Joram over zijn podcast: "Het vinden van mijn vader gaf me geen rust en vrede"
De afgelopen weken kwam de eerste afleveringen van Jorams podcast 'Who's Your Daddy?' online, waarin hij op zoek gaat naar zijn vader, die hij nooit gekend heeft. In een interview met het Nederlands Dagblad vertelt hij wat het maken hiervan voor hem heeft betekent.
Dit is een artikel van het Nederlands Dagblad. Lees de volledige versie hier.
'Hem bellen durfde ik niet'
Nog voor Jorams geboorte scheidden zijn ouders. Zijn oudere zus en broer bleven in contact met hun vader. Joram niet. De omgangsregeling die 27 jaar geleden werd gemaakt, betrof alleen de oudste twee kinderen. ‘Ik had gewoon zijn nummer, maar hem bellen durfde ik niet. De podcast werd mijn stok achter de deur.’ Joram merkt dat zijn 6-delige podcast veel losmaakt. ‘Zo veel mensen kunnen zich identificeren met mijn verhaal: de problematiek van een gewelddadig huishouden of een ouder met narcistische trekken. Een geadopteerde jongen liet me weten dat hij zich herkent in mijn onrust. Die leegte die je als kind al voelt, kon ik pas later duiden: ik mis een stukje fundering. En daarin ben ik helaas niet uniek.’
"Ik dacht dat ik hem niet miste"
"Tot mijn zeventiende dacht ik: mijn ouders zijn uit elkaar, en ik heb er geen last van. Ik mis mijn vader niet, want ik heb hem nooit gekend. Toen werd ik volwassen en ontdekte ik dat ik wat deukjes heb. Vooral als het gaat om hechting, erkenning en bevestiging. Ik ben altijd zo hard op zoek naar die laatste twee, en wil over alles controle hebben. Het is niet toevallig dat ik presentator ben geworden. Ik merkte ook dat ik niet echt contact kon maken met meisjes. Als ze te dichtbij kwamen, kapte ik het af. Over de invloed van een afwezige vader op bindingsangst kon ik weinig informatie vinden. Bij mijn moeder durfde ik ook niet aan te kloppen. Ik was bang haar te herinneren aan haar ongelukkige huwelijk."
Hoe was het je vader te ontmoeten?
‘Het was raar, spannend, maar ook oké-ig. Het heeft geen blijvend contact opgeleverd. Hoewel ik tegen anderen en mezelf zeg dat ik daar niet naar op zoek was, is het eerlijke verhaal dat een kind altijd verlangt naar erkenning van zijn vader. Ik was benieuwd hoe hij zou reageren toen ik hem dat voorlegde. Er kwam niks … Mijn vader zelf was trouwens wel onverdeeld positief over onze ontmoeting, en zei dat hij er alles aan wil doen onze band te verbeteren. De kleine Joram in me denkt dan: yes! Maar mijn ratio zegt dat ik hem niet kan geloven. Een officiële diagnose heb ik niet, maar veel mensen wezen me op zijn narcistische trekken. Als ik elke keer weer door alle spanning heen moet om teleurgesteld te worden, heb ik geen behoefte hem een rol te geven in mijn leven. Misschien verandert dat nog. Als hij voortaan elke dag belt bijvoorbeeld. Of als ik zelf vader word.’
Benieuwd hoe het voor Jorams moeder, broer en zus was om mee te werken aan de podcast en hoe Joram er nu instaat? Lees dit hele artikel bij het Nederlands Dagblad.
TEKST: Eymeke Verhoeven
