Daniëlle (20) schreef een brief aan depressie: “Door God hoef ik niet meer te lijden en ben ik vrij!”
Misschien ben jij of ken jij iemand die te maken heeft of heeft gehad met depressie. Misschien heb je er wel eens over gehoord, maar weet je niet precies wat het is, of wat het met iemand kan doen. Daniëlle (20) weet het allemaal maar al te goed. Zij schreef een brief aan depressie en deelde die met BEAM.
Triggerwarning: in dit artikel wordt gesproken over zelfbeschadiging.
Beste depressie,
Het begon toen ik vijftien was; vanaf dat moment kwam jij in mijn leven. Je hebt je nooit voorgesteld, of gevraagd of ik vrienden wilde zijn. Je nam zomaar mijn leven over. Dit betekende het einde van leuke dagen, want jij achtervolgde me, waardoor ik me ongewild voelde. Ik wilde je hier niet.
Ik groeide, maar jij groeide met me mee. Dan sloop je binnen als ik alleen was in de stilte. Door jou voelde ik me een nietsnut. Als ik 's ochtends opstond, kon ik niet wachten op de avond, zodat ik weer kon slapen; kon ontsnappen. Toch zorgde jij ervoor dat ontsnappen heel moeilijk was.
Mijn lach veranderde in tranen
Vroeger werd ik blij van zonnestralen op mijn huis als ik door de tuin rende. Toen kon ik lachen en was er geen enkele zorg te bekennen. Die lach veranderde in tranen en die zon veranderde in duisternis. Mijn hart en ziel schreeuwen om hulp als ik tegen jou probeer te vechten.
Ik vraag me af wanneer je gaat
Jij hebt me veranderd en zette me aan het denken. Ik zit vast op een donkere plek die ik ooit zelf was. Nu is het weg. Je hebt me achtergelaten in tranen, je nam mijn leven weg. Waarom vertrek je niet gewoon?! Ik wil je hier niet en dat heb ik nooit gewild! Je hebt zoveel van me weggenomen, wat wil je nog meer?! Ik wil geen vrienden meer met je zijn, of blijven vechten voor mijn leven. Jij hebt mij verpest: mijn gedachten, hart, lichaam en ziel. Je komt telkens terug, maar ik vraag me af wanneer je gaat.
Depressie is maar een woord, maar het heeft controle door de dag heen. Als de zon opkomt in de ochtend, dan fluistert depressie: “Het is beter als je dood bent.” Dan is het nog maar vier uur; het begin van de storm. Ik word gek en vraag me af wanneer het stopt.
Elke dag zet ik een masker op
Alles lijkt normaal, maar van binnen is dat anders. Vaak loop ik rond met een lach op mijn gezicht, maar voel ik me in werkelijkheid waardeloos. Vaak rollen de tranen over mijn wangen en voel ik mijn hart steeds sneller kloppen. “Het gaat goed met mij,” zeg ik dan terwijl ik mijn masker weer opzet. Elke dag opnieuw.
De laatste tijd voel ik me verloren en ben ik de weg kwijt in mijn hoofd. Ik vind het moeilijk om mijn verleden achter me te laten. Daarom verstop ik me liever, want ik ben echt niet oké. De dokter heeft me meer medicijnen gegeven, maar die helpen niet tegen mijn angst. Het allerergste is dat ik vastzit in mijn eigen gedachten die zeggen dat ik mezelf moet bezeren. Net zoals die andere keren.
Laat mij maar pijn voelen
Laat mij maar pijn voelen, want ik kan niet met mijn gedachten omgaan. Het is onmogelijk uit te leggen, maar het maakt me gek. Eén snee, twee sneeën, drie sneeën, vier. Dan huil ik hard en maak ik nog een snee.
Er zit ook een stemmetje in mijn hoofd en ik hoorde haar toen ik alleen in bed lag. Ze fluisterde in mijn oor: “Je zou hier niet moeten zijn, jij bent een nietsnut,” zei ze. “Jij bent een rotzooi.” De tranen stromen van mijn ogen naar mijn kin. Al jaren winnen zij het van de blijdschap.
Door Zijn genade hoef ik niet meer te lijden
God, U bent bij mij en zult nooit weggaan. Wilt U mij nieuw maken? Wilt U mij reinigen?
Wilt U me uitleggen wat het betekent om te leven? Als ik alleen en verdrietig ben, is Christus mijn redding. Hij helpt me om me beter te voelen. Ik weet dat Hij van mij houdt en er altijd voor mij is. Door Hem hoef ik niet meer te lijden en ben ik vrij! Nu is mijn hart blij en het verdriet weg. Door Christus in mijn leven kan ik weer zingen.
Ik ben nooit meer alleen
Hij heeft me laten zien wat vergeving is en waste mijn zonden weg. Hij vulde me met eeuwige blijdschap en genade. Vandaag, op deze nieuwe dag is Hij met Zijn genade bij mij en ben ik nooit meer alleen.
Ik schrijf dit al snikkend, omdat ik weet hoeveel schade jij hebt aangericht, depressie. Ik wil dat je gaat en nooit meer terugkomt. Er is geen ruimte voor ons allebei. Daarom zeg ik gedag; ik wil je nooit meer zien.
Deze BEAM Kerkdienst stond in het thema van depressie
Tekst: Daniëlle de Hoop
Geschreven door
Thamara
