Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Anouk zoekt God: "Ik ben gedoopt!"

6 februari 2020 · Leestijd 5 min

Hoi, ben ik weer, terug van weggeweest. Een jaar geleden eindigde ik mijn stage bij BEAM, een plek waar ik begon zonder geloof en met vage kennis over verhalen van boten, putten en woestijnen. Ik verliet Hilversum met een hart vol van liefde voor God en nu, een jaar later, ben ik gedoopt! De weg naar die keuze ging alleen niet heel soepel…

afbeelding

Het ding is namelijk dat zeggen dat je christen bent heel makkelijk is, maar wat dan? Hoe verder? Ik was zes maanden lang omringd door mensen die me alle mogelijkheden en vrijheid gaven om God te gaan ‘zoeken’ en met alle liefde al mijn vragen beantwoordden. (Lees het begin van Anouks reis met God hier!) Ik heb me tijdens mijn stage zo omarmd gevoeld door Zijn aanwezigheid dat ik even niet wist wat ik met mezelf aan moest toen ik alleen op mijn studentenkamer in Groningen zat.

Ik heb het er niet graag over, maar om dit verhaal goed te vertellen wil ik open en eerlijk met je zijn. Al vanaf de middelbare school heb ik last van negatieve gedachtes, voel ik me vaker ongelukkig dan gelukkig en gaat het zo nu en dan zo slecht dat het voelt alsof ik in een hele diepe, donkere put zit. Ik zat in zo’n put toen ik begon bij BEAM. Ik heb nooit om hulp gevraagd en de eerste keer dat ik vertelde aan mijn ouders dat het niet goed ging was ik doodsbang. Ik was dus ook totaal niet van plan om dit keer wél om hulp te vragen. ‘’Ik ben al zo vaak zelf uit die put geklommen, dat lukt me nu ook wel’’, dacht ik. Maar tegelijkertijd merkte ik aan mezelf dat het op was, dat ik op was. Dat ik misschien wel iets of iemand nodig had dit keer, maar ik wilde het niet aan mezelf toegeven. En dan kom je bij BEAM.

Hier leerde ik op een andere manier naar het geloof te kijken dan ik ooit als kind heb geleerd. Ik zag de verhalen haast als stripverhalen en het moment dat mijn meester uit groep 8 met een pollepel tegen een pan aan het slaan was om een bijbelverhaal over te brengen vergeet ik nooit meer. Natuurlijk kreeg ik met de jaren wel mee dat mijn christelijke vrienden een steeds sterkere relatie met God ontwikkelden, maar daar snapte ik niks van dus ik hield me er ook niet mee bezig. Bij BEAM kon ik niet anders dan er wel mee bezig zijn. Ik zag hoeveel kracht de redactie en de BEAM’ers die ik interviewde uit het geloof haalden, de kracht die ik nodig had om uit die put te komen. En dat kwam ik. Ik was zo oprecht gelukkig aan het eind van mijn stage, God had een schot op mijn put gelegd en hem vastgeketend. Daar zou ik nooit meer in belanden.. dacht ik.

Het normale leven begon weer en daarmee ook mijn normale routine. Een routine waar ik totaal nog geen christelijke draai aan wist te geven. Bijbellezen deed ik bijna niet, bidden vergat ik constant en op zondag sliep ik liever uit. Het leek haast alsof mijn hele zoektocht naar God een grote show was, dat ik er niks van meende. Al snel wist ik alsnog voorbij het vastgeketende schot te komen en zat ik binnen een paar maanden bij een psycholoog. Ik vind het heel fijn dat we in Nederland hulp kunnen krijgen als het mentaal even niet zo goed gaat, maar ik weet nog dat ik daar zat en alleen maar kon denken aan God en hoe ik zo’n idioot ben geweest en niet één keer heb bedacht om Hem om hulp te vragen. Ik heb een half jaar lang jongeren mogen interviewen die in de donkerste putten hebben gezeten en waar God hun uiteindelijk uit heeft getrokken en wat deed ik? Helemaal niks. Geen gebed, geen schreeuw om hulp, niks.

Vanuit die gedachten en gebrokenheid ben ik afgelopen zomer immens gegroeid in mijn geloof en mijn geluk. Ik ben voor het eerst naar Opwekking geweest, kwam erachter hoe fijn ik bijbel lezen vind en haalde heel veel energie uit de diensten in mijn kerk. Na een dienst van InSight Worship, waar werd gesproken over de kracht van dopen, voelde ik zo sterk dat ik dat ook wilde. Ik bleef een beetje twijfelen, maar het gevoel groeide zo snel dat ik tijdens een les op school een berichtje heb gestuurd naar iemand van mijn kerk. Waar die les over ging weet ik dus ook niet meer, ik was zo enthousiast en ik werd helemaal warm van binnen. Ongeveer twee maanden later op 26 januari ben ik gedoopt in de Baptistengemeente Nieuw-Buinen. Het ging allemaal zo snel, maar de blijdschap en liefde op die dag zal ik niet snel vergeten. Ik ben en blijf een emotioneel persoon, dus verdrietig zal ik nog vaak genoeg blijven zijn, maar ik heb me nog nooit zo sterk en gelukkig gevoeld. Niet alleen in mijn geloof, maar ook in mezelf. Ik heb hier genoeg mensen voor te bedanken; iedereen bij BEAM, mijn vrienden, mijn familie, maar natuurlijk vooral God. Ik heb vaak genoeg mijn rug naar Hem gekeerd maar Hij blijft terugkomen. Als het aan mij ligt mag Hij dit keer wel blijven.

Vorig jaar liep Anouk als niet-christen stage bij BEAM en beschreef ze haar zoektocht naar God. Lees haar serie door op onderstaande linkjes te klikken:

Lees deel 1: Anouk stelt zich voor
Lees deel 2: Anouk in gesprek met haar ouders
Lees deel 3: Anouk in gesprek met een homoseksuele vriend
Lees deel 4: Anouk trekt conclusies

Geschreven door

Anouk Timmer

Misschien ook wat voor jou

Volg BEAM op TikTok!

Voor video's van inspirerende jongeren die licht willen verspreiden! 💛💡