BEAM-redacteur Anouk twijfelt niet aan haar geloof: “Het auto-ongeluk was het driedubbele bewijs dat God er is!”

“Op dit moment is het geloof iets wat bij mij hoort. Het is een onderdeel van wie ik ben, een soort status quo. Daarmee wil ik het niet minder mooi maken dan dat het is. God is voor mij iemand die de hele dag met mij meegaat en waar ik dus ook vaak op de dag tegen kan praten. Bijvoorbeeld als ik in een situatie zit waar ik niet helemaal uitkom. Dat hoeft niet altijd iets grootst te zijn, dat kan bij wijze van ook wanneer ik mijn sleutels kwijt ben. Dan vraag ik God even om hulp, omdat ik het niet altijd alleen kan oplossen. Ik praat dus niet non-stop tegen Hem, maar ik heb regelmatig momentjes waarop ik Hem raadpleeg.”

Twijfel jij weleens of God überhaupt bestaat?

“Ik twijfel eigenlijk geen seconde aan het bestaan van God. Voor mij is het een gegeven dat Hij er is. Zo ben ik ook opgevoed. Het was een vanzelfsprekendheid, dus ik dacht nooit: is alles wel waar? Ik weet ook niet waarom ik nooit twijfel, maar ik kan niks anders bedenken wat wél waar zou zijn. Net zoals de lucht blauw is, is Gods bestaan voor mij een feit.”

Zoveel toeval bestaat voor mij gewoon niet

“Al had ik ooit wel enorm getwijfeld aan Gods bestaan, dan zou dat een paar jaar geleden zeker helemaal weg zijn genomen. Ik had een heftig auto-ongeluk waar ik samen met mijn familie levend uit ben gekomen. Ik weet nog dat ik vóór dat moment zo duidelijk voelde dat ik mijn gordel om moest doen. Ook al klinkt het bijna ongeloofwaardig dat ik dit zo duidelijk voelde: dit is wel waarom ik het overleefde. Zoveel toeval bestaat voor mij niet. Het was het driedubbele bewijs dat God er is.”

Het voelde alsof ik een vriend in de steek had gelaten

“Waar ik wél eens aan twijfel, is aan mijn eigen doen of kunnen: lees ik wel genoeg in de Bijbel, bid ik wel regelmatig, is mijn geloofsleven wel ‘christenwaardig’? Ik ben namelijk in vlagen actief bezig met mijn geloof. De ene periode lees ik vaker uit de Bijbel en bid ik meer. In andere periodes kan dat ook een stuk minder zijn. Vroeger voelde ik me vet schuldig als ik in zo’n minder actieve periode zat. Het voelde dan alsof ik een vriend in de steek liet. Ieder gebed wat daarop volgde, opende ik met: ‘Sorry dat ik weer weg was, ik ben zo slecht bezig, maar hier ben er weer.”

Hoe ga je met dat schuldgevoel om?

“Nu kan ik dat schuldgevoel wat beter relativeren. Dat komt door een gesprek dat ik jaren geleden had op een feestje. Daar raakte ik aan de praat met een theoloog (heel spectaculair feest blijkbaar, haha). Ik had weer eens twee dagen niet gebeden of Bijbel gelezen en voelde me superschuldig. Hij was heel verbaasd dat ik dat voelde en vroeg aan me: ‘Maar huh? Je gelooft toch in God?’ ‘Ja’, antwoorde ik. Weer stelde hij een vraag: ‘En je gelooft dat Jezus voor je is gestorven?’ Weer antwoorde ik: ‘Ja’. ‘Nou dan ben je klaar, dan ben je er,’ zei hij. Dat was voor mij echt een soort openbaring: dat ik in God geloof is blijkbaar al genoeg.

Dat gesprek houd ik vaak in mijn achterhoofd als ik me niet goed genoeg voel voor God. Ja, soms pak ik misschien wat minder bewust de tijd om met mijn geloof bezig te zijn. Dat betekent alleen niet dat God minder van mij houdt of dat mijn geloof minder sterk is.”

En als je de Bijbel leest, twijfel je dan wel eens of die al die verhalen echt zijn gebeurd?

“Eerlijk gezegd, maakt het me niet zoveel uit of die verhalen nou echt zijn of niet. Het is geschreven in een andere tijd. Door de jaren heen komt daar een soort tweede laag overheen. Het gaat mij meer om de boodschap die erachter zit. Die is gewoon goed en waar, ook nu. Of je die boodschap dus linksom of rechtsom leest, de kern blijft hetzelfde.”

Wat is volgens jou die boodschap?

“God is er altijd. Hij kijkt de hele dag mee over mijn schouder. Wat er ook gebeurt en ongeacht of ik dingen fout doe: ik mag altijd bij Hem komen. Dat heb ik moeten leren geloven, want dat is eigenlijk heel bizar natuurlijk. Inmiddels voelt God vertrouwd. Als ik bijvoorbeeld in mijn auto zit en ik onderweg ben naar een belangrijke afspraak, kan ik tegen Hem praten als tegen een vriend. Natuurlijk is God veel groter dan een vriend alleen, maar zo voelt het wel: iemand die ik altijd kan appen of bellen. Mijn geloof heeft me veel gebracht en daar ben ik God heel dankbaar voor!”