Ga naar submenu Ga naar zoekveld

COLUMN: Dromen over de dood

3 november 2016 · Leestijd 3 min

Klinkt gek, toch? Dromen en doodgaan zijn gevoelsmatig elkaars tegenovergestelde. Een droom gaat over de toekomst. Zoals 's winters fantaseren over de zomer, of mijmeren over een sprookjeshuwelijk. Een droom neemt je even weg uit de realiteit, biedt hoop op betere tijden. En hoop doet leven.

De dood daarentegen maakt een einde aan deze hoop. Een eind aan het leven. En dus aan onze dromen. Toch verlang je ernaar, Bas? Jazeker, de dood is zelfs – al wil mijn menselijke ik dat nooit volledig toegeven – mijn grootste droom. Ik zal het je proberen uit te leggen. Natuurlijk zou ik nog duizenden dingen willen doen, voordat mijn lichaam en ziel elkaar definitief vaarwel zeggen. Liften door Chili bijvoorbeeld; over de kop in een achtbaan (nee, echt nog nooit gedaan); een boek schrijven; mini-Bas de wereld laten zien; zoenen in een fontein; of op mijn achtentachtigste een kinderfeestje geven… Toch zal ik het niet erg vinden als mijn menselijk leven nu onverhoopt stopt. Wees niet bang: ik denk geenszins aan zelfmoord. Ik neem geen overbodige risico’s door op rijdende treinen te springen of een lepel kaneel te eten. Nee, ik solliciteer niet naar een grafsteen. Maar omdat ik geloof dat na mijn sterven het eeuwige feest wacht, boezemt de dood mij geen angst meer in. Ik zie het nu juist als een levenstoetje. Ja, ik weet dat deze knul – als hij nu sterft – nooit cakejes zal versieren met zijn matties van het bejaardentehuis. Nooit een boekenwinkel in kan lopen om zijn eigen roman te bestellen. Nimmer zijn eigen zoon of dochter ziet opgroeien, of überhaupt kan laten ontstaan. En nooit meer lama’s kan spotten in Chili. Maar tegelijkertijd weet ik ook dat ik nooit meer bedrieg of word bedrogen. Mijzelf nooit meer druk hoef te maken over wat ik van anderen vind of anderen van mij vinden. Liefdesverdriet, rouw, haat en eenzaamheid zullen onbestaanbare emoties zijn. En ik, tot mijn eigen plezier, mag tot in de hemelse eeuwigheid dansen. De dood (en de daaropvolgende hemel) is mijn allergrootste wens. Eentje die zonder twijfel uit zal komen. Met dat in het achterhoofd is het aardse leven een prachtige mogelijkheid om al iets van het paradijs te kunnen tonen, en uit te stralen. Zodat de dood voor nog veel meer mensen geen angstig einde, maar een nieuw begin zal worden: een droom. Bas is redacteur bij BEAM en leeft.

Geschreven door

Bas

Misschien ook wat voor jou

Volg BEAM op TikTok!

Voor video's van inspirerende jongeren die licht willen verspreiden! 💛💡