COLUMN: Waarom ik me zo opwind over de blote-borsten-glijbaan-reclame

Al zou ik het niet voor mezelf doen, dan wel voor alle kinderen die dit bord dagelijks passeren. De ‘Toy Boys campagne’ stuit meer mensen tegen de borst, blijkt na een uitvoerige online én offline rondgang door ondertekende. Ik citeer: ‘Seksistisch, puberaal, racistisch, vrouwonvriendelijk, walgelijk, en zo kan ik nog wel even doorgaan.’ ‘Zeg SuitSupply, ik vind jullie reclame waar twee mannen van een paar vrouwenborsten glijden zum kotzen! #echt’. In Amsterdam is een evenement aangemaakt om de posters onder te kladden, waar collega Marnix zich voor heeft aangemeld (GO MARNIX!).

Maar waaróm ik me er dan zo over opwind, vraagt een andere mannelijke collega me terecht. Ik sta even met mijn mond vol tanden, voordat het antwoord er uitglijdt. Iets met verloedering van de samenleving, de vrouw als speeltoestel, edele delen van een schaars geklede vrouw die compleet in dienst staan van het genot van deze twee heren, die zelf niet meer zijn dan toy boys. Zoals Veerle Weustink briljant opmerkte in de Volkskrant, zowel de vrouw als de man komen niet heel goed uit de verf in deze campagne. Oh, en ik gooi ook nog even de halfnaakte speeltjes van Robin Thicke, die heen en weer wiegen op de beat van Blurred Lines, in de strijd. En dan die seksistische songtekst. Dat kán toch niet?!

Zo, dat is eruit. Maar toch knaagt er iets. Want zelf ben ik degene die altijd het hardst mee blèrt met de lyrics en danst op de funky en aanstekelijke beat van Robin Thicke. En ik kan niet ontkennen dat ik misschien, wellicht, ooit, in een verleden, wel eens een iets te kort of strak kledingsetje heb uitgekozen, daarbij misbruik makend van mijn vrouwelijke vormen, in een poging die discotheek in te komen waar ik eigenlijk een paar jaar te jong voor was. Wat overigens lukte.

Oké, nu ik toch aan het bekennen ben... Ik was erbij toen mijn toenmalige vriend een pak uitkoos van het pakkenmerk in kwestie. Ik deed mijn oogkleppen op om de toen ook al niet echt vrouwvriendelijke reclames te vermijden. En ja, ik vind het nog steeds een mooi pak. En nog zoiets: als afgestudeerd communicatiewetenschapper weet ik als geen ander dat ‘seks sells’. En ook ik heb dat principe echt wel eens gebruikt om een column op Facebook te promoten. Ahum.

Noem me hypocriet of preuts, er is een grens. Dus ondertussen blijf ik me gewoon lekker druk maken over de blote-borsten-glijbaan-reclame. Net als de Reclame Commissie Code dat nu gelukkig doet. Maar vanmorgen, toen ik langs het bord fietste, moest ik een keer niet huilen, maar lachen. Vanwege een hilarische tegenactie. Als er één ding is waar mannen aanstoot aan nemen, is het wel iets dat begint met een ‘o’ en eindigt op ‘ngesteld’. De poster was volgeplakt met maandverband.

Best lief, eigenlijk, voor die toy boys. Want het is een ideaal voor een zachte landing, aan het einde van de glijbaan.