U of jij: wat zeg je tegen je ouders?
Je ouders van kinds af aan aanspreken met ‘u’, voor sommigen is het niet meer dan normaal. Anderen houden het bij ‘jij’. We legden de vraag voor aan onze BEAM’ers: wat zeg jij tegen je ouders? Van ongeveer 1800 BEAM’ers, zeggen 448 ‘u’. Het overgrote deel, 1349 mensen, spreken mensen aan met ‘jij’.
Waarom ‘jij’?
Voor de meeste BEAM’ers is het antwoord duidelijk: tegen je ouders zeg je gewoon ‘jij’. Veel van hen geven aan dat ze het afstandelijk vinden om ‘u’ te zeggen. “Ze voelen zich dan ook nog een beetje jong,” geven sommigen aan. Als je ‘u’ zegt voelen sommige ouders zich dus veel te oud.
Toch blijft vooral de afstand die het woord teweegbrengt het grootste argument om ‘je’ te zeggen: “Als ik u zou moeten zeggen, spreek ik hen hetzelfde aan als een vreemde, dat schept afstand.” Ook het respect is hierin niet perse aan de orde voor iedereen: “Je moet je ouders sowieso met respect behandelen, ongeacht hoe je ze aanspreekt.”
Waarom ‘u’?
Toch zijn er ook genoeg jongeren die ‘u’ tegen hun ouders zeggen. Veel van hen geven aan dat de hoofdreden respect is: zodra je je ouders met respect behandelt en aanspreekt, zul je dat ook bij andere ouderen doen. “Ik vind u beter. Het zijn je ouders, niet je vriendjes.”
Toch geven ook veel jongeren aan dat ze nu, op iets oudere leeftijd, langzaam maar zeker zijn overgestapt naar ‘jij’. “De ouder en kind relatie is veranderd in een meer vriendschappelijke en gelijkwaardige relatie,” vertel één van hen.
Geen van beiden
Tussen alle u’s en jij’s zijn er ook nog de Friezen. Zij kiezen een handige middenweg. Waar je anders misschien zou zeggen: Zou u… of zou jij.., zeggen Friezen: “Zou heit (papa).. of zou mem (mama)…”. Maar als heel Nederland dat gaat doen, wordt het wel heel verwarrend.
Geschreven door
Anouk
