Amber (20) verliest haar vader én opa op dezelfde dag aan kanker: ‘toen ik de kamer inliep, blies hij zijn laatste adem uit’
Iedereen heeft een verhaal. Maar wanneer heb je de kans om onbeschaamd al je vragen aan de ander te stellen? Nou, dat kan hier. Bij de BEAM-rubriek ‘Durf te Vragen’ stellen wij de vragen die jij via Instagram hebt ingestuurd. Vandaag spreken we Amber (20) die haar vader en opa is verloren op dezelfde dag aan kanker.
Kan je ons meenemen naar de dag dat jouw vader en opa overleden?
‘’Het was 15 februari 2023 en mijn vader lag net een week in een hospice (in een hospice krijgen ongeneeslijk zieke mensen zorg en verblijf in huiselijke sfeer tot ze doodgaan) om daar in alle rust te overlijden. Mijn moeder vroeg of ik samen met onze hond wilde langskomen omdat ze weet dat mijn vader daar blij van zou worden. Toen ik aankwam lag mijn vader nog te slapen. Ik kreeg nog een heerlijke lunch van de verpleging en mijn moeder ging even met de hond naar buiten. Ik besloot bij mijn vader in bed te gaan liggen en te wachten tot hij wakker zou worden. Ondertussen zat met een vriendinnetje te appen dat ik graag nog even met hem wilde kletsen als hij wakker werd.’’
‘’Terwijl ik op mijn telefoon zat, merkte ik aan mijn vader dat hij een adem oversloeg. Ik keek even goed naar hem en zag dat hij inderdaad raar ademde. Ik deed mijn telefoon weg en ging gelijk naar de verpleging op de gang. Ik zei: ‘ik weet echt niet wat ik moet doen maar volgens mij gaat het niet goed met mijn vader.’ Toen ging ik samen met de verpleging terug naar zijn kamer waar mijn vader voor mijn ogen zijn laatste adem uitblies. Daarna was hij overleden.’’
‘’Ik kan nog steeds niet beschrijven wat ik toen voelde. Het is echt bijna onmenselijk naar mijn idee. Ik barste in huilen uit en heb toen mijn moeder opgebeld: ‘MAM, pap is overleden!’ Mijn moeder is met de hond snel terug naar de hospice gerend, waar we elkaar in de armen vielen. Gelijk begon alle chaos. Want ineens moet je een uitvaart gaan regelen.’’
‘’Diezelfde middag kregen we ook nog appjes dat mijn opa heel hard achteruitging. Ook hij vocht al jaren tegen de ziekte kanker. Doordat we zoveel moesten regelen voor mij vader hebben we geen afscheid meer kunnen nemen van hem. Diezelfde avond overleed hij. Ik heb tot op de dag van vandaag nog twijfels over of ik toch naar hem had moeten gaan.’’
Hoe ziet het rouwen eruit voor jou?
‘’Rouwen is echt iets heel ingewikkelds vind ik. Iedereen doet het natuurlijk anders. Bij mij ging het in verschillende fases. In het begin stak ik mijn kop in het zand. Ik dacht: ik wil er niet te veel over nadenken. Maar ik merkte snel dat ik hulp nodig had en heb toen een rouwtherapeut opgezocht. Die therapeut had zelf ook haar ouders verloren. Zij weet dus hoe dat is en dat vond ik heel erg prettig. Zij heeft mij geleerd om de rouw niet te ontwijken, maar het onder ogen te komen. Ze legde me uit dat ik dat kon doen door naar oude spullen en foto’s te kijken. Daardoor ben ik nu heel erg gehecht aan foto’s en muziek die ik heb van mijn vader en opa.’’
Hoe ben jij met het geloof in aanraking gekomen?
‘’Mijn vriend en familie zijn christelijk, maar zelf was ik er nooit mee bezig geweest tot het overlijden van mijn vader en opa. Ik merkte dus, toen mijn vader en mijn opa waren overleden, dat ik veel ging nadenken over leven en dood. Je denkt dan toch: waar zouden mijn vader en opa nu zijn? Zou hij naar de hemel gaan? Is zijn ziel ergens heen? Is er niks? Is het leven gewoon in één keer over? Daar was ik heel erg mee bezig.’’
‘’Ik ben daarover met mijn vriend in gesprek gegaan. Hij zei toen ook van: ‘Als je niet weet wat je gelooft, wat je denkt of wat je vindt, waarom zoek je het dan niet uit?’ Ik wist alleen niet waar ik moest beginnen. Het is een grote zoektocht als je wel geïnteresseerd bent in de Bijbel en het christelijk geloof, maar niet weet waar je moet beginnen. Ik ben dus nu begonnen met lezen in de Bijbel in gewone taal. Daarnaast ga ik om de week naar de kerk, volg ik christelijke accounts zoals BEAM op Instagram en wil ik graag nog de Alpha cursus doen.’’
Denk jij dat je vader en opa in de hemel zijn gekomen?
‘’Ik denk het wel. Ik weet niet precies hoe ik het moet uitleggen. Ik denk niet dat ik uit mezelf zou zeggen: ze zijn nu in de hemel. Maar ik denk wel dat zij samen op een plek zijn. Een plek waar je anderen weer ziet na de dood. Dus dan is het denk ik wel in de hemel. Of iets wat daarop lijkt.’’
Heb jij advies voor andere jongeren die ook iemand zijn verloren?
‘’Zeker. Ik denk dat je het beste op zoek kunt gaan naar lotgenoten. De stap zetten om een rouwtherapeut te benaderen vond ik vrij lastig en dat zullen veel andere ook wel hebben denk ik. Ik had mensen in mijn kring waarvan ik eigenlijk niet wist dat zij ook een soortgelijke situatie hadden meegemaakt met een ouder. Daarmee kon ik goed praten. Dus zelf vind ik lotgenoten heel prettig. Als je die niet hebt of je vindt het moeilijk om het aan iemand te vragen dan zou ik echt een therapeut opzoeken. Een rouwtherapeut in mijn geval dan. Of iemand die in ieder geval kennis heeft van rouwen.’’
Lees ook over:
Nieuwe documentaire: 'Hoe ga ik om met de zelfdoding van mijn broer?'
Geschreven door
Céline Dib
