"Mijn ouders verkochten mij als seksslavin"

Ze draagt een knalroze broek en een bloesje dat net zo helderblauw is als de lucht. “Zo kon ik er als kind echt niet bij lopen, want ik mocht niet opvallen. Ik kwam altijd overal op tijd, maakte braaf mijn huiswerk. We gingen als gezin ook gewoon naar de kerk. Maar daarnaast had ik nog een ander leven.” Om vrijuit te kunnen praten, kiezen we niet voor het terras, maar strijken we neer op een bankje op het zonovergoten plein in de stad waar ze een jaar geleden naartoe vluchtte. “Nog voor mijn zesde leenden mijn vader en moeder me uit aan andere gezinnen, om te worden misbruikt. Tegelijkertijd werd ik door mijn vader en oom verkracht en getraind: Hoe verleid je iemand? Hoe loop je als je pijn hebt? Hoe glimlach je overtuigend? Ze bereidden me voor op het werk in de seksindustrie.”

Kinderporno

“Op mijn zesde verjaardag werd ik ingewijd in de wereld van de gedwongen prostitutie. Twee of drie keer per week werd ik ’s nachts, samen met enkele andere kinderen, verkocht aan drie tot vijf klanten die met mij konden doen wat ze wilden. Daarnaast werd ik gebruikt voor kinderporno. Vanaf mijn vijftiende werd ik ook gedwongen te werken als exotisch danseres, stripper en escort. Ik ga niet zeggen dat mijn leven een hel was, want voor mij was de seksindustrie net zo normaal als school en huiswerk.” Rosanne stopt even met praten. “Sorry, dit is de eerste keer dat ik dit verhaal zo helemaal vertel.” Er komt een bezemwagen voorbij. “Veel dingen waren zo vanzelfsprekend dat ik ze me alleen in algemene termen kan herinneren, net zoals herinneringen aan een willekeurig jaar op de basisschool. Maar de heftigere gebeurtenissen komen nog vaak terug in flashbacks, zoals mijn eerste doodsbedreiging. Een klant was niet tevreden en een van mijn handelaren bedreigde me met een vuurwapen. Ik herinner me vooral de haat in zijn ogen. Een paar vrienden ben ik verloren en dat achtervolgt me nog steeds.” “De tactiek van de leiders, waaronder mijn vader, was geraffineerd. Ze probeerden mij en de andere sekswerkers te breken. We werden vaak geslagen en verkracht. Soms pasten ze de techniek waterboarding toe, die bekendstaat als ‘schijnverdrinking’.” Rosanne glimlacht, alsof ze de pijn daarmee wil verlichten. “We werden tegen elkaar opgezet, om te leren dat het niet erg is om de ander pijn te doen. Gillen mocht niet, maar dat gebeurde soms wel. Nog steeds kan ik niet tegen gegil. Het roept te veel herinneringen op.”

Per nacht kwamen drie tot vijf klanten bij me langs, die met mij konden doen wat ze wilden

Zwanger

“Op mijn twaalfde raakte ik zwanger van een klant. Na zo’n zes maanden, tijdens de zomervakantie, werd de bevalling ingeleid. Het was een jongetje. Ik moest hem ter adoptie afstaan. Jaren later heb ik er ruzie over gemaakt met God. Ik was zo kwaad, maar ik kon niets meer voor mijn zoontje doen. Ik heb hem een naam gegeven en in Gods handen gelegd. Daar is hij veilig, of hij nou leeft of niet. Op mijn negentiende werd ik opnieuw zwanger. Een van mijn handelaren heeft het kind geaborteerd.” “Het was in die periode dat God tot mij sprak met woorden die ik twee jaar daarvoor al gelezen had: ‘I offer you My life, please accept it, and offer Me yours in return.’ Met het horen van die woorden besloot ik volledig voor God te kiezen en de gevolgen van een leven zonder de groep te accepteren.  Kort daarop wist ik te ontsnappen en vertrok ik naar een veilige plek.” “In al die jaren heb ik nooit gedacht: waar is God? Dat komt omdat alles gebeurde in de naam van Lucifer, een manier om ons bang te maken. Juist daardoor rende ik naar God. Hij werd mijn Schuilplaats. Ik worstel nog vaak met de vraag waarom ik dit moest overleven. Soms wil ik zo graag Thuis zijn bij God. Mijn leven is een puinhoop en ik moet helemaal opnieuw beginnen. Ik vind het moeilijk om te horen dat ik ‘kostbaar’ en ‘geliefd’ ben, want die woorden betekenen niets voor mij. Ik heb nooit geleerd wat liefde is. Ik vertrouw niemand volledig, ook God niet. Dat heeft tijd nodig, denk ik.”

Ik heb nooit geleerd wat liefde is

Masker af

“In de kerk hoor je weinig tot niets over deze dingen. Alsof christenen nooit betrokken zouden zijn bij dit soort dingen.” Rosanne verheft haar stem, haar blik is vastberaden. “Over onderwerpen als seksueel misbruik en porno wordt bijna nooit gesproken, terwijl het zo veel voorkomt! Het wordt tijd dat we echt eerlijk zijn met z’n allen, ons masker afzetten en ophouden met mooi weer spelen. Alleen op die manier kunnen we dit soort dingen stoppen en de stilte en eenzaamheid doorbreken.”

“De maatschappij heeft vaak vooral aandacht voor de huidige slachtoffers en de overledenen. De overlevenden krijgen amper een stem. Met mijn verhaal wil ik hun een stem geven en laten zien dat er wél hoop is. Er is wél een reden om te blijven vechten, hoe kapot je je ook voelt. En bovenal: je bent niet alleen.”

*De naam Rosanne is verzonnen. Het meisje op de foto is niet Rosanne. Fotobron: Unsplash
Ook in de Filipijnen worden er dagelijks kinderen door hun ouders als webcamseksslaven verkocht. Heb jij voor deze kinderen je uurloon al gedropt? Dat kan hier!