Gek van christelijke regels | Denkstof #01

De regels van de kerk

De meeste mensen denken bij de kerk aan strenge regels. En op een gegeven moment dacht ik: ze hebben gelijk. En ik ging niet meer naar de kerk. Er werd daar zo makkelijk geroepen hoe ik mijn leven moest leiden, zonder dat ik snapte waarom.

Er werd me van alles opgelegd, zo voelde dat. En ik keek om me heen, naar mijn niet christelijke vrienden: zij leken zo makkelijk en vrij te leven. Dat wilde ik ook. Alleen voor mezelf Zonder regels.

Onzichtbare regels

Zo leek het. Maar toen ik probeerde mee te komen in hun wereldje, ontdekte ik dat er daar ook allemaal regels waren. lk belandde in een links hip cultuurtje, waar natuurlijk net zo goed allerlei normen golden. Vooral ongeschreven.

Zo moest ik religie onderdrukkend vinden, achterhaald. En voordat je je helemaal bindt aan één persoon, moest je eerst flink experimenteren met anderen en minstens dertig zijn. Schuldgevoelens waren onzin, kies gewoon voor jezelf Wees assertief, niet zo gevoelig doen. Ruim denken, alles tolereren, alles.

Een nieuwe kerk

Eigenlijk was ik beland in een nieuwe kerk. Eentje waar de druk om binnen de ongeschreven regels te functioneren, zelfs hoger was dan in de christelijke kerk waar ik vandaan kwam. Ook hier mocht ik niet te veel vragen stellen, veel ruimte voor een andere mening was er niet.

En zo zijn er overal kerken en overal regels. De kerk van de hippe jonge studenten — de kerk van de zakenmannen — de kerk van de artistieke vrije vogels.

Terug naar mijn oude kerk

Deze ontdekking zette me aan het denken. Want als elke groep zo zijn eigen regels heeft, bij welke groep wil ik dan horen? Waar ben ik nu het meest vrij? Zo kwam ik toch weer uit bij het christendom. En bij de christelijke kerk.

Niet dat ik denk dat die kerk altijd gelijk heeft, maar daar is tenminste Jezus. En dat verhoogt de kans toch wel erg, dat ze daar een paar goede ideeën hebben...

Het punt is namelijk: jij, ik, iedereen is dus onderdeel van een of andere cultuur en je volgt allerlei regels, hoe dan ook — maar wie heeft die regels verzonnen? Kun je diegene vertrouwen? Is diegene echt met jou bezig? Houdt diegene van jou? Of kent die jou niet eens? En stel dat Jezus de principes van je leven zou verzinnen — zou je hem vertrouwen?

Het juk van regels

Jezus noemt regels een 'juk'. Een juk is een stuk hout, dat koeien of paarden op hun nek dragen, en daarmee slepen ze een kar voort. Die koeien of paarden moeten zich uitsloven en de boer zit vrolijk op de kar. Dat herken ik. Iedereen lijkt wel een juk te dragen.

Je kunt bekaf worden van alle eisen die je gesteld worden. Jezus zegt dan: 'Jullie die moe en overbelast zijn, kom naar mij.' Oftewel, gooi dat juk van je af. Nou, dat wil ik wel. Lekker vrij rondlopen. Niemand op mijn nek met allerlei eisen.

Maar Jezus is veel nuchterder. Want zonder regels leven bestaat niet. Een koe die los rondloopt, wordt zo opgepakt door een volgende boer. Oftewel, mensen die even denken vrij te zijn, zitten meteen weer in een nieuw cultuurtje met weer eigen regels.

Daarom zegt Jezus: 'Neem vervolgens mijn juk op je.' Oftewel, kies de regels van Jezus. Regels zijn er overal, maar volg die van hem.

Mijn juk is zacht

Mattheüs 11:28-30

Wat is dan het verschil? Waarom zou Jezus 'beter' zijn dan anderen? Nou, 'mijn juk is zacht en mijn last is licht,' zegt hij. Het juk is zeg maar van rubber en de kar rijdt soepel. 'lk ben namelijk zachtmoedig,' legt hij uit.

Dat is uniek. Jezus denkt aan jou. Hij kent jou door en door, Hij heeft bewezen alles voor je over te hebben. lk bedoel — hij liet zich doden aan een kruis. Toen het erom spande, koos hij niet voor zijn eigen belangen.

En hij loopt nu naast jou. Een juk is namelijk voor twee. Als Jezus dus praat over 'mijn' juk, bedoelt hij: We lopen samen. lk trek de last ook. lk help je dragen. 'En dan pas,' zegt Jezus, 'zul je echte rust vinden.' Ken ik dat? Heb ik dat ooit ergens gevonden?

Een liefdevol juk

Overal zijn geloven, overal zijn regels. Maar ken je een geloof, waarbij de leider jou persoonlijk kent? Alles voor jou over heeft? En zelf zijn eigen regels houdt en je helpt die te dragen? Als zo iemand met een juk komt, een juk dat hij zelf ook draagt — dan wil ik daar wel aan.

De bijbel over regels

‘Mensen worden altijd beïnvloed. Als je denkt vrij te zijn, word je onbewust beïnvloed. Kies daarom voor de juiste invloed.’ 

1. Welke regels ervaar jij buiten de kerk?
2. Welke kerkse regels vind jij vervelend?
3. Welke regels vind jij mooi?

Het bijzondere van regels is, dat ze met name als een beperking van je vrijheid worden ervaren als je het nut er niet van inziet. Zo zijn verkeersregels of het traphekje voor een klein kind een beperking van de vrijheid. Maar het nut ervan is iedereen duidelijk. Ze beschermen het kind met als gevolg dat er een veilige leefomgeving wordt gecreëerd. En daardoor maken ze het kind juist vrijer. Het zou helemaal onvrij zijn als het iets brak.

Regels zijn rechtvaardig

Door regels wordt een samenleving ook eerlijker en rechtvaardiger. Aan het volk Israël geeft God geboden. Zo kon in Israël het recht gehandhaafd worden. Het voorkwam uitbuiting. Gods liefde en bescherming voor de zwakken is te zien in de wet.

Matteüs 22:34-37

1. Voelt een regel nog steeds als regel, als je achter de regel de liefde ziet?

Jezus is tegen strenge regels: Mattheüs 12:1-21 En voor gezonde regels: Mattheüs 5:17-20 en Mattheüs 23:3

Matteüs 11:28-30. 'Mijn juk is zacht.' Jezus is duidelijk. Ook hij hanteert regels, maar hij zegt 'mijn juk is zacht en mijn last is licht'. Jezus kent je. Hij heeft zelf zijn eigen regels gedragen en alles voor je over gehad. Hij biedt jou aan om samen het juk te dragen, zodat je last lichter wordt. Hij wil je helpen dragen en hij wil je laten zien dat zijn regels goed voor je zijn.