Ga naar submenu Ga naar zoekveld

‘Ik heb blijvend hersenletsel door een val op mijn hoofd’

9 november 2017 · Leestijd 3 min

Een iets te gewaagd kunstje tijdens de dansles, veranderde Emma’s (18) leven voorgoed. Een val op haar hoofd, zorgde voor blijvend hersenletsel.

“Op school volgde ik een extra vak: dansen. We moesten zelf een dansje maken en wilden een spectaculair eind. Ik draaide over iemands rug, maar dat ging mis: ik viel op mijn voorhoofd. Ik dacht: ‘Die pijn gaat wel over’, dus ik besteedde er verder geen aandacht aan.

Na twee dagen voelde ik me beroerd: ik had hoofdpijn en was misselijk. Ik vertelde het aan mijn moeder en zij wist meteen dat het een hersenschudding was. Als ik zou even zou uitrusten, zou het wel goedkomen.

Gelukkig was het zomervakantie, maar de vakantie bleek te druk. Ik ging met een vriendin weg. In het begin ging het nog wel, maar aan het einde van de vakantie voelde ik me heel slecht. Ik had hoofdpijn, was misselijk, af en toe duizelig en voelde me erg moe. De dokter vertelde me dat ik school weer rustig moest opbouwen. Drie of vier uurtjes per dag naar school. Daarna ging ik naar huis, naar bed, at ik mijn avondeten en dook ik opnieuw onder de wol. Dat ging in eerste instantie goed, maar ik miste veel en bouwde een enorme achterstand op. Daardoor moest ik thuis uren aan mijn huiswerk zitten. Ik ging steeds meer achteruit. Ook van mijn conditie bleef weinig over. Het lukte met niet om meer dan 500 meter te lopen. Met kerst gingen we naar het bos, ik in een rolstoel.

Ik bleef vier uurtjes naar school gaan, maar puur voor mijn sociale contacten. Het extra werk liet ik achterwege. Ik bleef zitten, deed het jaar opnieuw, maar toen ik in de vierde klas kwam moest ik weer alle vakken volgen en hele dagen op school zitten. Dat was te veel. Op school konden ze me niet meer verder helpen.

Het was verschrikkelijk. Ineens moest ik accepteren dat ik een blijvend hersenletsel had. Dat ik niet meer goed meekwam op school. Maar had ook impact op mijn sociale leven: ik moest feestjes afzeggen en verloor vriendinnen. In het begin konden mensen nog gemakkelijk begrip voor me opbrengen, voor sommigen werd het steeds lastiger. Wat ik heb, is niet zichtbaar.

Nu gaat het beter, al baal ik er wel van dat ik weer op een nieuwe school zit. Ik doe nu volwassenenonderwijs en volg maar een paar vakken, volgend jaar volg ik de andere vakken. Zo probeer ik het te verdelen. Ik weet niet zeker of het me gaat lukken om mijn havodiploma te halen. Drie dagen per week ga ik naar een revalidatiecentrum. Ik probeer een bedrijfje in fotografie te starten. Foto’s maken vind ik superleuk en op deze manier ben ik niet afhankelijk van een baas en kan ik rekening houden met mijn gezondheid.”

Heb jij iets soortgelijks meegemaakt? Laat het ons weten en stuur een mailtje naar beamredactie@eo.nl! Kijk voor meer info over hersenschudding en hersenletsel op Ik heb een hersenschudding.

Geschreven door

Anna Neeltje

Misschien ook wat voor jou

Volg BEAM op TikTok!

Voor video's van inspirerende jongeren die licht willen verspreiden! 💛💡