Sarahs vader was kapitein en maandenlang van huis: 'Ik durfde hem geen knuffel te geven'

“Toen ik klein was, zei ik altijd: ‘Ik houd meer van papa, dan van mama’, want het was altijd extra leuk wanneer hij thuis kwam na een reis. Als hij dan een tijdje in Nederland verbleef, moest hij soms onverwachts weer terug naar het schip. Ik weet nog dat we hem een keer hebben weggebracht en ik met tranen in de auto zat, want ik wilde niet dat hij wegging.”

Bellen met tijdsverschil

Om tijdens zijn reizen in contact te blijven, belde Sarah af en toe met haar vader. Al was dat ook niet altijd even handig. “Omdat hij naar allemaal verschillende landen voer, was het tijdsverschil erg groot. Dan belden we hem ‘s avonds, maar was het voor hem nog vroeg in de ochtend.” Tijdens verjaardagen was het soms improviseren. “Hij kon niet altijd op mijn verjaardag zijn, wat ik heel jammer vond. Maar dan probeerde hij altijd even te bellen en nam hij later alsnog een cadeau voor mij mee.”

Als er onderweg wat gebeurde, hoorde Sarah dat pas later. “Mijn vader is een keer van een kade gevallen. Ik schrok erg toen ik dat hoorde, maar wist ook dat ik niet gemakkelijk naar hem toe kon gaan. Of als het slecht weer was op zee, kon het best gevaarlijk zijn op het schip. Dan hoopte ik altijd dat er niets met mijn vader gebeurde.”

“Doordat ik mijn vader weinig zag, bouwde ik een minder goede band met hem op. Zo durfde ik hem vroeger geen knuffel te geven of iets te vertellen over school. Als ik met mijn moeder in de auto zat, zong ik altijd luidkeels mee met de muziek. Maar als mijn vader thuis was, durfde ik dat niet meer.”

Veel vaker thuis

Sarahs vader vond het steeds lastiger om zijn familie te missen en besloot een jaar geleden om te stoppen als kapitein. “Ik ben enorm blij dat hij nu veel vaker thuis is en ik merk dat ik veel opener bij hem kan zijn.” Samen dingen doen, lukt nu ook veel vaker. “Hij is laatst mee gegaan naar een concert van mijn muziekvereniging. Ik vond het geweldig dat hij erbij was, want hij kon er vroeger nooit bij zijn.”

“Ik merk dat mijn band met mijn vader nu een stuk beter is en ik veel meer durf te vragen aan hem. Daar ben ik heel blij mee.” Zelf ziet Sarah het niet zitten om later op een schip te werken. “De wereld rondreizen lijkt mij heel mooi, maar mijn gezin lange tijd niet zien, zou ik niet graag willen.”

Laura (18) werkte op een ziekenhuisschip. “Ik werd heel enthousiast om mensen te helpen en heb me gelijk opgegeven!” Benieuwd naar haar verhaal? Lees hier verder!