COLUMN: Wat is belangrijk?

Oké, jouw woordenboek is niet mijn woordenboek. Maar wat als je je teen stoot, je wordt gedumpt door je partner of een kennis van je overlijdt? Dit is wat ik uit het eerste stuk van Paulus haal: staar je niet blind op de fittie (red. straattaal voor ruzie) over wat wel of niet mag, want dadelijk vergeet je wat echt belangrijk is. Jezus gooit tafels omver op het tempelplein. Hij had ze ook  kunnen neerleggen of in kunnen klappen, als er toen al inklaptafels bestonden (ik denk het niet). Hoor je ooit iemand discussiëren over de wijze waarop dat ging? Amper, want Hij had een geldige reden om boos te zijn.  Ik probeer oprecht Jezus zijn belangrijke boodschap van “God dienen en een zegen zijn voor anderen”, in de praktijk te brengen. Eén confronterende lering die ik daar uit haal, is dat we onze eigen imperfectie en de gebrokenheid van de wereld in moeten en mogen zien, voor we stappen vooruit kunnen zetten. Dát wilde ik jullie de vorige keer in de puurste vorm vertellen. En wat krijg ik terug? - Dat mijn taalgebruik “niet gepast is”. “Volgens mij moeten wij ons afvragen wat voor nut het heeft zulk taalgebruik neer te zetten en wat voor een verschil wij uitmaken dan met de wereld?” De wereld is hard. Er gebeuren oneerlijke, afschuwelijke rotdingen. Veel jongeren voelen zich wel eens zwaar ellendig, beroerd en bagger. Wat doe je als je vriend of vriendin zegt dat ze zich klote voelt? Ga je zeggen dat die persoon op zijn of haar taalgebruik moet letten omdat het woord “K*t” veel te “werelds” is? Of ga je naast iemand staan, en deel je zijn of haar wereldse pijn, die vaak zo voelbaar is voor ons allemaal? Vertel eens: Wat is echt belangrijk voor jou? En maak je je daar genoeg druk om? 
Tekst: Marnix Haak