Student Max woont in een verzorgingstehuis

Gea, waarom en wanneer is Humanitas hiermee begonnen?Gea:

 ”Toen ik hier twee jaar geleden kwam werken, vroeg ik me af waar ik met Humanitas bekend om wilde staan. Als organisatie wilde ik een uniek profiel kiezen waarop oudere mensen voor ons zouden kiezen. We hebben toen besloten dat we vooral het welzijn van de bewoners heel belangrijk vinden. We willen als verzorgingstehuis bekend staan als ’het warmste en gezelligste huis van Deventer’. Die ambitie maak je niet waar met enkel professionals, zij willen immers het vak waar ze voor geleerd hebben uitoefenen. Uiteindelijk heb ik besloten samen te gaan werken met het onderwijs. Ik ben in gesprek gegaan met een student en samen hebben we mijn idee uitgewerkt. Hij werd uiteindelijk onze eerste woonstudent.” Mogen alle studenten hier zomaar komen wonen?
Gea: ”Nee, voordat een student hier komt wonen, heb ik altijd een aantal ’sollicitatiegesprekken’ met hem of haar. Het is tenslotte allereerst een huis voor ouderen, dus ik vind het heel belangrijk om te weten wat voor vlees ik in de kuip heb. Ik vraag ze naar hun motivatie en hoe zij kunnen bijdragen aan het welzijn binnen Humanitas. Ook ga ik met ze langs bij bewoners om te zien hoe ze reageren op de ouderen.” Max, hoe ben jij in aanraking gekomen met Humanitas?
Max: ”Via een oud-studiegenoot, hij woont hier al wat langer en ik kwam weleens bij hem over de vloer. Via hem ben ik bekend geraakt met het wonen in een verzorgingstehuis. Die klasgenoot vroeg mij of ik het ook leuk zou vinden om hier te wonen en dat wilde ik wel. Ik heb Gea toen gemaild en een aantal gesprekken met haar gevoerd. Niet lang daarna mocht ik hier komen wonen.” Wat wil je betekenen voor de ouderen?
Max: ”Wij als jongeren brengen een hele andere, vernieuwende energie mee. Ik wil graag bijdragen aan het ’praatje op de gang’ en de gezelligheid. Wij brengen zogezegd het buitenleven naar binnen, vaak krijgen de ouderen niet veel meer mee van de wereld buiten het tehuis. En ik kan natuurlijk het aspect social media en technologie niet vergeten. Kort geleden vroeg een bewoonster mij om te helpen met haar nieuwe iPad. Ik vind het fijn om op die manier ook wat te betekenen voor de bewoners.” Halverwege het gesprek schuift ook mevrouw Sambros aan, zij woont sinds een aantal jaar in verzorgingstehuis Humanitas en wil graag vertellen hoe zij het wonen samen met de woonstudenten ervaart. Mevrouw Sambros, hoe vindt u het dat er studenten om u heen wonen?
Mevrouw Sambros:”Het is echt een verrijking. ’s Avonds organiseren de studenten de broodmaaltijd en ik ben altijd van de partij. Het is zo gezellig om jonge mensen om me heen te hebben! Ze zijn erg behulpzaam en altijd even vriendelijk en beleefd. Ook voor de studenten is het een goede oplossing, zij krijgen tenslotte een mooi kamertje.” Wonen de studenten verdeeld over het tehuis, of allemaal bij elkaar in de buurt?
Max: ”Op elke etage woont een student, zes in totaal. Ik woon bijvoorbeeld op de begane grond. Ik heb uiteraard contact met de bewoners op mijn gang, maar ook met de verpleging op de etage. Soms komt het voor dat ze mij vragen even bij een bewoner te kijken of alles nog goed gaat. Dat één-op-één contact vinden de ouderen ook fijn.” Gea: ”We vinden het belangrijk dat de studenten zich gedragen als een ’goede buur’. Iemand bij wie je aan kan bellen als er wat kapot is, bijvoorbeeld.” Mevrouw Sambros (lachend): ”Oh, dat is goed om te weten!” Max, zijn er regels waar jullie je aan moeten houden als studenten?
Max: ”Het grappige is dat de ouderen juist vaak de tv hard hebben aanstaan. De ouderen creëren de 'overlast', in een positieve zin natuurlijk. We zijn vrij om vrienden en familie te ontvangen, maar we houden altijd rekening met de bewoners.” Gea: ”Laat thuiskomen is ook geen probleem. De enige regel die wij hanteren is: ’geen overlast’. Tot nu toe gaat dat heel goed, we hebben nog geen enkele klacht gehad.” Max, hoe lang ben je van plan hier te blijven wonen?
Max: ”Misschien is woonstudent het verkeerde woord. Het is namelijk niet zo dat we na onze studie moeten verhuizen. Je hoeft ook niet per se een student te zijn om hier te komen wonen. Aan de andere kant; woonstudent is eigenlijk juist een mooi begrip, omdat wij hier ook veel leren van de ouderen. Het is voor ons als jongeren een ontzettend waardevolle periode in ons leven!” Mevrouw Sambros, vindt u dit een goed initiatief voor andere studenten?
Mevrouw Sambros: ”Ouderen gaan altijd voor, en als de tehuizen dat in de gaten houden is het een prachtige oplossing. Voor de ouderen én voor de studenten.” Max: Het gaat echt om het maatschappelijk belang. Niet om het ’gratis wonen’. Die wisselwerking is juist ontzettend mooi en dáár moet de nadruk op liggen.”

Deze week is ons thema Opa's & Oma's. Heb jij nog opa en oma’s? Wacht niet en bel, bezoek, schrijf ze deze week nog. Verras ons met jouw verhaal (beamredactie @eo.nl of app 0683673700).  TEKST: Eline Dondorp 
FOTO: Van links naar rechts: Gea, Max en mevrouw Sambros