"Ik miste haar zo dat ik wist dat het serieus was"

Wouter en Anneke, wie zijn jullie?
Wouter:

"Anneke is lief, knap, grappig, betrokken bij andere mensen en soms lekker gek. Ze studeert voor onderwijsassistente."
Anneke: "Wouter is een leuke, lieve jongen met heel veel humor. Hij studeert facilitair werk, dus hij wordt straks bijvoorbeeld conciërge. Verder is hij behulpzaam en heel sociaal naar anderen toe. Hij past heel goed bij mij."  Hoe hebben jullie elkaar leren kennen?
Wouter: "Vorig jaar, onderweg naar de EO-Jongerendag. Ik ging samen met een stel vrienden met de trein en zij waren ook bevriend met Anneke. We zaten in zo’n vierzitbank. Ik vond haar gelijk leuk en wilde een praatje alleen met haar maken, dus ik vroeg haar waarom ze geen varkensvlees at – dat was in het gesprek met z’n allen een keer voorbij gekomen."
Anneke: "Best een bijzondere openingszin, haha, maar ik kreeg de vraag wel vaker. We hebben het daarna over heel veel andere dingen gehad en waren de hele dag niet bij elkaar weg te slaan."
Wouter: "In de bus terug vroeg Anneke mijn nummer, zodat ze me zogenaamd toe kon voegen aan een groepsgesprek. Achteraf natuurlijk een hele goede manier om aan mijn nummer te komen. We gingen appen en zo is het begonnen. Het aparte is dat we ons hele leven bijna tien minuten van elkaar hebben gewoond, maar elkaar nog nooit hadden ontmoet."
Anneke: "We zaten zelfs bij dezelfde kerk." 
Wouter: "Ik ben op latere leeftijd tot geloof gekomen en ik ging nog maar een paar maanden naar die kerk. Dat verklaart het een beetje."  Hadden jullie elkaar écht nog nooit gezien?
Anneke: "Nee, heel raar eigenlijk! We hadden een paar gemeenschappelijke vrienden, maar we leefden toch in twee andere werelden."
Wouter: "De eerste keer na de EO-Jongerendag zagen we elkaar wel in de kerk!" Wanneer werd het officieel?
Wouter: "Een week later. We hadden een afspraakje en mijn vader belde of ik toevallig zin had om naar Guus Meeuwis te gaan. Hij had kaartjes via zijn werk voor ons. Nu zijn we geen grote fans van Guus, maar het is Brabants, dus altijd gezellig." 
Anneke: "Het was heel leuk en aan het eind van de avond hadden we verkering." Anneke, een maand later ging jij op reis, hoe was dat?
Anneke: "Ik had me in januari opgegeven om mee te gaan met een ontwikkelingsreis naar Oekraïne. Het was echt in de middle of nowhere en er was één plek waar je internet had. We moesten echt afspreken om met elkaar te bellen, als we al bereik hadden. Daarbij was ik een van de reisleiders  en kon ik niet altijd weg. Best lastig, want dan heb je net net een maandje verkering, klikt het zo goed en dan kun je elkaar niet zien of spreken."
Wouter: "De eerste week was ik met vrienden op vakantie in Luxemburg en had ik afleiding. Al stond ik soms een half uur bij het wifi-punt naar mijn telefoon te staren, haha. De tweede week was ik weer thuis en toen keek ik om me heen en was Anneke er niet. Ik heb haar erg gemist en toen wist ik wel dat het serieus was."  In januari heb je Anneke ten huwelijk gevraagd, vertel!
Wouter: "Ik heb echt van alles verzonnen en elke keer had Anneke me door! Op een gegeven moment heb ik gewoon een ring gekocht en haar out of the blue, ongepland gevraagd. Op 8 januari, mijn vaders verjaardag. Die vergeet ik nu ook niet meer. Ik heb een brief geschreven met mijn gevoelens voor haar en de laatste regel van die brief was de vraag: wil je met me trouwen?"
Anneke: "Toen zat hij op een knie en zei ik ja! Onze bedoeling is om volgend jaar maart te trouwen. We zitten nu in de laatste paar maanden van onze studie en als we klaar zijn, gaan we met onze bruiloft aan de slag." Jullie waren toen een goed half jaar samen, voelde dat niet als snel?
Anneke: "Nee, het voelde heel natuurlijk. We hadden er al gesprekken over gehad." 
Wouter: "We waren er allebei over uit: we willen voor altijd samen blijven." 
Anneke: "In die zeven maanden zijn we ook zo naar elkaar toegetrokken dat het heel vertrouwd voelde."  Wat maakt het dat het werkt tussen jullie?
Wouter: "We passen goed bij elkaar, maar zijn ook tegenpolen. Ik ben meer van het doen en niet van het denken. Anneke heeft dat precies andersom. We vullen elkaar daarin aan. Daarnaast overleggen we goed en plannen wanneer we elkaar kunnen zien."
Anneke: "Ja, we bespreken veel met elkaar. Elke ochtend hebben we bijvoorbeeld een momentje dat we elkaar spreken. Via de app of gewoon zo. We vragen waar de ander mee zit of waar de ander dankbaar voor is en bidden daar dan voor." Geloven is wel belangrijk voor jullie, of niet?
Wouter: "Jazeker, daar is alles mee begonnen. Als ik niet tot geloof was gekomen, was ik nooit naar de EO-Jongerendag gegaan en had ik Anneke niet ontmoet."
Anneke: "De timing was precies goed. We zien daar wel een soort sturing in. Ik had daarvoor een tijdje niet zo’n behoefte aan een relatie en had me daar net weer voor opengesteld. En daar was Wouter!" Hoe geven jullie het nog meer een plek in jullie relatie?
Wouter: "We gaan bijvoorbeeld samen naar de kerk, naar de Bijbelkring en lezen samen uit de Bijbel. Samen geloven."   
Anneke: "Ook gaan we naar een pre-marriagecourse, die we via onze kerk volgen. Dat helpt ons zeker bij die vraag hoe we God in onze relatie kunnen betrekken."
Wouter: "Een van onze plannen is om op huwelijksreis naar Israël te gaan. Samen beginnen op de plek waar Jezus is begonnen leek ons heel mooi."   Hebben jullie verder nog toekomstplannen?
Wouter en Anneke: "Huisje, boompje, alleen geen beestje."
Anneke: "Een goudvis misschien. We zijn niet zo van de dieren, haha."    
Wouter: "Trouwen en samen gelukkig zijn. Kinderen zouden op de lange termijn natuurlijk heel mooi zijn. We zien we hoe het gaat." Tekst: Janita Kers