COLUMN: 'Ik ben christen en heb een groot geheim'

Eigenlijk zou ik hier niet over mogen praten, maar ik wil niet meer doen alsof… Het is een enorm groot geheim. Iets wat christenen zoals ik liever niet laten zien. Het liefste doen we net of het niet bestaat. Eigenlijk zijn er maar een paar mensen die dit van mij weten.

Op zondagochtend ga ik naar de kerk, zodat ik een dekmantel heb voor mijn grote geheim. Ik zing hard mee met de liedjes in de hoop dat het niemand opvalt. Tijdens de koffie na de kerk gaat het altijd: ‘goed, met jou?’

Here it goes… lieve allemaal, het spijt me, maar ik ben niet perfect. Sterker nog, niets in mijn leven is op dit moment perfect. Geen minuut langer wil ik doen alsof dit wel zo is.

Lieve allemaal, het spijt me, maar ik ben niet perfect

Vaak voel ik me onzeker, maak ik verkeerde keuzes, lieg ik, ben ik egoïstisch, zorg ik slecht voor mezelf en ben ik helemaal niet bezig met God. Als ik in de kerk kom, doe ik graag mee met alle andere ‘perfecte’ christenen, zodat ik weer een week kan doen alsof.

Hoezo wil ik altijd maar laten zien dat ik perfect ben? Waarom voelt het als geheim dat ik dat in de verste verte niet ben? De echte waarheid is dat ik niet perfect hoef te zijn. Dat er een perfecte God is waar ik steeds meer op wil gaan lijken en dat dan gewoon goed genoeg is. Alsjeblieft, wil je dit geheim aan zoveel mogelijk mensen doorvertellen?

Volgende week zondag ben ik perfect een kwartier te laat in de kerk. Geen gel in mijn haar en mijn huispak nog aan. Vanaf nu ben ik eerlijk dat ik bijna altijd vergeet te bidden voor het eten en stop ik eindelijk met doen alsof. Het is geen geheim meer; ik ben geen perfecte christen en verreweg van een perfect persoon. Is dat niet stiekem de reden waarom ik Jezus nodig heb?

Laten we alsjeblieft voor een keer echt eerlijk zijn… Eigenlijk zijn christenen ook maar gewoon mensen.

COLUMN: 'Ben ik de enige zonder vakantievrienden?'

Lees ook over:

COLUMN: 'Ben ik de enige zonder vakantievrienden?'