"Door de bijbelschool konden we elkaar loslaten"

Eline en Judie ontmoetten elkaar tijdens een boswandeling die ze samen met hun ouders maakten. Judie: “Ik zat in groep 8 en Eline zat al op de middelbare school. Eline gaf mij tips en vertelde me wat ik kon verwachten.” De moeders van Eline en Judie hadden elkaar leren kennen bij een gebedsgroep. Ze konden het goed met elkaar vinden en hun vaders werden beste vrienden. Eline: ‘’Al snel maakten onze ouders plannen om samen op vakantie te gaan naar de Herstelweek (een christelijke conferentie). Dit werd onze jaarlijkse, gezamenlijke vakantie. We gingen ook met de families op vakantie naar Frankrijk en Zwitserland.’’

Jezustijd

Judie: “Op een gegeven moment kwam Eline bij mij in de kerk terecht. We zaten in dezelfde jeugdgroep, gingen samen naar ‘bidden en vasten’ bijeenkomsten en organiseerden bidstonden in de kerk.” De bidstonden hielden op en Eline en Judie vonden dit jammer.

Eline: “We zijn toen samen doorgegaan met ‘Jezustijd’. Judie had een omgebouwde garage, waarin een gebedskamer van was gemaakt. We spraken af om daar iedere avond te gaan bidden, Jezus te zoeken en Bijbelstudie te doen.’’ Drie maanden lang spraken Eline en Judie elke avond af. Judie: ‘’We waren samen een keer voorbede aan het doen, toen we er na een uur achter kwamen dat alle ramen openstonden en heel de buurt mee kon luisteren, haha!” Eline en Judie kregen sterk het gevoel dat ze het boek Hooglied moesten gaan bestuderen. Eline: “Daar heb ik veel uit mogen leren en dat heeft een stukje onzekerheid bij mij weggenomen. We voelden God en dachten: dit is zijn aanwezigheid.”

Samen naar Californië

Na de middelbare school wilden Eline en Judie allebei bijbelschool gaan doen. Judie: “We keken naar verschillende scholen in Amerika en vonden de Bethel School of Super Natural Ministry van Jesus Culture. Het klikte heel erg en we hebben ons beiden aangemeld.” Op 17-jarige leeftijd vertrokken Eline en Judie samen naar Californië. Eline: “Ja, dat was een hele onderneming. We namen afscheid van Nederland, van de familie en ook een stukje van onze jeugd. Het is niet zo dat je op kamers gaat en je elk weekend thuis kan komen.” De keuze van de twee vriendinnen om samen bijbelschool te gaan doen was makkelijk gemaakt. Judie: ‘’We waren beste vriendinnen en we wilden altijd alles samen doen, zoals samen studeren en samenwonen." Eline: ‘”Ook de bijbelschool was een gedeelde droom.”

We moesten elkaar opnieuw leren kennen

Spanning

Eline en Judie besloten samen een kamer te delen in Californië. Eline: “We kwamen er dat jaar achter dat we heel anders waren. We moesten erg aan elkaar wennen.” Judie: “Ja, ons hele leven was altijd heel erg ‘samen’ geweest, maar op de bijbelschool kwamen we onszelf nog meer tegen.” Eline en Judie zaten op elkaars lip en wisten niet goed hoe ze met elkaar moesten communiceren. Eline: “Als we gefrustreerd waren om iets, dan zeiden we dat niet. In plaats daarvan probeerden we elkaar een beetje te negeren.”  Judie: “Op de bijbelschool leerden we onze eigen identiteit en onszelf beter kennen. Het was vooral een zelfontwikkelingsproces, waarin wijzelf ook veranderden. We moesten elkaar opnieuw leren kennen."

Eline en Judie zaten allebei in een andere klas op de bijbelschool. Judie: “Eline kreeg veel nieuwe vrienden en ik had dat niet met mijn klas. We zagen elkaar minder en ik werd jaloers op Eline, omdat ik dacht dat ze mij vergeten was.” Hun vriendschap kwam onder spanning te staan. Eline: “Na dat schooljaar kwamen we erachter dat we echt moesten praten. Het is makkelijk om langs elkaar heen te leven als je samenwoont.” Judie: “Uiteindelijk hebben we er samen over gepraat en besproken dat onze vriendschap te kostbaar is om te laten doodbloeden.” Eline: “De eerlijke communicatie heeft alle spanning weggenomen. We moesten elkaars vriendschap na een jaar weer uitvogelen. Door de bijbelschool konden we elkaar meer loslaten. We hebben ontdekt dat we een andere persoonlijkheid hebben en veel van elkaar kunnen leren.’’

Ik dacht dat ze mij was vergeten

Vechten

Eline en Judie besloten een tweede jaar te gaan doen.  Judie: ‘’Uiteindelijk hebben we besloten om geen kamer meer te delen, maar wel in hetzelfde appartement te gaan wonen. Op deze manier gaven we elkaar de ruimte om onszelf te ontwikkelen. We hoeven niet meer alles samen te doen om bevriend te blijven.’’ Judie sprak naar Eline uit dat ze voor haar kiest. Judie: “Ik zei: ik kies voor jou in mijn leven, een soort van huwelijksverbond. Zo van: ik wil met jou bevriend blijven, wat er ook gebeurt. Ik heb letterlijk gezegd: ik wil voor onze vriendschap vechten. Ik denk dat dat de spanning wegnam.’’

Nu, een paar jaar later, wonen Eline en Judie allebei nog in Amerika: Eline in Redding en Judie in Los Angeles, een afstand van negen uur rijden. Ze zien elkaar nog maar drie à vier keer per jaar. Eline: “We proberen minimaal om de week te bellen en elkaar drie keer in het jaar te zien. We doen dan stedentripjes naar Italië of Portland. Of ik kom naar LA en we gaan  naar het strand.” De vriendinnen hebben erg veel vertrouwen in de sterke band die ze met elkaar hebben. Judie: “Ook al zien en spreken we elkaar weken niet, we weten dat we elkaar niet kwijtraken.”

Heb jij nou een onvoorwaardelijke, geniale, onbreekbare en vooral: bijzondere vriendschap waar wij echt ALLES over moeten horen? In de rubriek ‘FRIENDS’ willen we DIE verhalen laten zien. Mail naar beamredactie@eo.nl en wie weet ben jij de volgende!