"Ik werd in mijn borst geknepen tijdens het zingen van Opwekking"

#metoo

Maar hoe zit het met seksueel geweld in Nederland? De cijfers liegen er niet om. Vandaag haalde nrc.next deze cijfers aan van Atria ( Kennisinstituut voor Emancipatie en Vrouwengeschiedenis): driekwart van de vrouwen (73 procent) is ooit seksueel geïntimideerd, en 45 procent maakte ooit fysiek of seksueel geweld mee.

Seksuele intimidatie gaat niet alleen over de grote verhalen, zoals aanranding of verkrachting. Het is ook die ene vervelende opmerking of hand op je schouder die je daar liever niet hebt. Veel situaties dus waar je in je alledaagse leven mee te maken kan krijgen.

Jorinde (19)

"Ik ging op mijn 14e voor het eerst naar een tienerdisco. Tijdens het dansen werd ik in mijn billen geknepen. Toen ik me omdraaide zag ik een jongen staan met een enorme grijns op zijn gezicht. Hoewel mijn moeder mij altijd had geleerd om diegene een klap te verkopen, schrok ik er zo van, dat ik verstijfde en snel ben doorgelopen.

Op mijn 17e gebeurde het weer. Dit keer gaf ik wel een klap, maar ik kwam met mijn 1 meter 60 niet hoger dan zijn borst en hij begon vervolgens te lachen. Een vriend van me liep achter mij en zag het gebeuren, waarbij hij de jongen bij z’n shirt pakte en zei dat hij normaal moest doen. Pas toen was hij stil."

Femmeke (28)

"Vrijmarkt koningsnacht. Ik houd een jurkje omhoog om te kijken of hij me een beetje staat. ‘Staat je echt mooi meisje, meisje, je bent echt een mooi meisje’ zegt een jongen terwijl hij zichzelf tegen me aan drukt. Ik kijk hem verstoord aan en draai me van hem af. Dat kan hij niet hebben. ‘Kutwijf’, roept hij, en loopt weg. Razend loop ik hem achterna. ‘Doe effe normaal man!’ Hij kijkt achterom, zijn blik één en al verbazing. Het is toch heel normaal wat hij zojuist deed?

Dat is het ook. Op mijn twaalfde trekt een leeftijdsgenootje in de speeltuin aan mijn ‘tieten’, zo noemt hij het, want er zit nog niks. Op mijn vijftiende ben ik ‘arrogant’ omdat ik niet vriendelijk glimlach naar jongens die ‘complimenten’ naar me schreeuwen. Op mijn twintigste rijdt een vreemde tegen me aan op de dansvloer. Op mijn 22ste staart een man die me een lift in zijn auto geeft naar mij in plaats van naar het verkeer. In zijn blik: seks. Zijn hand grijpt mijn knie in plaats van de versnellingspook. Op een christelijk festival waarschuwt een vreemde man dat het decolleté van mijn jurk te diep is.

Ik zou willen dat ik het idee dat mijn lichaam er is voor het plezier van mannen, minder normaal vind. Ik zou willen dat jij geschokt bent als je dit leest. Maar jij vindt het waarschijnlijk ook normaal. Ik strijd / schrijf / spreek voor een wereld waarin dit elk jaar minder normaal wordt."

Ik was verbouwereerd en verstijfde, maar deed niets

Maaike

"Ik was zestien jaar en voor een paar weken nanny in Engeland bij een bevriende Engelse familie van mijn ouders. Ik paste op drie kinderen en ging met het gezin mee naar hun kerk, waar zij enthousiast lid van waren. Op een dag kwam er een kennis langs van de familie met zijn  kinderen. Het was een druiligere middag in de zomervakantie en we dronken thee en gingen zingen; de vader van mijn oppasgezin speelde graag piano en ik zong graag mee.

We zongen opwekkingsliederen bij de piano, die kennis naast mij. Opeens deed hij zijn arm achter mijn rug om greep mijn borst en kneep keihard in mijn tepel. Ik was verbouwereerd en verstijfde, maar deed niets. Hij liet weer los en zong verder. Niemand had wat gezien, we stonden allemaal met ons gezicht naar de piano. Ik weet niet meer of ik daarna nog zong of niet. Een paar liederen later waren we klaar en wilde de kennis weer naar huis. Ik was heel stil. Ik vond zijn kinderen, die nog erg klein waren, ook erg stil. Hij nam afscheid door mij een knuffel en een kus te geven en weer naar mijn borst te grijpen.

Ik heb dit verhaal vrij snel aan anderen verteld, maar niet aan de oppasfamilie in Engeland. Ik maakte me altijd zorgen om die kinderen van die kennis; wat gebeurde er bij hen thuis? Had ik toch destijds iets moeten zeggen tegen mijn oppasfamilie hoe gevaarlijk hun kennis was? Ik was er maar een paar weken en wilde gewoon graag weer naar huis zonder problemen, dat was de reden denk ik om niet te zeggen tegen hen. Het leek me allemaal erg ingewikkeld om te regelen en ik was zestien jaar en op bezoek.  Ik heb het voorval verder niet op mijzelf betrokken en verwijt mezelf niets."

Adrienne (35)

"Toen ik studeerde, reisde ik met een NGO naar Albanië. Tijdens een gezellige avond met de groep in een restaurant, ging ik nietsvermoedend op zoek naar het toilet. Onze Albanese reisleider kwam me achterna, maakte ongepaste opmerkingen en werkte mij tegen de muur. Net toen ik me realiseerde dat ik geen kant op kon, kwam een andere reisgenoot naar het gangetje om poolshoogte te nemen. De reisleider stapte opzij, deed alsof er niets aan de hand was en liet ons in shock achter.

Ik maakte mezelf wijs: er is niets ‘gebeurd’. Maar het heeft zeker sporen nagelaten. Vanaf nu was mijn devies: dit wil ik snel vergeten, maar het gaat me niet weer overkomen. ‘The bridges I burn, will light my way’. Het was uit met mijn ‘naïeve’ gedrag. Ik heb een persoonlijk alarm in mijn tas gehad. Ook loop ik met mijn telefoon en sleutel in de hand als ik ‘s avonds laat nog alleen op straat ben. Ik ben niet bang maar wel (zoals klinkt in het motto van scouts) always prepared'"

Tirza (24)

"Ik zal een jaar of dertien geweest zijn toen een jongen van het personeel van de Franse camping bij de pingpongtafel aan mij vroeg of ik mee wilde naar zijn caravan. Toen moest ik samen met mijn vriendinnetje vooral heel erg om giechelen. Nog steeds, maar een beetje bizar was het natuurlijk wel.

Iets korter geleden ben ik een keer wel heel bang geweest. Een paar jaar geleden fietste ik in mijn eentje naar huis. In een van de straten voor mijn huis stond een man bij zijn fiets. Hij zat zo van een afstandje naar mij te kijken, en toen ik voorbij fietste dacht ik nog: hij lijkt wel dronken. Hij maakte opmerkingen, gebaren.

Toen ik hem passeerde en over mijn schouder keek, stapte hij op zijn fiets en maakte aanstalten om achter me aan te komen. Een verlammende angst overviel me, en ik sprintte als een gek naar huis. Direct belde ik mijn vriend huilend op. Later dacht ik: hij was toch veel langzamer dan ik, dus er zou niks gebeurd zijn. Maar hoe dan ook was ik ontzettend bang, en droom ik er soms nog van."

Heb jij iets soortgelijks meegemaakt? Schaam je niet en praat erover met mensen die je vertrouwt. Wil je je verhaal graag openbaar delen om andere vrouwen te helpen: beamredactie@eo.nl of app naar 0683673700.