“Ik zag mensen zingen op Amsterdam Centraal en daar gebeurde iets heel bijzonders”
Het is donderdagavond, een week voor Kerst. Na een dag werken staat mij nog een excursie te wachten naar Amsterdam Centraal. Want daar, bij de piano, zal een groep enthousiaste zangers zingen voor alle reizigers die door de donkere winternacht naar huis moeten.
Te laat
Ik loop de lage stationshal binnen richting de piano. Er staan al wat mensen om het instrument heen. Ze zingen kerstliedjes. Een paar van de meiden kijken rusteloos om zich heen. “Niemand is op tijd,” zegt één van hen.
Maar niet lang daarna komen van alle kanten mensen aanlopen. Een man met een gitaar, een paar jonge meiden, een jongen met een grote stapel folders in zijn handen. Een versterker wordt neergezet. Eén van de mensen pakt de microfoon en heet iedereen welkom. Tussen de kerstbomen en cadeautjes staan nu een stuk of tien zangers. De piano zet de eerste akkoorden van Happy Day in en de zangers beginnen te klappen en mee te zingen. ‘Oh Happy Day’ klinkt het door de stationshal.
Liefde delen
De zangers trekken aandacht, ze zijn van Amsterdam City Church. Drie jongens – sneakers, donkere krullen half verstopt onder een muts, een flesje green ice tea in de hand – blijven staan kijken. Ook een man met zijn aktetas onder zijn arm blijft even staan luisteren. Er wordt meteen een folder in zijn handen geduwd door de jongen die enthousiast met zijn stapel folders door de verzamelde menigte loopt.
Onze boodschap is dat Jezus liefde is.
De groep zangers kent elkaar van de kerk waar ze vaker samen komen. “We zingen met als doel om de liefde van God te verspreiden. Onze boodschap is dat Jezus liefde is, wie je ook bent, maakt niet uit waar je vandaan komt. We leven in een moeilijke tijd en we horen veel wanhoop om ons heen. Jezus kan harten vullen. Met onze zang en onze vreugde willen we die liefde delen.”
'Mensen doen spontaan mee'
Ik loop op een meisje af en vraag wat ze ervan vindt. “Ik vind het leuk,” zegt ze. “Het maakt me helemaal blij. Volgens mij ken ik het lied ook.” Vanuit de groep klinkt het lied Oceans, dat je misschien wel gehoord hebt toen Whitney met haar versie viral ging. Ze stond bij dezelfde piano als deze muziekgroep.
Iedereen geniet van elkaar
Een andere jongen is het met haar eens. “De muziek brengt mensen samen. Iedereen geniet van elkaar, mensen doen spontaan mee. Wat heerlijk!”
En muziek kunnen ze maken! Vooral de stem van de leadzanger blijft niet onopgemerkt. “Wat kan hij zingen! Zelfs zonder microfoon is hij goed hoorbaar,” klinkt het uit het publiek.
OV-fiets
De sfeer begint er ondertussen aardig in te komen. Een man met een muts en een broodje staat mee te bewegen op de muziek. Als de zangers het aanstekelijke ‘I just wanna praise Him’ inzetten, zet een jongen zijn ov-fiets aan de kant om mee te dansen. Het is geen lastige tekst en het publiek heeft al gauw door hoe het liedje in elkaar zit. Ze beginnen mee te zingen, klappen en dansen. Het enthousiasme van de zangers en hun energieke geluid trekken zelfs de stijfste toeschouwers over de laatste drempel.
Interview
Zelf sta ik ook zachtjes mee te neuriën als ik aangesproken word door één van de mensen van de kerk. “Mogen we jou een vraag stellen?”
Voor ik het weet word ik als journalist zelf geïnterviewd. Voor de camera mag ik vertellen wat hoop voor mij betekent. Ik vertel dat ik hoop vind in het idee dat, hoe complex mijn gedachtes ook zijn, hoe duister mijn gevoelens ook kunnen worden, God altijd aanwezig is in mijn hoofd. Als ik dat gezegd heb sta ik een beetje verdwaasd naar deze mensen te kijken. Dit was toch niet helemaal de bedoeling? Ik kwam hier om hen te interviewen.
Deze mensen hebben zo’n aanstekelijk enthousiasme dat het lastig is om niet met hen mee te doen. Zelfs de Boa’s die een einde komen maken aan het dansfeest kunnen geen nee zeggen als de leadzanger vraagt om nog één laatste nummer.
Lees ook over:
Sil (16) is christen, haar ouders niet: “Ze zijn bang dat ik zieltjes ga winnen"
Geschreven door
Francis
