Recensie: 2x genade | God aan het werk in de gevangenis
Je staat buiten en kijkt goed om je heen. Je ademt diep in en voelt de frisse buitenlucht in je longen. Geniet er nog maar even van. Dit is de allerlaatste keer. Dat overkomt Harold Morris. Met een veroordeling van tweemaal levenslang weet hij dat hij, nu hij het ‘Georgia State Penitentiary’ binnenloopt, de gevangenis nooit meer gaat verlaten. Zoals hij zelf zegt: de eerste dag van de vreselijkste periode in zijn leven.
Harold Morris begint zijn autobiografie eerder in zijn leven. Kort vertelt hij over zijn tienerjaren, die draaien om sport. Hij heeft talent, maar jammer genoeg steunen zijn ouders hem niet. Na een mislukt huwelijk wordt Morris playboy en dan belandt hij echt in de problemen. Uiteindelijk maakt hij kennis met het harde leven in de gevangenis en leert hij hoe hij zich moet gedragen om geen mes tegen zijn keel te krijgen.
Veel bijbelteksten kunnen storend zijn
Na de bijzondere en bizarre eerste helft van het verhaal leert Morris God kennen. In de rest van het boek beschrijft hij hoe God zijn leven veranderde. Door het geloof wordt hij een ander mens, wat zowel te merken is aan zijn houding naar anderen toe als de grote hoeveelheid bijbelteksten die opeens in het boek opduiken. Ik vind het speciaal om te zien hoe iemand die pas tot geloof komt zo kan verlangen naar het Woord van God. Tijdens het lezen schaamde ik me dat ik niet zo vaak naar de Bijbel grijp als Morris. Het positieve daarvan is dat ik weer vaker Bijbel ben gaan lezen.
Meestal vind ik het niet zo prettig als er veel bijbelteksten geciteerd worden in een boek. Als ik in mijn “ontspannen leesmodus” zit, moet ik toch even omschakelen als er Bijbelteksten voorbijkomen. Toch vind ik het in dit boek niet storend. Op deze manier laat Morris duidelijk merken dat de Bijbel voortaan centraal staat in zijn leven.
Af en toe ging het verhaal voor mij wat te snel
Uiteraard heeft Morris zijn verhaal vanuit ik-perspectief beschreven. Normaal gesproken zorgt dat ervoor dat ik me helemaal inleef in de ik-figuur en op ga in het verhaal. Dit keer niet, misschien omdat het verhaal af en toe iets te snel gaat. Soms zitten er maar een paar pagina’s tussen weken van eenzame opsluiting en jaren waarin hij de beste gevangenisbaantjes heeft.
In dit boek vind ik het niet erg om mee te lezen van een afstandje. Soms maakt Morris echt heftige dingen mee, dan vind ik het best fijn dat het niet te dichtbij komt. De waarschuwing die hij mee wil geven komt toch wel binnen: dat keiharde gevangenisleven, dat kan zomaar het gevolg zijn als je leven draait om drank en drugs. Mooi dat dit boek laat zien dat door het geloof de gevangenis geen eindpunt meer hoeft te zijn.
Absoluut pluspunt: humor!
Een absoluut pluspunt is de humor die overal in het boek opduikt. Door bijvoorbeeld te vertellen over de streken die de gevangenen uithalen met de bewakers, maakt Morris het verhaal niet zo somber. Ik vind het knap hoe hij zorgt dat de humor het gevangenisleven ook niet lichter laat lijken dan het is, door na een grappig stuk gerust gelijk een sterfgeval te noemen.
2x Genade is een heftig, humoristisch en bijzonder verhaal. Het geeft je een uniek inkijkje in het gevangenisleven en de manier waarop God ook daar levens verandert. Misschien geen boek om even te relaxen, maar wel een aanrader!
Genre: autobiografie
Taalgebruik: gemiddeld
BOEKRECENSENT: TINEKE KADIJK
