‘’Door mijn ziekte heb ik me gerealiseerd wat echt belangrijk is’’

Leven op rolletjes

‘’Ik was rond en gezond, zo noemde ik het altijd. Ik had altijd lol, ging vaak op stap en had veel mensen om me heen. Vanaf mijn puberteit was ik al bezig met mijn uiterlijk en hoe andere mensen mij zagen. Ik ben ook echt wel onzeker geweest omdat ik forser was dan de rest, totdat ik in een hele hechte vriendengroep terecht kwam die mij echt heeft laten zien dat ik zelfverzekerd mag zijn. Ik had een mooie baan en zou een huis kopen, ik werkte echt naar die doelen toe. Naast mijn droombaan had ik nog een bijbaantje, werkte ik als vrijwilliger en was ik altijd wel bij vrienden thuis te vinden. Mijn leven liep op rolletjes.’’

Een omslag

‘’Drie jaar geleden sloeg het allemaal om. Ik ging naar de huisarts met klachten over mijn maag en mijn slokdarm. Hiervoor was ik al tien jaar niet meer naar de huisarts geweest, ik voelde me altijd goed. De dokter verklaarde al snel dat het aan mijn overgewicht lag en dat ik eerst maar eens moest afvallen. Ik kreeg een pakje maagzuurremmers mee, maar dat hielp niet. Toen ik uiteindelijk een maagonderzoek liet doen kreeg ik een ‘leefstijladvies.’  Na een tijdje sloeg de pijn over naar mijn darmen. Ook toen werd er weer gezegd dat het aan mijn voeding lag, ik werd niet serieus genomen. Ik was kwaad en voelde mij onbegrepen. Hoe kan een dokter, die mij totaal niet kent, oordelen over hoe ik leef? Ik werd eindelijk serieuzer genomen toen er ontstekingswaardes in mijn bloed waren gevonden.’’

‘’Het heeft uiteindelijk anderhalf jaar geduurd totdat ik officieel mijn diagnose kreeg; ziekte van Crohn, een chronische ontstekingsziekte van de darm. Medicatie mocht ik nog niet slikken, omdat ik ook nog last had van meerdere abcessen. Hierdoor werd ik eind vorig jaar, als gevolg van de hevige pijn in mijn lichaam, met spoed opgenomen in het ziekenhuis. Medicatie heb ik een hele lange tijd afgestoten en nu heb ik een soort medicatie gevonden dat schijnt te helpen. Hier stopt de ellende helaas nog niet; binnen nu en een aantal weken krijg ik een stoma, omdat ik last heb van fistels; een complicatie van de ziekte van Crohn.’’

Ik kon een lange tijd fysiek geen eten meer naar binnen krijgen

Onzekerheid

‘’Als ik ’s ochtends opsta, heb ik de energie om me aan te kleden en daarna is het op. Maar wat vind ik dan belangrijker? Dat ik er perfect uitzie, maar niet de deur uit kan omdat ik te moe ben of dat ik er misschien wat minder perfect uitzie, maar wel wat leuks kan ondernemen? Die keuze moet ik constant maken. In het begin vond ik dat heel moeilijk, omdat ik wist hoe ik eruitzag voordat ik ziek werd. Ik vond het altijd leuk om mijn haar te doen, mijn make-up mooi te hebben en leuke outfits te kiezen. Soms, als ik die energie kan vinden om iets meer moeite te doen, zie ik een stukje van de oude Valerie weer. Toch heb ik met de tijd en door het ziek zijn ook wel geleerd dat ik het ook heerlijk vind om met mijn ‘naakte’ gezicht rond te lopen.’’

Alles is nu anders

‘’Uiteindelijk ben ik 37 kilo kwijtgeraakt. Niet omdat ik dat wilde, maar omdat ik geen andere keuze had. Ik kon een lange tijd fysiek geen eten meer naar binnen krijgen. In het begin wilde ik ook helemaal niet ziek zijn, ik wist gewoon niet hoe ik met mijn ziekte om moest gaan. Ik had normaal altijd wel iets te doen en nu moest ik ineens alles inleveren. Je moet constant je grenzen verleggen. Mijn ziekte beïnvloedt alles. Het is niet ‘’oh je raakt je baan kwijt.’’ Nee, je raakt je baan kwijt, je komt erachter wie je vrienden zijn en hoe je naar jezelf kijkt. Om me heen zie ik iedereen in een relatie, met een eigen huis of met een baby op komst. Dat is voor mij gewoon niet weggelegd op dit moment.’’

Mijn leven was zo stabiel en ik wist precies waar ik aan toe was

Alles of niets

‘’Mijn mentaliteit is zo langzamerhand wel een ’het staat je aan of niet’ mentaliteit geworden. Als het je niet aanstaat ben jij ook niet degene die in mijn leven past. Mijn leven was zo stabiel en ik wist precies waar ik aan toe was. Nu is het compleet omgedraaid; ik kan me nu heel goed voelen en over drie jaar kan het weer helemaal fout gaan. Ik heb iemand nodig die daarin mee kan gaan en dat kan hebben. Het is een onderdeel van mij geworden en als je daar niet van kan houden, kan je ook niet met mij samen zijn.’’

‘’Niets in het leven is zeker, hoe jij je op dit moment voelt over jezelf is niet zeker, waar jij op dit moment het meeste om geeft is niet zeker. Vroeger gaf ik extreem veel om mijn uiterlijk, nu geef ik juist om mijn leven en de mensen en de gebeurtenissen die daar een deel van zijn. Door mijn ziekte heb ik me gerealiseerd wat écht belangrijk is in het leven en dat is dat het vanbinnen goed zit.’’

Lees ook het verhaal van Nienke.