BREAKUP: ‘Het kostte een jaar om mezelf terug te vinden’

“Ik was de Edese jongens gewend. Thijs kwam niet uit Ede. Hij was geen doorsnee-jongen, had zijn eigen mening en als hij iets wilde, dan deed hij dat ook. Ik werd verliefd. Hij deed zijn best voor mij en ik was daar wel gevoelig voor. Ik was 18 toen we verkering kregen, hij 22. Ik zat nog volop in de ontwikkeling, hij was daar al verder in.
Net als elke andere relatie hadden we toppen en dalen. Thijs was vrij dominant en kon zijn mening duidelijk op mij projecteren. Dat botste wel eens. Ook hadden we allebei een hele andere kerkelijke achtergrond en waren we op geloofsgebied met hele andere dingen bezig. Ik was overtuigd dat God bestond en zocht naar hoe ik daar in mijn leven invulling aan kon geven. Hij hield zich bezig met grote levensvragen, zoals het doel van ons bestaan. We gingen nooit samen naar de kerk, terwijl ik dat wel graag wilde. Om me heen zag ik mensen de volgende stap nemen. Huizen kopen, trouwen. Dan vroeg ik me af: zie ik dit wel zitten met hem? Een stemmetje binnenin zei dan: nee, dat zie ik niet zitten.”

Afscheid nemen
"Onze relatie werd pas echt op de proef gesteld toen Thijs besloot om in het buitenland te gaan studeren. We zagen elkaar nog regelmatig, maar soms zaten er twee of drie weken tussen. En als we elkaar dan zagen en we hadden elkaar eindelijk bijgepraat, moesten we alweer afscheid nemen. Dat was pittig. Ik weet nog dat ik dacht dat als hij eenmaal terug in Nederland was, we goed moesten praten over hoe we de toekomst zagen.  
Maar Thijs kwam niet terug. Hij wilde in het buitenland blijven studeren, omdat hij het er zo naar zijn zin had. Ik wist gelijk: zo’n langeafstandsrelatie, dat trek ik niet langer. De weekendjes samen waren leuk, maar een relatie op weekendjes weg baseren is niet echt realistisch. Ik twijfelde enorm. Het is niet dat we elkaar niet leuk meer vonden, maar rationeel wist ik dat dit niet meer werkte. De koek was op. Toen ik weer een keer in de trein zat richting Thijs, naar buiten staarde en mijn leven overdacht, zag ik het gewoon echt niet meer zitten. Na een lang gesprek maakte ik het uit en dezelfde avond zat ik weer in de trein terug. Het was de aller-langste treinrit van mijn leven.
Tijdens onze relatie hebben we geen seks gehad. Achteraf vind ik het heel knap dat we het hebben volgehouden. Het is niet dat ik het daardoor makkelijker vond om het uit te maken. Ons leven was op zoveel vlakken zo ontzettend met elkaar verweven, dat het sowieso heel moeilijk was om te breken."

De klap komt nog wel
"Ik ben met mijn ouders mee op vakantie gegaan en heb ik mijn telefoon uitgezet. Na de zomer begon ik aan een nieuwe studie. Veel mensen zeiden: de klap komt nog wel. Eigenlijk viel dat best mee. Natuurlijk ben ik wel verdrietig geweest. Ik was mezelf een beetje kwijt en ik heb een jaar nodig gehad om mezelf terug te vinden. Sommige mensen in mijn omgeving vonden het lastig dat het uit was, zoals mijn oma. Maar goed: ik moet leven met de gevolgen van mijn keuze, anderen niet. 
Thijs en ik spreken elkaar nog wel eens en we kijken terug op een mooie tijd waarin we veel toffe dingen hebben beleefd. Of ik het erg zou vinden als hij een andere vriendin krijgt? Klinkt gek misschien, maar dat zou ik echt niet leuk vinden. Misschien dat ik ergens nog een beetje hoop heb dat het goed komt. Maar ik denk het niet."

Gewoon stoppen
"Als je twijfelt over je relatie? Gewoon stoppen. Om me heen zie ik veel mensen jong trouwen, maar ik zou het sowieso afraden om dat voor je 22e te doen. Geloof me: als je 18 bent, ben je niet oud. Je ontwikkelt en verandert nog zo veel in die periode van je leven. Net nadat het uit was dacht ik: Komt het ooit goed met mij? Wat als ik de rest van mijn leven alleen blijf? Achteraf is dit voor mij één van de beste keuzes in mijn leven geweest. Echt: HET KOMT GOED!"

De personen op de foto zijn niet Maaike en Thijs. Hun namen zijn wegens privacy-redenen door de redactie bedachte namen. Hun echte namen zijn bij de redactie bekend. Beeld: Pixaby