Elsbeth en Niels: “Binnen twee weken waren we getrouwd”

Niels: “Anderhalf jaar geleden kwam ik Elsbeth tegen op een datingsite. We spraken af, het klikte gelijk goed en een maand later hadden we een relatie. Dit was in mei 2018. Een halfjaar later, in december, kreeg ik te horen dat ik leukemie had. Het was de tweede keer, drie jaar geleden heb ik de ziekte ook al gehad.”

Elsbeth: “Het was heel bizar te horen dat het terug was. Niels had dit al een keer meegemaakt, maar toen kende ik hem nog niet. Alles was dus nieuw voor mij. Dat was heel heftig, want ik wist dat er bij dit soort ziektes een grote kans is dat iemand het niet overleeft. Als dat dan ineens over je partner gaat is dat erg eng.”

Foute boel

Elsbeth: “In maart kreeg Niels een stamceltransplantatie die goed verliep, dus we hoopten dat we ons leven weer op konden pakken en aan de toekomst konden denken. Maar nog geen 3 maanden later was het weer helemaal foute boel.”

Niels: “Eind juni kwam de leukemie opnieuw terug. Er was nog één behandeling mogelijk, maar het was onzeker of we tot die ingreep konden komen. Daarbij was het ook nog spannend of ik het wel zou overleven. ‘Als er nog dingen zijn die je wilt doen, moet je het nu doen’, zei de arts."

Rollercoaster

Elsbeth: “Als je de arts dan hoort zeggen ‘We weten echt niet of dit gaat lukken’ en zelfs ‘Wil je nog wel behandeld worden?’ stort je wereld volledig in. Het is niet te beschrijven in wat voor rollercoaster je dan terecht komt. We hebben lijstjes gemaakt met afspraken voor het geval dat Niels zou overlijden. Bizar om te doen, was dat. Daarna kwamen we bij de dingen die we allemaal nog wilden doen. Trouwen stond bovenaan, dus daar hebben we meteen werk van gemaakt.”

Niels: “We waren zo met de bruiloft bezig, dat mijn ziekte op de achtergrond kwam te staan. We hadden iets anders om ons op te focussen. Dat gaf veel positieve energie. Op dat moment ging het met mij ook goed, ik was net mijn behandelingen gestart en die sloegen gelukkig aan.”

Spoedbruiloft

Elsbeth: “Op zaterdag besloten we te trouwen en vroegen we gelijk een spoedprocedure aan. De maandag erop konden we terecht bij het gemeentehuis om te trouwen. Een week later trouwden we voor de kerk en vierden we het feest. Alles was binnen twee weken geregeld.”

Niels: “De mensen in onze omgeving waren verrast. Niemand zag het zo snel aankomen, maar iedereen begreep het wel. Ze moedigden ons aan het wel te doen en vonden het knap dat we het konden.”

Elsbeth: “In onze trouwdienst deden we beiden ook geloofsbelijdenis. Dit wilden we pas in november doen, maar het was niet zeker of Niels dit zou halen. Het was een mooie dienst, waarin er ruimte was voor verdriet en onzekerheid, maar ook de liefde gevierd werd.”

Niels: “En dat hebben we zeker met alle gasten gedaan daarna!”

Als we meer tijd in de voorbereiding hadden gestoken, zou de dag er precies hetzelfde hebben uitgezien

Elsbeth: “Het was fijn een keer op een positieve manier in de aandacht te staan. Iedereen genoot en was blij, dat was heel bijzonder. Onze omgeving was er voor ons, we hebben veel hulp gekregen om het in korte tijd toch nog de mooiste dag van ons leven te laten zijn.”

Niels: “Als we een langere voorbereiding hadden gehad, was er niks anders geweest dan nu. Alles had er dan precies hetzelfde uitgezien en de dag was hetzelfde gegaan.”

Knipoog van God

Elsbeth: “Geloven is best lastig. Ik heb vaak de neiging te vragen ‘Waarom? We hebben al zoveel meegemaakt, alleen en samen, wanneer is het nou eens klaar?’ Maar gelukkig weet ik wel dat God erbij is. Wat er ook gebeurt, Hij wil mij vasthouden en rust geven. Ik merkte dat onlangs. Niels lag in het ziekenhuis en daar had ik het moeilijk mee. Het viel me op dat er vaak een regenboog in de lucht stond als ik naar buiten keek. Het leek wel een knipoog van God, alsof Hij wilde zeggen: ‘Vergeet niet dat Ik erbij ben, laat het los en vertrouw op Mij.’ Het was heel mooi dat God zo tegen me sprak.”

Het liefste doen we later samen een rollatorrace

Niels: “Ik zie dat hetzelfde. Toen het in juni allemaal heel spannend werd, merkte ik dat God rust gaf. De wetenschap dat God bij me is, wat er ook gebeurt, nam al mijn angst weg. Tegelijkertijd wil ik zó graag weten wat Gods plan is met mijn leven en toekomst. Ik wil natuurlijk het liefst dat het normaal wordt, dat ik een gezin krijg, oud en gelukkig mag worden. Maar ik weet niet of mij dat gegeven is.”

Elsbeth: “Het liefste doen we later nog een rollatorrace, haha.”

Schaduw

Niels: “We hebben geleerd dingen gewoon te doen en niet te lang te wachten.”

Elsbeth: “We willen vooral veel samen zijn en genieten van kleine dingen. We zien wel wat er in de toekomst op ons pad komt. Tegelijkertijd hangt er altijd een schaduw boven ons leven. Als de leukemie terugkomt is er geen behandeling meer. Ik moet leren dat ik niet mijn hele leven daardoor moet laten beïnvloeden.”

We genieten meer dan ooit tevoren

Niels: “Het is vooral belangrijk dat we vertrouwen terugkrijgen. Nu is het spannend, maar hoe langer het goed blijft gaan, hoe meer vertrouwen we zullen krijgen in de toekomst. Het blijft elke keer wel spannend om op controle te gaan: blijven de cellen hun werk goed doen?”

Elsbeth: “Door Niels’ ziekte zijn we dichter naar elkaar toegegroeid. We hadden al een diepe emotionele band, doordat we allebei veel hebben meegemaakt, maar onze relatie is nu beter dan ooit. We genieten van elkaar. Het is mooi dat je in zo’n zware tijd alsnog kunt bloeien.”