COLUMN: 'Hoe Oppenheimer mij herinnert aan waarom ik geloof'
De hype is real! Buiten regent het, dus alle Nederlanders zijn massaal aan het schuilen in hun lokale bioscoop. Dus ik ook. Hallo? Barbie? Dat moet ik zien! Grapje, geen Barbie-haat (oké misschien toch een beetje), alleen ik ging voor die andere banger van een film: Oppenheimer. En die kwam anders binnen dan ik had verwacht. Kijk uit voor SPOILERS! (Op zich staat het hele verhaal in je geschiedenisboek, maar toch.)
Na drie bizarre uren loop ik gedesoriënteerd, overweldigd, gesloopt en een beetje confused de zaal uit. Toch even een klein geschiedenislesje. J.R Oppenheimer, was een wetenschapper die tijdens de Tweede Wereldoorlog leidinggaf aan een project voor het ontwikkelen van een atoombom. Veel mensen noemen hem dan ook de uitvinder van de bom. Deze ontwikkeling, veranderde de wereld en oorlog voorgoed, nou goed daar gaat de film dus over.
Los van het feit dat ik heel graag zelf een bom had gedropt op de mensen die drie uur lang vanachter tegen mijn stoel zaten te trappen, wist ik aan het einde van de film dat een bom nooit de oplossing is. ‘Oppie’ is voor veel mensen in Amerika een held, in andere landen wordt hij juist gehaat. In het laatste deel van de film zie je dat diezelfde tweestrijd ook in zijn eigen hoofd speelt. Hij haat zichzelf voor het maken van de bom, maar tegelijkertijd vindt hij het ook te gek dat het hem gelukt is.
Thuis op de bank laat ik het einde van de film nog een keer door mijn gedachte gaan. Wij mensen zijn tot zoveel in staat. Ik stel mezelf de vraag: ‘heeft God ons niet te veel vrijheid gegeven?’ Oppenheimer was in staat om iets te maken wat zo ongelofelijk veel kan verwoesten. Sterker nog, op dit moment hoeft maar één wereldleider zo gek te zijn om op een grote rode zelf vernietigingsknop te drukken, waardoor de hele wereld opgeblazen wordt. Is dit dan hoe God het einde van de wereld bedoelde?
Het maakt mij een klein beetje bang, dat heb ik weleens vaker bij films, maar dit voelt realistisch, want laten we eerlijk zijn: het kan gewoon gebeuren.
Het maakt mij een klein beetje bang, dat heb ik weleens vaker bij films, maar dit voelt realistisch.
Ondanks deze gedachtes, viel ik die nacht rustig in slaap, liet ik alles los. En kwam ik er weer achter waarom ik geloof. Het geeft mij zoveel rust om te weten dat er iemand is die al weet wat er gaat gebeuren. Ik geloof dat er iemand is met een overkoepelend plan, iemand die een plek voor mij heeft wanneer de wereld in brand staat, een plek waar ik veilig ben. 'Of God zich nou bemoeid heeft met de atoombom of niet, Hij zal er ook een oplossing voor hebben' dat denk ik dan."
Ik, jij, de irritante mensen achter mij en Oppenheimer zelf, wij zijn mensen. Wij kunnen kennelijk onszelf vernietigen, maar niemand weet of, wanneer en hoe dat gaat gebeuren. Dus voor nu laat ik het los, vertrouw ik op iemand (God) die wel weet wat er gaat gebeuren en dat wanneer de hel losbreekt ik me veilig blijf voelen bij hem. Dus of 'Oppie' een eikel of een held was? I don’t know, dat laat ik maar aan God over, we zijn tenslotte allemaal mensen.
Lees ook over:
Deze 7 Netflix films moet je zien deze zomer!
Geschreven door
Gerben
