Ga naar submenu Ga naar zoekveld

‘Ik huilde hartstochtelijk toen ik voor het eerst een gebroken hart had’

21 augustus 2017 · Leestijd 2 min

Net als vrijwel elke baby uitte ik mijn eerste teken van leven door het op een brullen te zetten. Iets wat mijn ouders daarna nog vaak mee zouden maken. Als ik van mijn fiets viel of wanneer ik de Jip Jip-monsters tijdens Sesamstraat op televisie zag. Toen ik ouder was, pinkte ik een traantje weg bij elke zielige film en huilde ik hartstochtelijk toen ik voor het eerst een gebroken hart had.

Maar wie nu denkt dat ik niks anders doe dan tissues verslinden, die heeft het mis. Op de middelbare school schaterden mijn vriendin ik en vaak als het licht weer aanging na een film. “Aaaah, dat licht! Onze ogen! HAHAHA” (je had erbij moeten zijn). Dan was daar die keer dat we een klasgenoot een ingepakte gedroogde makreel cadeau deden op zijn verjaardag. Om het nog maar niet te hebben over die keer dat we onze docent Nederlands zo ver kregen om haar yoga-oefeningen aan ons te demonstreren. Ook boosheid en angst zijn me niet vreemd (hee, ik ben ook maar een mens). Zo ben ik bang voor naalden en de tandarts en word ik boos als mensen onbeschoft zijn of andermans grenzen niet respecteren. En ook al is het soms lastig, toch ben ik blij dat ik het allemaal voel. Zonder dieptepunten geen hoogtepunten, toch? Bij BEAM gaat deze week alles over emoties. Van de vraag hoe emotioneel God nou eigenlijk is, naar een interview met iemand die het medicijn en de emotie-onderdrukker ritalin gebruikt. We gaan van blij, naar boos, bang en bedroefd. En wil jij jouw verhaal nou ook met ons delen? Mail dan naar beamredactie@eo.nl of app naar 0683673700.

Geschreven door

Anna Neeltje

Misschien ook wat voor jou

Volg BEAM op TikTok!

Voor video's van inspirerende jongeren die licht willen verspreiden! 💛💡