''Ik heb al een half jaar niet gedoucht''

Autisme

‘’Ik woon in een kliniek waar autisme wordt behandeld. Zelf heb ik een onofficiële vorm van autisme genaamd MCDD. Hierdoor heb ik hele intense fobieën ontwikkeld voor plassen en douchen. De angst om te douchen heb ik al heel lang, ongeveer vanaf mijn 6^e en is met de jaren veel erger geworden. Door een traumatische ervaring, die ik liever niet deel, heb ik in de afgelopen vier jaar een angst voor plassen gekregen.

Ik had veel hobby’s zoals judo en toneelspelen en ik vond school leuk. Toch heb ik uiteindelijk alles op moeten geven door mijn fobieën. Dat ik alsnog ben geslaagd voor mijn Vwo-examen zag niemand, inclusief ikzelf, aankomen. Ik heb nog wel geprobeerd naar de universiteit te gaan, maar de hoop dat ik dat zou volhouden vervloog al snel. Mijn hoofd is teveel aan het rotzooien.’’

Ik word wakker, eet, leef en ga weer naar bed

Moeilijk

‘’Ik probeer positief te blijven, maar mijn gedachten zijn soms zo heftig dat ik heel depressief kan worden. Het is zo erg dat ik meerdere zelfmoordpogingen heb gedaan. Ik ben continu met al mijn fobieën bezig en dat maakt me zo eenzaam en verdrietig. Ik word wakker, eet, ‘leef’ en ga weer naar bed. Dit is niet hoe mijn leven hoort te zijn.

Om het weekend mag ik naar huis. Toch gaat dat gepaard met veel stress en frustratie, omdat niemand meer weet wat ze met me aan moeten. Mijn vader wordt snel boos en mijn moeder heeft een alcoholprobleem ontwikkeld. Mijn zusje zie ik bijna nooit meer door de spanning thuis. Dat dit komt door mij vind ik verschrikkelijk.’’

Momenteel heb ik ruzie met God

Hoe het nu gaat

‘’Ik weet dat het onmogelijk is om helemaal niet naar de wc te gaan, maar ik stel het wel zo lang mogelijk uit. In de kliniek hebben we elke dag een standaard koffie en thee momentje. Hier moet ik aan meedoen, maar verder drink ik bijna niet. Ik ga ongeveer een keer per anderhalve dag naar de wc. Hiervoor neem ik medicatie, anders lukt het me fysiek niet. Ik heb mezelf zes maanden geleden voor het laatst gewassen. Mijn angst voor het douchen was toen zo groot dat ik flauw ben gevallen.

Naar de kerk ga ik niet meer, omdat ik het idee heb dat God me niet helpt. Bidden heb ik daarom ook allang opgegeven. Ik geloof echt dat er een God is, maar momenteel heb ik ruzie met mijn God. Ik snap niet waarom hij me niet kan helpen en het frustreert me.

Ik hoop gewoon dat mensen een keer stoppen met al die vooroordelen. Ja, ik ruik niet fris, maar daar zit meer achter dan meteen gedacht wordt. Niet oordelen is voor mij de belangrijkste eigenschap die je als mens kunt hebben.’’

Om privacyredenen is er een andere naam gebruikt voor dit artikel. Haar echte naam is bekend bij de redactie.