien en ik biecht het maar eerlijk op: ik ben jaloers. Als hij zometeen thuis komt, mag hij sigaretten roken voor de kachel met zijn benen omhoog. Terwijl ik het brood voor morgen bak, de aardappels alvast schil en misschien mijn moeder nog help met de strijk. Voor hetzelfde werk als ik, krijgt hij meer betaald en dat alleen maar omdat ik een meisje ben. Op zondag, mijn enige vrije dag, lees ik graag de krant. Mannenwerk vindt mijn vader dat, maar als hij ‘m uit heeft, krijg ik ‘m toch te pakken. Vooral politiek vind ik boeiend. Maar mijn droom om ooit zelf het woord te voeren in de Tweede Kamer, zal wel niet uitkomen. Waar ik het meest jaloers op ben, is dat Pieter over een paar jaar mag stemmen. Hij mag meedenken over de besluiten die er voor Nederland genomen worden. Ik niet, omdat ik een meisje ben. Alleen maar omdat ik borsten heb, een jurk draag en ooit kinderen zal baren, mag ik niet stemmen. En niet naar school en niet werken als ik ooit getrouwd ben. Het was beter, echt beter als ik een jongen zou zijn.” Marit (19) in 2016
“Het verschil tussen mij en mijn broertje? Geen idee. Of nou ja, zijn speelgoed was vroeger blauw, het mijne roze. Hij ging op voetbal, ik op ballet. Hij leerde mijn banden te plakken en ik zijn eten te koken. We zaten op dezelfde school en gingen naar dezelfde feestjes maar ik mocht in het donker niet alleen terug naar huis fietsen. We krijgen dezelfde kansen qua studie, maar bij een sollicitatie wordt er over mijn foto vaker gezegd: die ziet er goed uit en néé, dat zeggen ze niet alleen omdat ik knapper ben. Toen ik in de wieg lag, boog het bezoek zich over mij heen en zeiden ze: ah, wat een schattig meisje. Bij mijn broertje zeiden ze: ah, wat een stoere bink. Als we terugkomen van vakantie, wast mijn broertje samen met mijn vader de auto en help ik mijn moeder met opruimen. En zo kan ik nog wel even doorgaan. Maar of dat nu zulke grote verschillen zijn? Dat weet ik niet.” Deze week gaat het op BEAM over tijdreizen, vandaar dit verhaal!