GASTCOLUMN: Mensen kijken, niet kopen
Ik loop door het centrum op een zonnige zaterdag. Met verder niets om handen, kan ik tijd besteden aan één van mijn favoriete bezigheden in de stad: mensen kijken. Het straatbeeld wordt getekend door haastige mensen, slechts gefocust op de volgende winkel met schreeuwende kortingsleuzen als: ‘4e bikini gratis’. De januarisale is duidelijk nog in volle gang. Een evenement wat voor mij nu eerder weerzinwekkend dan aantrekkelijk is.
Maar een tijdje terug was shoppen één van mijn favoriete bezigheden. Zoals elke (toen 14-jarige) tiener, ging ik zo nu en dan naar de stad, om vervolgens de hele dag van keten naar keten te hoppen. Hierbij lette ik niet op eventuele labels getiteld met ‘made in Bangladesh’. Ik was dan eventjes heel blij en tevreden met alles wat ik had gekocht. Maar dit duurde niet lang. Een week later zat ik alweer op tientallen webshops te turen door de sale.
Herkenbaar? Waarschijnlijk wel. Het begint er al mee wanneer je als 6-jarige samen met je moeder in de supermarkt koekjes uit mag zoeken. Omdat je niet kunt kiezen tussen Kabouter Plop en Dora mag je ze allebei. Zo begint het sluipende proces van consumeren waar je vervolgens je hele leven aan verknocht bent.
Wie graag rijk wil zijn, heeft nooit genoeg.
Zo bleef ik snellen van de ene winkel naar de andere. Tja, maar, iedereen doet het toch? Op de een of andere manier praatte ik mijn hebberige gedrag met dit antwoord goed. Ik bleef mijn koopdrang voeden met plastic zwarte laarsjes waarvan de zool er na twee weken uit viel. Tenslotte waren ze ‘in de aanbieding’.
Honger
In Prediker 5:9 staat deze lust naar materie mooi verwoord: “Wie graag rijk wil zijn, heeft nooit genoeg. Wie veel heeft, wil steeds meer hebben. Ook dat is enkel leegte.” Een honger die nooit gestild zal worden. Het is als een suikerkick; als je één koekje eet, wil je er gelijk nog een.
Zowel ik als mijn bankrekening en mijn uitpuilende kledingkast waren wel klaar met deze ‘kick’. Verandering bleek echter makkelijker te zijn dan ik van tevoren dacht. Ik besloot de verleiding gewoonweg niet op te zoeken. Ik verdiepte me in de herkomst en de gevolgen van de snelle kledingindustrie. En zo veranderden winkels in mijn hoofd langzamerhand tot prijsvretende giganten die de mangel van fast fashion in stand houden.
Als ik wel iets wil, of moet kopen, dan doe ik dat het liefst tweedehands. Dit lukt niet altijd, maar, babysteps. Nu besteed ik de zaterdagen in de stad door het kijken naar mensen. Zonder gevulde tassen. Minstens even leuk!
Geschreven door
Mattanja
