Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Tim (15) ontsnapt aan de dood: ‘Dat ik nog leef, heb ik te danken aan mijn moeder’

14 januari 2022 · Leestijd 5 min

Afgelopen dinsdag vond er een hele bizarre rechtsspraak plaats. De rechtszaak ging over Tim (15), die opgroeide bij een vrouw die niet zijn biologische moeder was. Als zijn biologische moeder hem op een dag op komt eisen, volgt er een rechtszaak.

Adoptiemoeder 

Zij is mijn echte moeder, ze zal me niet in de steek laten.

Tim werd te vondeling gelegd in een flat: “Mijn adoptiemoeder vond mij voor haar deur. Ik was twee maanden oud toen mijn biologische moeder mij achterliet bij haar buurvrouw. Ze kon niet goed voor mij zorgen. Toen mijn moeder naar haar werk wilde gaan, lag ik daar. Mijn moeder probeerde nog contact met mijn biologische moeder op te nemen, maar ze was verdwenen. Haar appartement was leeg; haar huurcontract opgezegd. Vanaf toen heeft mamma mij in haar huis opgenomen. Ze had zelf net een miskraam gehad en heeft voor mij gezorgd alsof ik haar eigen zoon ben. Zo heb ik het ook altijd gezien: zij is mijn echte moeder, zij zal me niet in de steek laten.”

Een boze moeder op de stoep

Een maand geleden werd hun leven ruw verstoord. “Plotseling stond mijn biologische moeder op de stoep. Ze zei dat ik met haar mee moest komen, maar ik had haar nog nooit gezien. Ik riep mijn adoptiemoeder bij de deur en die legde uit wie ze was. Mijn moeder vroeg of ze binnen wilde komen en thee wilde drinken, maar ze bleef onrustig staan. ‘Nee, nee dank je. Ik kom voor mijn zoon. Ik kom hem ophalen.’ Mijn moeder wist niet wat ze moest doen. Ze zei dat ik haar zoon was en dat ze me niet zomaar weg kon nemen. Daarna is mijn biologische moeder boos weggelopen.”

Ze begon te schreeuwen en smeet de bloempotten van mijn moeder kapot.

Bloempotten 

Het bleef niet bij één bezoek: “De volgende dag kwam mijn biologische moeder terug. Gelukkig vroeg mamma dit keer niet of ze binnenkwam. Dat maakte haar boos, ze begon te schreeuwen en smeet de bloempotten van mijn moeder kapot. Ik was doodsbang dat ik met die vrouw mee moest, vooral toen ze één van de bloempotten vlak voor mijn voeten in scherven smeet. De buren kwamen naar buiten om te vragen wat er aan de hand was. Ze konden haar niet tot bedaren krijgen en een buurman belde toen de politie.”

Handschoenen vergeten

De politie nam haar mee. Blijkbaar vroeg ze op het politiebureau een rechtszaak aan, want een paar weken later kregen we een brief waarin we voor de rechter gedaagd werden – mijn moeder verscheurde de brief, we hebben de hele avond gehuild. De dagen daarop durfde ik niet alleen naar school te gaan, ik was bang dat mijn biologische moeder zomaar voorbij zou komen en mij mee zou nemen. Op de dag van de rechtszaak haalde de politie ons op. Ik stelde het zo lang mogelijk uit om in de politiewagen te stappen, ik deed alsof ik mijn handschoenen was vergeten en rende terug om nog één keer in ons huis rond te kijken.”

Ik heb nog nooit zoveel leugens bij elkaar gehoord!

Verzonnen verhaal

“In eerste instantie ging het goed,” gaat Tim verder. “Mamma vertelde hoe ze mij gevonden had en de rechter stelde een paar vragen als: ‘Is Tim naar school geweest?’ en ‘Heeft Tim wel eens honger gehad?’. Toen vertelde mijn biologische moeder haar kant van het verhaal. Ik heb nog nooit zoveel leugens bij elkaar gehoord! Van begin tot het eind had ze alles verzonnen en wel op zo’n manier dat mamma de bad guy was geworden. Ik was zo kwaad op haar!”

In tweeën snijden

Hij stelde voor om mij in tweeën te snijden.

De rechter wist niet wat hij moest doen met twee zulke verschillende verhalen. Vooral niet toen de twee vrouwen ook nog eens begonnen te vechten, midden in de rechtszaal. Er moesten vijf politieagenten aan te pas komen om de boel weer tot bedaren te brengen. “Toen gaf de rechter een bizar vonnis. Ik kon het niet geloven, hij stelde voor om mij in tweeën te snijden! Dan zouden mijn moeders allebei een deel krijgen. Dat verzin je toch niet! Toen de rechter dat zei, trilde ik over mijn hele lichaam. Ik dacht: 'Wordt dit nu mijn einde?' Ik wilde naar mijn moeder toe rennen, maar een politieagent hield me tegen.

Mijn biologische moeder vond het wel een goed voorstel en stond tevreden te knikken. Maar mamma riep gelukkig: ‘Absoluut niet, wat een absurde gedachte. Geef Tim dan liever nog aan deze vrouw hier.’ Toen wist de rechter wie er echt van mij hield en wie niet. Hij besloot vervolgens mijn adoptiemoeder gelijk te geven en ik ging gelukkig weer met haar mee naar huis. Mijn biologische moeder heb ik niet meer aan durven kijken. Gelukkig heeft zij een contactverbod gekregen.

BEAM vertaalt in deze serie met een knipoog Bijbelverhalen die vandaag de dag zeker viral zouden zijn gegaan. Kom het je misschien bekend voor?

Lieke (18) vond een baby in het park: ‘Ik voelde me gelijk verantwoordelijk voor hem’

Lees ook over:

Lieke (18) vond een baby in het park: ‘Ik voelde me gelijk verantwoordelijk voor hem’

Geschreven door

Francis

Misschien ook wat voor jou

Volg BEAM op TikTok!

Voor video's van inspirerende jongeren die licht willen verspreiden! 💛💡