‘Ik zat op Kos op het terras toen de aardbevingen begonnen’

“De vakantie begon goed. We bezochten Kos-Stad, zwommen in de zee en maakten plannen voor de rest van de dag. De volgende dag zat ik met een van mijn vrienden lekker op het terras, aan de boulevard. We waren een oud klasgenoot tegengekomen. Zij zat ook met ons te genieten van een drankje. Ineens begon de haven te beven, het terras te shaken. Ik dacht nog dat het aan mij lag, maar toen besefte ik dat het een aardbeving was. Mensen begonnen in paniek weg te rennen en op de grond zat iemand te huilen. Iemand riep iemand heel hard: ‘Water!’. Het water uit de zee kwam omhoog. De hele boulevard overstroomde. Ik wist niet wat me overkwam. De mensen waarmee ik was, mocht ik niet uit het oog verliezen. We zijn als gekken gaan rennen. Naar boven, naar een veilige plek waar we niet omringd waren met gebouwen. Auto’s dreven door de straten – later heb ik nog samen met zo’n vijftien man geholpen auto’s die naar het midden van de weg gedreven waren, weg te tillen voor de brandweer. De vriend die nog in het hotel zat, kwam naar ons toe. Hij vertelde dat de scheuren in de muren van het hotel zaten. Aan de haven had hij tot aan zijn middel in het water gestaan.

We troffen een complete ravage aan: scheuren in de grond, een verzakte haven, gebouwen die deels waren ingestort, winkels die helemaal overhoop lagen

Uren zaten we boven op die berg. Sommige mensen gingen slapen, maar dat lukte mij niet. Ik was bang. Het idee dat je niet weet wat er komen gaat, is vreselijk. Die 48 uur heb ik hoogstens een uurtje geslapen. Half zeven de volgende ochtend zijn we weer richting de stad gegaan. We troffen een complete ravage aan: scheuren in de grond, een verzakte haven, gebouwen die deels waren ingestort, winkels die helemaal overhoop lagen. De dag daarna begon het puinruimen. Ik stond ervan te kijken hoe hard de lokale bevolking aan het werk ging: ruimtes werden afgezet, troep werd opgeruimd, in het hotel kwam de architect langs. Binnen een dag waren de eerste scheuren weer gedicht. Er was veel saamhorigheid. Iedereen stond voor elkaar klaar. Die avond gingen de eerste restaurants weer open. Sommige mensen, zoals de oud klasgenoot en haar vriendin, wilden per direct naar huis. Wij besloten te blijven. We voelden ons wel weer op ons gemak. Zaterdag hebben we een auto gehuurd en zijn we het eiland rondgegaan. We kwamen erachter het episch centrum echt in Kos-Stad zat, waar wij waren. Twintig kilometer verderop spraken we mensen die door de beving heen waren geslapen – terwijl er in Kos-Stad twee mensen zijn overleden, toen een club instortte. Inmiddels zijn we weer onderweg naar huis en een avontuur rijker. Het was niet wat we hadden verwacht van deze vakantie, maar ik denk niet dat ik hierdoor slaapproblemen krijg.” Heb jij weleens iets soortgelijks meegemaakt? Stuur een mailtje naar beamredactie @eo.nl of stuur een appje naar 0683673700.