“Als ik wist dat God ons zou afkeuren dan hadden we nu geen relatie”
Anne (22) en Louise (21) ontmoetten elkaar 1,5 jaar geleden bij studentenvereniging Navigators. Sindsdien hebben zij een relatie. Aan BEAM vertellen ze hoe zij omgaan met reacties van anderen, maar ook hoe zij hun relatie in balans houden.
Lees ook over:
“Ik ben christen en ik hoop dat dat mijn grootste identiteit is”
Anne kwam vier jaar geleden uit de kast en vertelde op een zondagmiddag na de kerkdienst aan haar ouders dat ze op vrouwen valt: “Het was voor mij geen moeilijk proces vooraf. Ik vertelde het spontaan even tussendoor. Mijn ouders moesten eraan wennen, maar ze waren er gelijk positief over. Ze zeiden dat ze nog steeds van mij houden en geen probleem hebben met wie ik ben. Ze dachten weleens dat ik lesbisch kon zijn, maar de laatste tijd was dat veranderd. Mijn ouders zochten uit of ze het bijbels gezien vonden kunnen dat ik een relatie zou krijgen. Later vonden ze het oké en kreeg ik een vriendin.”
Louise was 18 toen ze erachter kwam dat ze misschien wel op vrouwen zou vallen: "Ik had nooit de link gelegd met de gevoelens die ik soms had. Waarschijnlijk was ik er onbewust mee bezig. Daarvoor had ik een vakantieliefde gehad, maar ik kwam erachter dat het niet was zoals ik mij had voorgesteld. Datzelfde jaar kwam ik in een basketbalteam terecht. De teamleden vroegen aan mij of ik een vriend of vriendin had. Het leek alsof die vraag de normaalste zaak van de wereld was. Ik had er nooit bij stilgestaan dat dat normaal kon zijn, omdat er in de christelijke wereld een taboe op heerst. Ik ben een jaar zoekende geweest en gaan accepteren dat ik op vrouwen val. Een aantal vrienden wisten het nog eerder dan mijn ouders. Ik was bang om het aan ze te vertellen, want het is een ontzettend moeilijk onderwerp om aan te snijden. Mijn moeder heeft het uit mij moeten trekken. Ik ben toen in huilen uitgebarsten. Ze had het niet echt verwacht en moest aan het idee wennen. Gelukkig is ze daar nu in gegroeid.”
Ik bleek toen al straalverliefd te zijn
De ontmoeting
Anne en Louise leerden elkaar kennen bij studentenvereniging Navigators. Louise: “Ik wilde weten hoe ik mijn dispuut kon vertellen dat ik op vrouwen val. Via via hoorde ik dat ik niet de enige was in de vereniging. Ik wist dat Anne bestond, maar Anne wist nog niet van mijn bestaan af…” Anne: “Ik wist wel dat jij bestond, want toen jij lid werd, zei mijn huisgenootje: ‘Anne, er wordt nu iemand lid en ik denk dat ze ook op vrouwen valt.’ Ik had er geen aandacht aan geschonken, maar ze had wel gelijk.” Louise: “Haha, oké. Ik stuurde Anne een berichtje via Facebook en vroeg of zij mij kon helpen. Anne zei dat ze die avond bij de sociëteit zou zijn. We hebben die avond urenlang op het dak gezeten en gepraat.” Louise: “Rond diezelfde tijd ging ik verhuizen. Anne vroeg naar welke straat en ze bleek in dezelfde straat te wonen. Nu wonen we letterlijk tegenover elkaar. Daardoor zijn we ook veel bij elkaar te vinden. Onze eerste date was in Scheveningen en die avond was ook de ledenvergadering. We hebben die tot zeven uur in de ochtend uitgezeten.” Anne: “Ik bleek toen al straalverliefd te zijn, want dat deed ik normaal gesproken nooit. Doordat we elkaar veel zagen groeiden we naar elkaar toe.” Louise: “Anne vroeg aan mij of ik haar vriendinnetje wilde zijn.” Anne: “Ja dat wilde zij wel. Binnen een maand hadden we een relatie.”
We willen dat mensen er openlijker over kunnen praten
De reacties vanuit de vereniging
De disputen van Anne en Louise reageerden positief. Anne: “Ik hoorde weleens dat sommige verenigingen homoseksualiteit niet accepteren. Ik vroeg aan de staf of ze een beleid hebben op dit gebied. De staf wist het niet en zocht het zelf uit. Later werd mij verteld dat het prima is als ik op hetzelfde geslacht val. Echter als ik een leidinggevende functie wilde, mocht ik niet met iemand van hetzelfde geslacht gaan. Louise en ik vonden dat lastig om te horen.
Louise: “De vereniging moet zelf weten wat ze ervan vinden, maar het is iets wat überhaupt niet echt besproken wordt in de christelijke wereld. We willen dat mensen er openlijker over kunnen praten. Binnen de vereniging moet daar ook iets concreets mee worden gedaan. Het kan al helpen om een groepje op te starten die daar interesse in heeft. Anne en ik hebben samen met onze disputen een gezamenlijk dispuut gedaan. We deelden onze ervaringen en gaven aan dat homoseksualiteit bespreekbaarder moet worden. Het wordt steeds normaler in de christelijke wereld dat mensen een andere seksualiteit hebben. Anne en ik willen niet het stelletje worden dat homoseksualiteit promoot, maar we willen dat mensen die er volgende keer mee struggelen ergens terecht kunnen.” Anne: “Op dit moment wordt er weinig mee gedaan binnen de vereniging. Niemand wist eerder van dit beleid af. Als mensen ermee struggelen kunnen ze naar de staf komen. We proberen alleen een positief voorbeeld te zijn.”
Veroordeling
Anne ervoer geen veroordeling totdat haar tweet over een anti-homo reclame die met het Reformatorisch Dagblad was meegekomen viral ging: “Mijn eerste negatieve reacties op mijn geaardheid heb ik op die tweet gekregen. Ik kreeg echt debiele reacties zoals: ‘Ik weet echt niet waar jij je christelijke identiteit op baseert.’ Dan denk ik: ‘Laat maar gaan.’ Binnen mijn directe omgeving heb ik geen last van afwijzing. Vriendinnen stellen soms kritische vragen, maar dat vind ik niet erg, want zo blijf ik scherp. Ik vind het fijn om teksten uit te leggen als erom wordt gevraagd. In mijn vorige kerk wordt homoseksualiteit nu pas een beetje besproken. Ik heb veel positieve reacties van deze mensen gekregen. Wel merk ik als ik bij de kerk van mijn ouders ben, dat ik het moeilijk vind om hand in hand naar de kerk te lopen. Dit komt doordat er mensen in die kerk zijn, die een andere mening hebben.”
Ik geloof dat God ons deze liefde gunt
God in de relatie
Anne en Louise betrekken God in hun relatie. Anne: “We bidden, maken muziek en gaan samen naar de kerk. Louise speelt gitaar en ik cajon. Verder hebben we beide een andere bijbelkring. We nemen daaruit dingen mee waar we samen over praten. In de kerk doen we wat vrijwilligerswerk samen of onze eigen ding.”
Louise: “Als ik wist dat God onze relatie zou afkeuren dan had ik nu geen relatie met Anne.” Anne: “Ik ben het eens met wat Louise zegt. We hebben in het begin apart, maar ook samen gebeden om te vragen of dit is wat God wil. We hebben God goed betrokken in het proces. Ik heb God om duidelijkheid gevraagd wanneer hij deze relatie niet zou willen. Als ik dan merk dat we naar elkaar toegroeien in geloof en persoonlijk, dan kan ik niet bedenken dat God onze relatie afkeurt. Ik geloof dat God ons deze liefde gunt.”
Louise: “Ik denk dat het bij ons net zo belangrijk is als in iedere relatie om ook over onze downmomentjes te praten. We hebben soms momenten dat we allebei moeten janken. Ik kan daarna de vinger op de zere plek leggen. Ik denk dat wij met communiceren al heel ver komen. We hebben iets heel moois samen.” Anne: “Ik denk dat de communicatie en vertrouwen in elkaar heel belangrijk is. Het geloof is voor ons ook belangrijk. We kunnen elkaar daarin vinden. Ook zijn we erachter gekomen dat alles bespreken met elkaar meer effect heeft.” Louise: “We leren van elkaar en komen dichter naar elkaar toe.” Anne: “Ja alle clichés zijn waar. Ik ben heel gelukkig met Louise.”
Lees hier deel 2 van het verhaal van Anne en Louise:
Lees ook over:
“Ik ben christen en ik hoop dat dat mijn grootste identiteit is”
Geschreven door
Jade
