Melissa (17): “Mijn mentor zei: ‘Het ligt aan jezelf dat je gepest wordt’”

“Ineens begon ze me te pesten. Ik had vier jaar met haar op de middelbare school gezeten, nooit was er iets aan de hand geweest. Maar nu we op dezelfde vervolgopleiding zaten had ik ineens dagelijks last van haar. Ze roddelde over me, betrok de hele klas erbij en stuurde me zelfs bedreigingen. Dat waren vooral berichten waarin ze zei: 'Waag het niet om bij me in de buurt te komen!' Voor ik het wist was ik helemaal alleen, met de hele klas tegen me.”

Machteloos

“Ontzettend machteloos voelde ik me. Ik vertelde het thuis aan mijn ouders en zij waren net zo geschokt als ik. We besloten met de school en mijn mentor te praten. Ik hoopte dat dit ervoor zou zorgen dat de ouders van de pesters ingelicht werden zodat het op zou houden. Het tegendeel was waar. Ik voerde veel gesprekken met de school, maar het veranderde niks. Aan het einde hebben we zelfs de wijkagent ingeschakeld, hij heeft de pester een waarschuwing gegeven dat ze strafrechtelijk vervolgd zou worden als er nog een melding binnen zou komen.”

Stel ik me echt aan?

“Wat mijn mentor tegen me zei, deed me nog de meeste pijn. Hij nam mijn gevoelens niet serieus en zei dat het aan mij lag. Ik stelde me aan, ik trok het me teveel aan en het lag aan mij. Nog steeds word ik boos en verdrietig als ik hieraan terugdenk. Door deze woorden ging ik twijfelen en werd ik onzeker. Was het echt zo? Stelde ik me echt aan? Lag het aan mij?

Uiteindelijk kwam ik erachter dat het niet langer werkte op deze school. Ik veranderde van school en hier heb ik nooit spijt van gehad. Sinds twee maanden zit ik op mijn nieuwe school, hier pest niemand me en heb ik zelfs hele goede vriendinnen gekregen.“

"Je staat er niet alleen voor"

“Positieve woorden van anderen hebben me er weer bovenop gekregen. Mijn familie was zo behulpzaam, ze stonden altijd achter me. Het mooiste wat ze tegen me zeiden was ‘Je staat er niet alleen voor’. Dit heeft ervoor gezorgd dat ik me minder machteloos voelde en positiever begon te denken. Ik was niet alleen, ik had mensen om me heen die van me hielden en achter me stonden!

Als ik nu mijn pester weer zou tegenkomen, zou ik niks tegen haar zeggen. Ik ben blij dat ik haar niet meer dagelijks zie en ik wil dat graag zo houden. Hetzelfde geldt voor mijn mentor. Hij deed me echt pijn met zijn woorden en het is nog steeds niet fijn om hieraan terug te denken.“

Positieve uitkomst

“Deze periode heeft mijn geloof echt versterkt. Ik heb zoveel gebeden en dat hielp me echt. Ik heb rust van God mogen ervaren en het leek echt of Hij me hoorde en naar me luisterde. Dit is een fijne uitkomst achteraf, ik heb nu een hele goede relatie met God. Het belangrijkste wat ik mee wil geven is: praat erover!

Ik hield het twee maanden voor mezelf en dat was echt verschrikkelijk. Als ik het eerder had gezegd had het eerder opgelost kunnen worden. Het hielp me echt om met mijn ouders erover te praten, ik voelde me een stuk beter door hun positieve woorden. Onthoud: je bent niet alleen!”