"Dus, heb ik God gevonden of niet?"

Mijn laatste week bij BEAM is officieel aangebroken *insert huilemoji*. Ik had nooit verwacht dat deze stage me zoveel meer zou brengen dan (hopelijk) een voldoende voor mijn stageverslag. Ik ben nu vijf maanden, ontelbaar veel gesprekken met familie en vrienden, een aantal kerkdiensten, heeeeel veel pogingen tot bidden en een Bijbel voor kerst verder. Wat nu?

Mijn zonden

Ik durf wel van mezelf te zeggen dat ik onzeker ben, dat de geruststellende woorden van anderen nooit zo snel bij mij binnenkomen. Ik kreeg, na het plaatsen van mijn vorige Anouk zoekt God, zoveel lieve berichten binnen. ‘’Iedereen is even zondig’’ en ‘’Jezus is voor jou aan het kruis gestorven’’ waren berichtjes die me rust gaven, voor heel even. Want ik denk te veel met mijn hoofd en te weinig met mijn hart, ik weet niet hoe ik dat kan veranderen.

Ondanks mijn onzekerheid wil ik alles weten en meemaken. De afgelopen maand heb ik dan ook overal ‘’JA!!’’ op geroepen. Mijn enthousiasme bracht me bij een connectgroep (om de week kom ik samen met een groepje van de kerk om samen over de Bijbel, gebeurtenissen in de kerk en onze persoonlijke 'problemen' te praten). ‘’Hee Anouk, zou je het leesplan Waarom houdt God van mij? willen lezen voor de volgende bijeenkomst?’’ Mijn gedachten bleven heel even hangen bij dit berichtje. Hoe kan het dat dit leesplan precies op het juiste moment in mijn leven komt?

‘’Dit lezen als ik het niet zo goed meer weet’’ schreef ik bij Efeziërs 3:17: ‘’Ik bid dat Christus meer en meer in u mag wonen naarmate u Hem meer gaat vertrouwen. Dat u geworteld zult zijn in Gods liefde en daarop uw leven zult bouwen.’’ De onzekerheid blijft, maar dit leesplan heeft een begin gemaakt aan het afbrokkelen van mijn muur.

Als ik iets persoonlijks plaats vergeet ik vaak dat iedereen het kan lezen

En nu?

Ja, dat weet ik dus ook niet zo goed. Mijn vertrouwensband met God heeft nog een lange weg te gaan, mijn muur staat nog overeind. Voor mijn gevoel sta ik nu een beetje stil. Ik heb vrijwel alles gezien, alles meegemaakt. Hoe moet ik nu verder? Hoe werk ik aan mijn relatie met God? Thuis kan ik het, ondanks de steun en oprechte interesse van mijn ouders, niet vragen. Ik prijs mezelf dan ook heel gelukkig dat ik omringd ben door vrienden die mij kunnen en willen helpen en mij overal mee naartoe slepen.

Dus, heb ik God gevonden? De afgelopen maanden heb ik zoveel geleerd over het geloof, over God. Ik heb indrukwekkende verhalen aan mogen horen, heel veel getwijfeld en ik heb zelf ervaren hoe het is om aangeraakt te worden door God. Ik was zo zenuwachtig voor het plaatsen van mijn eerste Anouk zoekt God, maar ik werd met open armen en zoveel warmte ontvangen. Op Facebook en Instagram, maar ook op straat en zelfs in de kroeg. Als ik iets persoonlijks plaats vergeet ik vaak dat iedereen het kan lezen, dat ze me voor mijn artikelen kunnen herkennen. Dat is best angstaanjagend, maar het heeft me wel hele mooie gesprekken met oude bekenden en ook vreemdelingen opgeleverd.

Ik heb God nog niet volledig gevonden, ik geloof erin dat ik daar tijd voor moet en mag nemen. Die tijd wil ik dan ook nemen. Ik weet dat Hij er is en dat ik daarop kan vertrouwen. Er zijn nog genoeg Bijbelverhalen om te ontdekken, liedjes om naar te luisteren en kerken om te bezoeken. Mijn zoektocht is nog lang niet afgelopen, maar één ding weet ik wel zeker: Nederland heeft er een christen bij en ik ben blij dat ik dat mag zijn.

Bedankt voor alle warmte die ik de afgelopen paar maanden heb gevoeld en dat je de tijd hebt genomen om mijn gebrabbel te lezen. Nog een keer helemaal lezen? Dat kan: deel 1, deel 2, deel 3.

UPDATE: Een jaar na deze serie heeft Anouk zich laten dopen: check hier hoe dit ging!