"God vraagt ons om 5 maanden niet samen te zijn"

“Zes jaar geleden ontmoetten we elkaar voor het eerst. We waren namelijk allebei op een christelijk zomerkamp. Daar trokken we met elkaar op. De vriendschap was leuk, maar we hadden geen speciale interesse in elkaar. Ons contact verwaterde een beetje, totdat het afgelopen februari nieuw leven in werd geblazen. Jermaine had iets op Facebook gedeeld wat mij erg aansprak. Ik stuurde hem – zonder bijbedoelingen - een PM en al snel werden we steeds persoonlijker en eerlijker in de chatgesprekken. Het was bizar hoe ik me in zijn verhaal herkende. Ik ervoer zo’n diepe connectie! Toch stond ik niet echt open voor een jongen, een relatie. Ik was namelijk net overspannen geraakt en gestopt met mijn studie. Dit kon ik er echt niet bij hebben. Dus besloot ik hem de volgende dag te bellen.”

Bellen, bellen, bellen

“Hoe bijzonder ik ons gesprek ook vond, ik moest hem vertellen dat ik geen energie had om in hem te investeren. Eerst moest ik mezelf terugvinden. Bovendien was ik er klaar mee om mijn waarde van een jongen te laten afhangen. Jermaine luisterde naar mijn boodschap en herkende het deels: ook hij had besloten om zich even niet met daten bezig te houden. Toch was hij vastberaden: ‘Jou wil ik beter leren kennen. Dan investeer ik toch eerst in jou?’ Vanaf dat moment zijn we dagelijks gaan bellen. Soms duurde ons gesprek uren! Aan de telefoon konden we samen lachen en grappen maken, maar ook de diepste gesprekken voeren. Het voelde zo natuurlijk en vertrouwd! Maar op de achtergrond bleef ik ernaar verlangen om mijn bevestiging volledig in God te vinden en niet in Jermaine."

Eerste date

“Voor onze eerste afspraak waren wij allebei superzenuwachtig. We hoopten zó dat onze gevoelens in real life bevestigd zouden worden. Ik moest denken aan een droom die ik een aantal keer in mijn pubertijd had gehad. Daarin knuffelde een jongens-figuur mij. Het gevoel van die omhelzing bleef lang hangen, zelfs toen ik wakker werd. Ik vroeg aan God of Hij dit gevoel terug wilde geven als ik de ware zou ontmoeten. Toen ik Jermaine van een afstandje zag, was het echt alsof de tijd even stil stond. Magisch gewoon! We gaven elkaar een knuffel en wauw, dat voelde precies zoals in mijn droom. De gevoelens die ik op dat moment al voor hem had, werden alleen maar sterker.”

Op deze manier konden we niet langer doorgaan…

“De vlinders in mijn buik begonnen steeds enthousiaster te fladderen. Ook werden we op zoveel manieren bevestigd dat God iets speciaals met ons van plan was! Toch leek het soms alsof we onszelf in de ander verloren. De basis van onze relatie bestond namelijk uit twee vermoeide, gebroken mensen. Het bleef lastig voor mij om Jermaines liefde te accepteren en dat dat brak hem – en ons – op. Hij was kapot, ook al wilde hij dat eerst niet toegeven. Een paar weken eerder had ik tegen God gezegd: ‘Als U wilt dat ik Jermaine loslaat, dan ben ik bereid dat te doen.’ Ik voelde dat Jermaine en ik zo niet langer door konden gaan. Maar wat betekende dit? We wilden elkaar niet verliezen! Ik bad tot God: ‘Hoe dan?!’”

5 maanden stilte

“Een ding stond voor ons als een paal boven water: dat God op 1 moest staan. Maar was contact tussen ons dan nog wel mogelijk? Ik vroeg aan God om te spreken. Zijn reactie was heel duidelijk, maar liefdevol: 5 maanden geen contact. Ik zie dit absoluut niet als het einde van ons verhaal. God bevestigde namelijk ook enorm wat er in de eerste twee maanden tussen Jermaine en mij gebeurd was. Ook beloofde hij een vruchtbare periode; 5 maanden van herstel. God zei: ‘Jullie gaan elkaar missen, maar jullie gaan elkaar niet nodig hebben.’ In deze periode mogen wij leren om volledig afhankelijk te raken van God, en niet van elkaar. Dat is mijn grootste verlangen: onze relatie met God als basis. Ik wil dat ik mijn waarde vind in het zijn van Gods Dochter en niet afhankelijk zijn van Jermaine."

God regisseert!

“Natuurlijk vinden we het moeilijk om elkaar 5 maanden niet te zien en spreken. We missen elkaar, maar kijken ook enorm uit naar wat gaat komen. Dit is het juiste om te doen, het klopt. Gelukkig ervaren we allebei rust en vastberadenheid in deze situatie. Als we elkaar op 7 september weer zien, geloof ik dat we dichterbij elkaar zullen zijn dan ooit. Dat we elkaar dan in de ogen kunnen kijken en daarin zien dat we onze identiteit in God hebben gevonden. Ik wist niet dat God zo romantisch is! Hij heeft zoveel tijd en toewijding gestoken in ons liefdesverhaal. Hij is de regisseur!”

God vindt jouw verlangens belangrijk!

“Voordat ik Jermaine ontmoette, was ik zo bang dat een relatie niet voor mij was weggelegd. Dat ik zou worden overgeslagen. Maar nu weet ik hoe belangrijk mijn verlangens voor God zijn! Dat wil ik anderen ook echt meegeven: durf jouw verlangens ruimte te geven. Het is Gods passie om ze te beantwoorden! Mensen vragen mij of ik niet bang ben dat het uiteindelijk niets tussen ons wordt. Maar juist omdat ik nu leer dat mijn zekerheid niet gebouwd is op die relatie, maak ik me daar niet druk om. Toch kan ik me heel moeilijk voorstellen dat Jermaine en ik niet samen eindigen: Gods leiding is zo duidelijk aanwezig! Ik vertrouw erop dat Hij iets moois voor ons in petto heeft.”

*de mensen op de foto zijn niet Judith & Jermaine