The Shack | "Het verbaast me hoe emotioneel ik werd tijdens de film"
Jort kijkt The Shack
Wekelijks sleurt Jort jou door de wirwar aan (christelijke) bioscoopfilms en Netflixseries, zodat jij geen enkel avondje verpest aan een cringerige b-film. Vandaag: The Shack!
Het boek The Shack (hier verschenen als De Uitnodiging) mag dan ongekend populair zijn met meer dan 20 miljoen verkochte exemplaren, maar daarvan lijken de Nederlandse bioscopen niet onder de indruk. De verfilming van het boek van Paul Young kwam vorig jaar maart al uit in de VS, maar hier kunnen we pas sinds kort naar de bioscoop (als je tenminste in de buurt van Rotterdam of Groningen woont, want in de rest van het land draait hij niet).
Dat The Shack niet enthousiast onthaald wordt, komt niet helemaal uit de lucht vallen. Christelijke films hebben nu eenmaal geen geweldige reputatie. Ze zijn geregeld prekerig, zien er goedkoop uit en de acteurs geven je niet bepaald het idee dat ze cum laude aan de toneelschool zijn afgestudeerd. The Shack lijkt een uitzondering te zijn. De goede acteur Sam Worthington en uitmuntende actrice Octavia Spencer nemen de hoofdrollen voor hun rekeningen. Er is voldoende budget om de effecten er overtuigend uit te laten zien en het boek waarop het script gebaseerd is, is een mega hit. Dus, is het gelukt? Nou…. ongeveer.
Trailer van The Shack
Mack kan niet omgaan met het idee van God als Vader, omdat dit beeld is verpest door zijn traumatische ervaringen met zijn eigen vader.
The Shack in het kort
The Shack gaat over Mack die door een verschrikkelijke gebeurtenis zijn geloof, maar bovenal zijn vertrouwen in God kwijt is geraakt. Volledig onverwacht krijgt hij een uitnodiging van ene ‘Papa’ om een weekend met Hem door te brengen in de hut waar dit drama heeft plaatsgevonden. Tijdens dit weekend wordt Mack geconfronteerd met zijn verdriet, maar ook met vragen over schuld, gerechtigheid, vergeving en de rol van God in dit alles.
Het meest opvallende aan The Shack is de manier waarop het de Drie-eenheid neerzet. God de Vader is een stevige zwarte vrouw, Jezus een Arabische man en de Heilige Geest een Aziatische vrouw. Dit beeld is vernieuwend, maar er zijn ook punten waar het misschien net teveel is. Want hoeveel aandacht kan er nog zijn voor de almachtige en ontzagwekkende kant van God, zodra je God samen met de Heilige Geest door de keuken ziet dansen? Aan de andere kant legt de film uit waarom het voor deze aparte vorm kiest. Mack kan niet omgaan met het idee van God als Vader, omdat dit beeld is verpest door zijn traumatische ervaringen met zijn eigen vader.
Scènes waarin Mack boos is op God, maken minder indruk als hij daarna een hardloopwedstrijd houdt met Jezus...
Emotioneel
Het verbaasde me hoe emotioneel ik werd van het kijken van The Shack. Dit komt vooral omdat de personages zo sympathiek en oprecht overkomen, dat ik steeds meer met Mack ging meeleven en meevoelen. Dat ik er af en toe een zakdoek bij moest pakken betekent niet dat The Shack geen serieuze problemen heeft. Om te beginnen duurt de film te lang. Mack doet er alleen al drie kwartier over om überhaupt bij de hut te komen. Wat had eruit geknipt kunnen worden? Alle overdreven zoetsappige scènes! The Shack bevat heftige thema’s, maar heeft ook genoeg haast Narnia-achtige momenten. Dat is op zichzelf niet verkeerd, maar de combinatie werkt niet. De film is op zijn sterkst wanneer het pijnlijke, maar eerlijke vragen stelt over lijden en waarom God niet ingrijpt. Scènes waarin Mack boos is op God, maken minder indruk als hij daarna een hardloopwedstrijd over het meer houdt met Jezus...
The Shack is nu te zien op Netflix!
Geschreven door
Jort
