De dood: enkel twijfel en teleurstelling?
Het was een herfstige vrijdagmorgen, mijn mobiel ging. “Arachne schrik niet, ik heb een nare mededeling. Vriend X is overleden. Hij is vanmorgen dood in zijn bed gevonden.” Nee, dat kon niet waar zijn. Twee dagen daarvoor had ik hem nog gezien. Op dat moment besefte ik dat het leven plotsklap-boem over kan zijn, zelfs als je jong bent. Het hart kan er zomaar mee ophouden. Ik was kwaad.
De dood kun je ontkennen, totdat je er van dichtbij mee te maken krijgt. Voor de een is dat eerder dan de ander. Voor de een ook vaker dan de ander. Voor veel mensen is de dood een van de grootste angsten. Wat gebeurt er hierna? Geen mens hier – oké, Jezus uitgezonderd – heeft de dood meegemaakt en kwam daarna terug naar deze aardbol om te vertellen hoe het er hierna precies aan toe gaat. Soms zou ik stiekem al een kijkje daarboven willen nemen. Hoe zitten mijn vrienden en opa’s erbij? Spelen ze een potje rummikub met een glaasje wijn? Het liefst bannen we de dood weg uit ons leven, in de Westerse wereld zijn we daar goed in. De dood vormt niet onderdeel van ons dagelijkse routine. Wat als we daar meer rekening mee zouden houden… Wat als je vandaag dood zou gaan, zou je dan trots zijn op hetgeen je tot nu toe hebt gedaan met je leven? Zou je anders leven? Tegelijkertijd zorgt de dood voor een boel twijfels en teleurstelling. Waarom laat God het toe en waarom geneest Hij niet altijd? Dat vind ik niet altijd gemakkelijk om mee om te gaan. Ik wil de dood kunnen verklaren, begrijpen. Dat kan niet. Gelukkig heb ik een zekerheid dat het hier niet ophoudt. Jezus zei: 'Ik ben de opstanding en het leven. Wie in mij gelooft zal leven, ook wanneer hij sterft, en ieder die leeft en in mij gelooft zal nooit sterven. Geloof je dat?' (Joh. 11:25) Jezus stelt de vraag: geloof je dat? Ondanks al mijn twijfels, roep ik ‘ja’. Wat roep jij? Deze week alles over de dood, van jongeren die als bijbaan kistdrager zijn bij begrafenissen (oei, de een zijn dood is de ander zijn brood), tot tips hoe je de familie bij elkaar houdt als je opa en oma er niet meer zijn, hoe rouw je en wat is de top 10 dingen waar je spijt van hebt als je dood gaat? Ook hebben we een heel spannend interview met iemand die lijken aflegt en oplapt – met een moeilijk woord: cura mortu orum. Kun je überhaupt aan de dood wennen, wat denk jij? Ik wens je een prachtige week toe waarin je het leven mag vieren! Liefs, Arachne Heb je een verhaal rondom de dood dat je graag wilt delen, mail het naar beamredactie@eo.nl
