William helpt vluchtelingen in Griekenland: “Ik moet hun verhalen doorvertellen”

“Het was de eerste keer dat ik in een vliegtuig stapte. Normaal stap ik niet makkelijk uit mijn comfortzone, maar dat heb ik voor deze vrijwilligersreis overboord gegooid. Twee maanden geleden vloog ik naar Athene om daar – als onderdeel van de organisatie Christian Refugee Relief – vluchtelingen te helpen. De problematiek die op Lesbos plaatsvindt, verplaatst zich steeds meer naar het vasteland van Griekenland. Vóór mijn reis, dacht ik dat vluchtelingen een soort zwervers waren. Maar door naar verhalen van verschillende vluchtelingen te luisteren, hoorde ik dat het juist vaak welgestelde mensen waren in hun thuisland. De mensen die het geld hadden om een smokkelaar te betalen, zoals artsen. Allemaal moesten ze hun thuis en familie achterlaten, in de hoop op een beter bestaan. Dat vind ik bizar!”

Ver-van-mijn-bed-show

“Mijn werk bestond vooral uit het uitdelen van spullen onder de vluchtelingen. Dekens, kleding, spullen voor persoonlijke hygiëne, maaltijden… Op zulke momenten hoorde ik de heftigste verhalen van mensen die alles verloren hadden. Niet alleen vanwege het vluchten, maar ook door bijvoorbeeld de bosbranden. De vluchtelingen hebben al weinig bezittingen, maar liepen nu het risico dat zelfs die laatste spulletjes, zoals een boek of speelgoed, van hen werden afgenomen. Ik proefde veel angst en onzekerheid in hun verhalen. Nu ik weer terug in Nederland ben, moet ik die verhalen gewoon doorvertellen. Hier voelt het vluchtelingenprobleem als een ver-van-mijn-bed-show, maar er gaan gewoon mensen dood! Zo cru is het. Geen sprookje, maar keiharde realiteit. Dat besef wil ik erin knallen.”

Waar is God?

“Veel mensen kennen de beelden van het vluchtelingenkamp op Lesbos. Maar op het vasteland zijn dus ook verschillende kampen. Er zit er zelfs een midden in de stad Athene. Dat is supervreemd om te zien. In de ene straat heb je chique winkels zoals Gucci en Dior, in de andere straat zit een kraakpand vol vluchtelingen. Voor de Grieken is dit een heel normaal straatbeeld geworden. Die overgang vond ik zo keihard! Niemand lijkt aandacht te schenken aan de vluchtelingen. Ik snap best dat sommigen dan denken: waar is God in dit alles? Ik heb daar geen antwoord op, maar vertrouw wel dat Hij nog steeds goed is. Tussen alle chaos en ellende door, heb ik zijn aanwezigheid gevoeld en zijn voorzienigheid gezien. Hij zorgde voor de juiste mensen op de juiste momenten. Ja, God werkt door mensen heen: ook door mij.”