Corine kreeg op haar 23e een burn-out: “Ik mocht maar één bijbeltekst per dag lezen”

Hoe zag je leven er voor je burn-out uit?

“Voordat ik een burn-out kreeg, had ik een heel druk leven. Doordeweeks had ik een fulltimebaan als juf. Daarnaast werkte ik nog een tijdje in de horeca, ben in korte tijd meerdere keren verhuisd en heb op verschillende scholen gewerkt. Ook deed ik veel in de kerk. Al die extra dingen zorgden ervoor dat ik veel avonden van huis was. Er was nooit een moment dat ik stilstond en rust inplande.”

Ik had niet door dat mijn leven best intensief was

“Ook in de zomervakantie was ik druk bezig. Ik maakte bijvoorbeeld verschillende zendingsreizen, deed ontwikkelingswerk of leidde zomerkampen. Mijn vakanties bestonden uit avontuur. Ik had totaal niet door dat mijn leven best intensief was. Ik bleef constant doorrennen en gaf mezelf geen tijd om de dingen die ik meemaakte te verwerken.”

Wanneer merkte je dat je last kreeg van burn-out verschijnselen?

“In de kerstvakantie merkte ik dat ik niet meer kon genieten van de dingen die ik ondernam. Het was moeilijk om uit bed te komen en ik had last van huilbuien. Dat had ik nog nooit eerder gehad.”

Ik heb de hele nacht gehuild

“Het moment dat ik echt wist dat het niet goed ging, was tijdens nieuwjaar. Ik zou een nieuwjaarsduik gaan doen in Scheveningen. De nacht ervoor stond ik onder de douche. Ineens kreeg ik paniek van de gedachte aan de duik. Het duizelde me: ik moet zo mijn zwemspullen pakken, naar Scheveningen rijden, al die drukte. Ik zag het helemaal niet zitten om te gaan. Ik kon de hele nacht niet lekker slapen en heb ik alleen maar gehuild. ’s Ochtends belde ik mijn moeder en vertelde ik wat er aan de hand was. Van haar moest ik meteen de huisarts bellen.”

Hoe was het om te voelen dat het niet goed met je gaat?

“Heel beangstigend. Ik had het gevoel alsof mijn hele leven instortte. Daar wilde ik niet aan toegeven. Van de huisarts moest ik een lijstje maken van de dingen die me energie kostten en de dingen die me energie gaven. Het eerste lijstje was veel langer, want alles kostte me energie en ik had voor dingen die me energie gaven nauwelijks tijd."

Ik ga echt niet thuiszitten

“Toch dacht ik: ik ga echt niet thuiszitten. Ik bleef dus zoveel mogelijk werken, ondanks dat ik de hele dag door extreme hoofdpijn had. Tegenover iedereen hield ik me groot, maar thuis op de bank kon ik alleen maar huilen.”

Hoelang heeft het geduurd voordat je luisterde naar je lichaam?

“Pas na vier maanden gaf ik aan mezelf en anderen toe dat ik niet meer kon. Dat vond ik zo erg. Ik kon geen juf meer zijn, in de kerk kon ik niks beginnen en het kostte ook te veel energie om mijn vrienden te zien. Het voelde als falen toen ik uiteindelijk alles stopzette.”

Mijn lijf was helemaal op

“Ik kon alleen nog maar op de bank liggen. Mijn lijf was helemaal op en emotioneel was ik ook helemaal overhoop. Het duurde bijna twee jaar om er weer bovenop te komen.”

Waar haalde je steun uit in die periode?

“God gaf me de meeste steun. Hij wist welke hulp ik nodig had in het diepste dal van mijn leven. Aan de rand van mijn leven was Hij er. Ik voelde me zo slecht, dat ik bijna niet durfde te geloven dat ik ooit weer beter zou worden. Toch heb ik me vastgehouden aan Hem en ben ik eruit gekomen.”

Mijn vriendinnen houden ook van me als ik niet vrolijk ben 

"Mijn vriendinnen waren erg lief voor me, hoewel sommigen niet helemaal wisten hoe ze contact konden onderhouden. Ik heb geleerd dat ze ook van me houden wanneer ik niet de vrolijke Corine kan zijn.Vroeger hoorde ik altijd: ‘In moeilijke tijden leer je je vrienden kennen’. Door mijn burn-out weet ik dat dat waar is.”

Hoe ziet je leven er nu uit?

“Ik deel mijn leven anders in. Ik werk nu bijvoorbeeld parttime in plaats van fulltime. Voordat ik een burn-out kreeg, had ik nooit gedacht dat ik parttime zou gaan werken. Nu is parttime werken één van de beste keuzes die ik ooit heb gemaakt. Het is fijn de verantwoordelijkheid voor een klas te delen en tijd te hebben voor vrijwilligerswerk."

We zijn niet gemaakt om constant door te rennen

“De overgebleven dagen vul ik in met sociale contacten, hardlopen of het volgen van groepslessen in de sportschool. In deze lessen kan ik mijn hoofd helemaal leegmaken. Vroeger zou ik op zo’n dag bijvoorbeeld een geloofscursus leiden, maar nu denk ik: nee, we zijn niet gemaakt om constant door te rennen. Ik heb ontdekt dat mijn identiteit ligt in wie ik ben en niet in de dingen die ik doe. God houdt namelijk ook van mij als ik niks kan of ziek op de bank lig.”

Ik kan nu genieten van een avondje rust

“Ik weet nu waar mijn grenzen liggen. Eerst ging ik daar constant overheen door al mijn dagen op te vullen. Nu kan ik ook genieten van een avondje rust. God heeft me een gezond lichaam gegeven en ik eer Hem door dat op te laden voor de dag erna. Ik ben dankbaar voor alles dat ik heb geleerd door mijn burn-out.”

Ook Hendrike (18) had te maken met een burn-out. Lees haar verhaal hier: "Middenin mijn burn-out kwam ik tot geloof!"