Robbert stopte als bankier en gaf alles weg

Robbert: “Ik werkte voor een duurzame bank, dus de opbrengsten en de winsten van de bank werden in duurzame projecten gestoken. Toch, hoe meer ik me verdiepte in het bankwezen, hoe meer ik erachter kwam dat de structuur niet klopt. Als je echt dienstbaar wil zijn aan de samenleving moet niet het geld binnen het systeem anders worden verdeeld, nee, we moeten af van het ‘voor-wat-hoort-wat-systeem zelf.”  “Ik dacht: wat nou als we in plaats van te denken in schuld, verlies en verdienen gaan denken in termen van overvloed en geven. Daarmee ben ik gaan experimenteren. Ik zegde mijn baan bij de bank op, gaf al mijn spullen weg en besloot uit mijn backpack te gaan leven. Doodeng, moeilijk en echt enorm gaaf.” “Voor mijn omgeving was het wennen. Vooral mijn moeder reageerde geschrokken en dacht dat ik onder de brug zou belanden. (Waar ik overigens akkoord mee was gegaan, dat risico wilde ik nemen) Ze heeft een paar nachten niet geslapen. De reacties waren fifty-fifty, de ene helft vindt het een mooi en inspirerend idee, terwijl de andere helft het dom, naïef of onverantwoordelijk vindt.”

We worden af en toe uitgemaakt voor parasieten

Petra: “Nu leven we met z’n tweeën vanuit het idee van een geefeconomie. We hebben de stap gemaakt van voorwaardelijkheid naar onvoorwaardelijkheid. We werken niet meer voor geld en proberen alleen datgene te doen waarvan we denken dat het echt iets bijdraagt, iets geeft, aan de wereld. Voor mij betekent dat dat ik twee dagen per week werk voor een onderwijsinstelling en de andere dagen thuis ben voor ons kindje.” Robbert: “Voor mij betekent dat dat ik ook twee dagen per week steek in stichting GEEFeconomie. Zo zijn we allebei evenveel thuis bij Doris. Als stel leven we in het huis van iemand anders, die dat huis beschikbaar aan ons heeft gesteld. Dat doen we al vijf jaar, steeds wisselend van woonplek. We leven van giften van andere mensen. Vrijwillige giften, als mensen niets geven is dat ook goed, we verplichten niemand.” Petra: “Als iedereen zou gaan leven als wij zou de wereld er enorm anders uitzien. Beter, denken wij. Het systeem dat er nu is werkt niet. De oneerlijkheid in de wereld is aan ons systeem te danken, maar dat kan anders. Wij proberen dat op deze manier te doen.” De meest gestelde vraag
Petra: “De vraag die wij het meest krijgen is: ‘maar wat geven jullie dan?’. Die vraag laat zo goed zien hoe het oude systeem werkt. Voorwaardelijk. Je moet eerst iets doen voordat het goed is. Voordat jij goed bent. We worden af en toe uitgemaakt voor parasieten. Dat doet pijn, maar ik ben het er ook enorm mee oneens. Een parasiet neemt alleen maar. Wat wij doen begint juist met geven. Dat we dan ook ontvangen is mooi, maar daar begint het niet. Mensen verwijten het ons haast dat we een gift aannemen. Terwijl bij onvoorwaardelijk geven ook onvoorwaardelijk ontvangen hoort.” Robbert: “Wij wisten niet dat we zoveel zouden ontvangen. Dat blijkt dat we kunnen leven van de giften van andere mensen is fantastisch, maar dat wist ik niet van tevoren. Dan zou het ook half zo spannend niet zijn. We accepteren het ook als het niet lukt. We willen genoegen nemen met het minste. We hebben ook in een stacaravan gezeten. Als het onder de brug wordt, wordt dat het avontuur.”

Waarom zou je je door zoiets als geld laten tegenhouden?

“Wat jongeren hiermee kunnen? Stoppen met meedoen in het oude systeem. Laat je financiën niet de reden zijn om iets wel of niet te doen. Nooit. Maak de keuzes die je wilt maken. Steek je tijd in de dingen die jij belangrijk en waardevol vindt. Dat kan pijnlijk, moeilijk en enorm spannend zijn, maar ook zo mooi! Zo kun je de wereld echt iets geven!” Petra: “Het belangrijkste is dat je weet dat je al waardevol bent. Je bent Gods kind, je bent al van waarde, je bent al af. Geen voorwaarden meer. Maak daaruit keuzes. Waarom zou je je dan nog door zoiets als geld laten tegenhouden? Maak de keuzes vanuit je hart.”