Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Mijn goede voornemen: geen goede voornemens

28 december 2018 · Leestijd 3 min

Het is weer zover: het is eind december en dat betekent: tijd voor de gevreesde goede voornemens. Ik word weer doodgegooid met sapcentrifuges in mijn mailbox, zogenaamd goedkope sportschoolabonnementen op Facebook en motiverende afvalspreuken in de reclamefolders.

Menig Nederlander zal door zijn of haar goede voornemens voor de zoveelste keer bezwijken voor de aanschaf van een Tel-sell roeimachine, die ‘dat zwembandje wel even aan zal pakken’ maar na vijf weken stof staat te happen. Ook zullen we op 2 januari op straat struikelen over de rood aangelopen hardlopers met blitse, nieuwe sportschoenen. Die vervolgens op 3 januari allemaal in de wachtkamer van de huisartsenpraktijk zitten, want die enkels waren niet tegen die onverwachtse kilometers opgewassen.

Ja, goede voornemens, daar zijn Nederlanders best wel goed in. Ze opschrijven dan hè, het uitvoeren ervan is een wat meer omstreden puntje. Ik ben er ook zo één. Ik kan me herinneren dat ik een jaar had dat mijn goede voornemen was om elke ochtend én elke avond een yogaroutine te doen van vijf minuten. Nu is mijn kamer vrij klein, mijn onhandigheid groot en bezit ik geen enkel greintje lenigheid.

Je kunt al wel begrijpen dat mijn goede voornemen niet zo soepel van start ging. Nadat ik mijn hoofd twee keer aan mijn bed gestoten had en met mijn benen de hele kamer ondersteboven gekeerd had, gaf ik met een rood bezweet hoofd mijn pogingen tot een juiste zonnegroet op. Na een week met verrekte spieren rond te lopen, vond ik het wel genoeg geweest. Met mijn handen in het haar zat ik op mijn yogamat, terwijl mijn spieren mij smeekten zulke kunsten nooit meer uit te voeren.

Heel afgezaagd, maar het leven is wel daadwerkelijk kort.

Dit klinkt wellicht herkenbaar. Je doet je best om iets vol te houden, maar voor de eerste maand om is, heb je de hoop alweer opgegeven. Wat je zelfbeeld ook niet echt ten goede komt. Maar als je erover nadenkt, zijn heel veel goede voornemens ook niet realistisch.

Geen goede voornemens

Ik heb daarom besloten om het hele idee van goede voornemens te laten varen. Want waarom jezelf tot het uiterste drijven voor iets wat je vreselijk vindt? Ik kom zonder goede voornemens ook prima het leven door. Heel afgezaagd, maar het leven is wel daadwerkelijk kort. Het is jammer om de eerste maand van het nieuwe jaar af te sluiten met het gevoel jezelf opnieuw teleurgesteld te hebben.

Zo wilde ik me in 2019 voornemen om minder te gaan dagdromen. Een verstandig en praktisch doel: het bestuderen van bomen op de fiets verloopt namelijk niet altijd even soepel. Maar ik woon nou eenmaal de helft van mijn leven in een geweldige fantasiewereld ver van deze. Waar mijn verhalen en gedichten zich wortelen en columns zoals deze ontstaan; waarom zou ik daar weg willen? Dus, mijn enige goede voornemen voor 2019 is om geen goede voornemens meer te nemen.

Zo. Nu ga ik yoga doen. In mijn dagdroom dan.

Misschien ook wat voor jou

Volg BEAM op TikTok!

Voor video's van inspirerende jongeren die licht willen verspreiden! 💛💡