COLUMN: Is mijn jurkje kort genoeg, meneer?
‘Jammer dat het niet elke dag zulk lekker weer is!’ Mijn maag draait zich om. Waarom zegt hij dat? Ik kijk in zijn ogen, volg zijn blik en ik kan het wel raden. ‘Nou,’ valt een andere oudere man hem bij. ‘Van mij mogen er vaker van die lekkere jonge meidjes langskomen.’
Ik kom regelmatig in deze kringloopwinkel, meestal is het erg gezellig. De baas kent me inmiddels wel en maakt vaak grapjes. Meestal krijg ik korting. ‘Vijf euro? Ah, daar maken we twee van voor jou, meissie. Als je voor me kookt vanavond,’ knipoogt hij dan. De korting boeit me niet, ik betaal net zo lief vijf euro. Meestal lach ik gewoon terug, niet wetend wat ik moet antwoorden. Ik kan best goed van me afbijten. Maar omdat ik graag en regelmatig in deze winkel kom, houd ik meneer liever te vriend. Wel zo makkelijk. Vandaag kan ik hem echter wel een mep verkopen. ‘Pardon? Wat zouden jullie ervan vinden als een volwassen man zo tegen je dochter zou praten?’ In mijn hoofd geef ik ze verbaal op hun donder. Maar ik blijf stil en loop snel verder de winkel in. Als ik langs een spiegel loop, neem ik mezelf op. Is mijn jurkje te kort? Lok ik het zelf uit? Is het besef dat ik het had kunnen voorkomen, misschien de reden dat ik niks terug zei? Had ik zelf beter moeten weten? Om eerlijk te zijn: ik weet het niet. Kamp Kledingcode vertelt meiden graag dat ze zich degelijk moeten kleden en halen daarbij graag de Bijbel aan. Kamp Kerel vindt dat meiden mogen dragen wat ze willen, omdat mannen hun eigen verantwoordelijkheid hebben. Klinkt ergens ook wel logisch. Ik kleed me niet voor anderen, ik draag wat ik zelf leuk vind. Niet bijzonder bloot, niet bijzonder kort. Maar als het lekker weer is, moet ik me dan druk maken over hoe bloot mijn benen en schouders zijn, of mag ik gewoon dragen wat ik wil? Die vraag zorgt meestal voor een irritante discussie over regeltjes. Er staan wel kledingvoorschriften in de Bijbel voor vrouwen, maar er staat ook dat mannen geen lang haar mogen hebben, dat je geen kleding mag dragen waarin twee verschillende stoffen gemixt zijn (dag, leuk shirtje van 95% katoen en 5% elasthan) en dat je niet in de buurt van een vrouw mag komen die ongesteld is (soms nog steeds niet aan te raden, gewoon vanaf een paar meter afstand chocola gooien). Ik ben het zat dat vrouwenlichamen slechts als seksuele objecten worden gezien of bedekt moeten worden omdat ze een bron van verleiding kunnen zijn. Het lijkt wel alsof er maar twee opties zijn: vrouwenlichamen zijn iets extreem seksueels dat betast, bekeken en beoordeeld mag worden, of iets waar je je voor moet schamen en dat je moet bedekken. Ik sta bij de kassa en reken af bij mevrouw. Ze geeft me een knipoog. ‘Je ziet er leuk uit, meissie. Staat je goed hoor. Niks van die mannen aantrekken. Ze weten niet hoe ze om moeten gaan met een leuke vrouw.’ Ik besluit haar advies aan te nemen. De regeltjes mogen even naar de achtergrond wat mij betreft. Alles dat telt, is dat vrouwen prachtig gemaakt zijn naar het beeld van God. De derde optie. Vrouw zijn is iets om trots op te zijn, maar ook om zuinig mee om te gaan. Om mee te pronken, maar niet om opdringerig mee te zijn. Om te laten schitteren, maar niet om van iedereen te zijn. Wat betekent dat voor jou?
