Ga naar submenu Ga naar zoekveld

ZENDING: ''Ze offerden een meisje van acht.''

27 mei 2017 · Leestijd 4 min

Lisette heeft altijd al een hart voor zending gehad, maar toen ze eenmaal in Oeganda zat, wist ze niet wat haar overkwam. Ze kwam met horrorverhalen thuis. Toch besloot ze dit jaar om terug te gaan, want ze heeft een missie van God.

Lisette: ''Vierenhalf jaar geleden ging ik voor het eerst naar Oeganda. Ik wilde mijn hele leven altijd al iets met zending doen. Ik had een BAS (bindend afwijzend studieadvies, red.) gekregen, daarom had ik de tijd om er voor langere tijd op uit zou gaan. Ik wilde all the way, lekker op avontuur – daarom ging ik een DTS doen in Afrika'' Cultuurshock
''Er waren cultuurverschillen zoals armoede, geen elektriciteit, slecht eten – dat is wennen, maar dat lukt wel. Wat het lastigste was, was hoe onveilig het is in Oeganda. Er is veel bijgeloof bij stammen, bij de lagere bevolkingsgroepen – waaronder het geloof dat aids kan genezen door seks te hebben met een maagd. Daarom worden veel kinderen misbruikt – want hoe jonger ze zijn, hoe groter de kans dat je de eerste bent. Kinderoffers zijn ook realiteit daar, om de geesten bijvoorbeeld goed te stemmen.'' ''Toen ik een maand in Oeganda was, werd er een meisje van acht ontvoerd. Zij werd geofferd, in stukken gehakt en over het land verspreid, zodat de grond voor een goede oogst zou zorgen. De mannen reden gewapend met geweren en hakmessen door het dorp. Later hoorde ik van mijn moeder dat ik haar in shock gebeld had, dat herinner ik me niet eens meer. Dat zegt ook wel iets over traumaverwerking. Ik voelde me onveilig.'' ''Ik had het helemaal gehad met Oeganda en stapte op het vliegtuig, ook al zou ik eigenlijk nog vijf maanden blijven. Ik was heel blij dat ik naar huis kon, ook al voelde het ook alsof ik gefaald had. Mijn droom was ingestort. Hoe moest dat nou, als God zending in mijn hart had gelegd?'' Terug naar Afrika
''Het duurde twee jaar voordat ik me realiseerde dat ik de mogelijkheid had om weg te gaan van alle ellende, maar de mensen daar niet. Ik besloot om een sponsorkindje te adopteren, dan kon ik veilig op afstand iets doen. Langzamerhand sloop het idee in mijn hoofd dat ik terug wilde. Ik herinnerde me de mooie kanten weer.'' ''Ondanks dat ik niet sportief ben, besloot ik een Muskathlon te lopen. Negen weken voordat ik zou vertrekken scheurden mijn enkelbanden. Ik mocht ineens niet meer rennen. Ik zag het als geestelijke strijd: vorige keer was ik weggepest uit Oeganda, nu kon ik niet rennen. Toch besloot ik mee te gaan.'' ''Op de tweede dag in Oeganda voerden de kinderen van het project waar we waren een toneelstuk op over de burgeroorlog die in hun land gewoed heeft. Ze beelden het echt uit met messen. Ik moest huilen, het kwam hard binnen. Had ik hiervoor weer tien uur in het vliegtuig gezeten? Maar op dat moment kwam in mijn hoofd de tekst uit Jesaja naar voren: ‘Zie, ik ga iets nieuws beginnen. Het ontkiemt al. Heb je het nog niet gemerkt?’'' Knop om
''Ik heb nu voor tien kinderen een sponsor gevonden, dus in hun leven is iets nieuws begonnen. Waarom zou ik blijven stilstaan bij wat er vier jaar geleden is gebeurd, als er nu zoveel mooie dingen ontstaan zijn? Er ging een knop om. Ik wil ervoor kiezen om door te gaan.'' ''Eerst was zending off the hook, nu begint het weer te prikkelen. Ik vind het spannend, waar wil God met mijn leven heen? Het blijft spannend. De tweede keer dat ik in Oeganda verbleef, zagen we een vrouw die doodgereden was en gewoon even weg werd gesleept naar de kant van de weg. Toch wil ik weer open staan voor zending. God heeft een plan, ik wil weer doen wat Hij wil.''

TEKST: LOLA BROUWER
Dit artikel is eerder gepubliceerd in 2016.

Misschien ook wat voor jou

Volg BEAM op TikTok!

Voor video's van inspirerende jongeren die licht willen verspreiden! 💛💡