Rinette schrijft brief aan haar overleden vader: "Doe ik het goed?"

Lieve, lieve, allerliefste papa,

Het blad is bijna van de bomen en het begint guur en koud te worden. Binnen is het gezellig als we de kaarsjes aan doen en de kachel brandt. 26 november 2015 is het een jaar geleden dat we hoorden dat je ziek was, pap. Waar is het jaar gebleven? Wat is er veel gebeurd.

Ik weet het nog als de dag van gister. Ik kwam uit die cursus en jij zat daar op de bank te huilen. Ik had mijn vader nog nooit zien huilen. Je was ziek, vertelde je. Heel ziek en had een grote tumor in je longtop. Ik moest eerst zitten en had het gevoel niet goed te worden. Kanker…

‘Er is dit jaar voor het eerst een lege plaats. De plaats waar jij altijd zat.’

Na dat moment ging alles in sneltreinvaart. Ik weet nog goed dat ik bij je op kantoor moest komen. Je was kort en duidelijk en vertelde dingen die ik moest weten. Ook vertelde je dat je een brief had geschreven voor mama en ik die moest geven aan mama wanneer zij het moeilijk had. ‘Ja best, zal ik doen’, zei ik. Nooit gedacht dat ik die brief echt een keer moest geven.

Bij de laatste chemo ging je hard achteruit. Zo hard dat je direct naar het ziekenhuis moest. Je kwam daar voor zes weken ook niet meer uit. Twee hersenoperaties volgden. Wat een wonder, pap, dat je daar uitgekomen bent. Het moment dat je thuis kwam na zes weken in het ziekenhuis gelegen te hebben, zal ik nooit meer vergeten. Mijn papa weer thuis, dat had ik niet meer durven hopen. Ik had me er voor afgesloten. Wat heb ik ervan genoten dat ik elke avond met jou mijn dag door kon nemen, je voeten kon masseren of je haar mocht wassen. Fijn was dat hè? De weken thuis waren mooie weken. Je kon met ons mee eten en alles meebeleven. Het leek zo goed te gaan dat zelfs de 24-uurs verzorging bijna niet meer nodig was. Nog voor dat aan de orde was, ging het ineens hard. Heel hard…

Lees verder bij onze collega's van Ik Mis Je