Wei (22) mag geen christen zijn: ‘Stiekem bid ik met vrienden op school’
Vrezen voor je leven, stiekem samenkomen voor een kerkdienst of merken dat je wordt afgeluisterd door de overheid. Klinkt misschien onwerkelijk, maar voor Wei (22) was dit deel van haar leven als christen in China. Terwijl de Chinese overheid haar op allerlei manieren dwarsboomde, groeide ze in haar geloof en nam ze de moeilijke beslissing om China te verlaten. “Het voelde alsof God mij hielp om naar Nederland te gaan.”
“Tot ongeveer vier jaar geleden kon ik als christen redelijk normaal mijn geloof uiten”, vertelt Wei. “Ondanks dat de Chinese overheid tegen christenen was, kon ik samen met mijn familie kerkdiensten bezoeken en zonder problemen praten over mijn geloof. Dat veranderde enorm toen de overheid in 2018 besloot om alle kerkdiensten te verbieden voor jongeren onder de 18 jaar. En daar bleef het niet bij helaas.”
“In de stad waar ik woonde, Xinji, controleerde de politie opeens heel streng bij kerkgebouwen en in nabijgelegen steden werden kerktorens zelfs omgegooid”, vertelt Wei emotioneel. “Het voelde machteloos om er iets tegen te doen en de reden van de overheid sloeg nergens op. Ze vertelden dat de kerkgebouwen plaats moesten maken voor woningen, maar ik wist wel beter.”
De voorganger van de kerk moest zich verstoppen voor de politie
“In diezelfde periode hoorde ik dat steeds meer christenen onverwachts politie op bezoek kregen. Ze vroegen of er Bijbels, schilderijen of andere christelijke dingen in huis waren en namen die mee naar buiten”, vertelt Wei. “Daar werden ze verbrand of kapotgegooid. De voorganger van mijn kerk moest zich verstoppen en kon wekenlang geen gebruikmaken van zijn telefoon of bankrekening.”
Stiekem bidden
Ook op school merkte Wei de consequenties van christen zijn in China. “Samen met een groepje studenten gingen we af en toe stiekem bidden op school. Dit deden we vaak ‘s nachts, zodat het schoolbestuur dit niet doorhad”, vertelt Wei. “Op een gegeven moment konden we via onze groepsapp geen berichten meer sturen, en werd ik gevraagd om naar het kantoor van mijn leraar te komen.”
“Ik moest allerlei vragen beantwoorden aan mijn leraar: waar we afspraken, wie er kwamen en wat we daar deden”, vertelt Wei. “Ik was enorm nerveus en probeerde rustig antwoord te geven. Na het gesprek hebben we niet meer samen met het groepje kunnen afspreken. Dit was één van de redenen dat ik niet langer in China wilde wonen.”
Teken van God
Voor haar studie zou Wei naar het buitenland kunnen gaan, maar een strenge taaltoets maakt dat niet gemakkelijk. “Ik heb bijna een jaar, elke dag hard geoefend om mijn Engels te verbeteren”, zegt Wei. “Toen ik de toets eindelijk moest maken, had ik weinig vertrouwen in de uitslag. Stomverbaasd was ik daarom toen het wel een voldoende bleek te zijn. Het gaf mij zoveel rust en het voelde alsof God tegen mij zei: ‘Het is tijd om China te verlaten’.”
Christen in Nederland
“Inmiddels woon ik een paar maanden in Nederland en ik ben zo blij om eindelijk in alle vrijheid naar de kerk te gaan en te geloven”, vertelt Wei enthousiast. “Elke zondag bezoek ik een internationale kerk en ik voelde me daar direct thuis. Ik hoef niet elke keer over mijn schouder te kijken of er mensen zijn die me veroordelen als christen. Natuurlijk was het lastig om mijn familie en vrienden te verlaten, maar ik voel nu zo de aanwezigheid van God dat ik weet dat dit de goede keuze was.”
Ten slotte wil Wei tieners in Nederland iets meegeven. “Ik hoop dat jullie allemaal de liefde van Jezus ervaren en als het moeilijk gaat, vertrouw er dan op dat Hij met je meegaat. En maak gebruik van de kerk, de Bijbels en andere christelijke dingen: zo vanzelfsprekend is het niet voor iedereen om vrijheid van geloof te hebben.”
Lees ook over:
COLUMN: Ik word – als christen - niet vervolgd, maar vervolg ik wel anderen?
Geschreven door
Christiaan
