Merel van Dongen speelt op het WK: "Voetbal is mijn bestemming."

Merel van Dongen, vertel, hoe word je profvoetballer?

Merel van Dongen: “Dat gebeurt niet van de een op de andere dag. Het is een proces. Ik ben op mijn vijfde begonnen zoals iedereen begint met voetballen: thuis op een veldje. Ik vond het leuk en bleek er goed in te zijn, dus werd ik bij de jongens geplaatst. Vanaf toen ging mijn ontwikkeling snel, in een jongenselftal moet je harder rennen en dus sneller beslissingen maken op het veld. Vervolgens werd ik gescout door de KNVB en mocht ik bij Oranje onder de 15 jaar. Toen dacht ik voor het eerst: o, dit kan weleens wat worden!

Op mijn achttiende tekende ik een contract bij ADO Den Haag. We werden landskampioen. Na dat seizoen ben ik door een universiteit in Alabama gevraagd om daar te studeren en voetballen. Dat heb ik 2,5 jaar gedaan. Amerika is het walhalla: vrouwenvoetbal is daar heel groot. Tijdens mijn periode in Alabama heeft Ajax mij in de gaten gehouden en na m’n studie boden ze me direct een contract aan. Daar voetbal ik nu nog steeds met veel plezier. Ik heb altijd gekozen voor wat goed voelde en kansen gegrepen als ze zich aandienden.”

Voor mij gaat voetballen veel verder dan aandacht of rijk worden. Het is de bestemming van mijn leven.

Kun je leven van je voetbalbestaan?

“Nu ik naast mijn salaris bij Ajax ook betaald wordt om bij het Nederlands Elftal te voetballen, lukt dat net. Ik verdien modaal. Die bedragen zijn heel anders dan bij mannenvoetbal, dat verschil is echt bizar. Gelukkig woon ik alleen en heb ik niet veel kosten. Veel mensen uit mijn team zijn verplicht om naast hun voetballeven te werken om rond te komen. Dat is vervelend, want je wilt je volledig op voetbal kunnen richten. Ik ben heel blij dat ik die geldzorgen niet heb.”

Hoe is het om profvoetballer te zijn?

“Ik vind het fantastisch. Mijn bestemming heb ik gevonden. Veel mensen vragen zich af waarom ze iets doen. Dat weet ik nu. Ik kan uitkomen voor mijn land. Elke dag keihard trainen. Jonge meisjes en jongens inspireren om te gaan sporten. Dat is heerlijk.”

Wat moet je ervoor doen en laten om profvoetballer te worden?

“Ik denk dat ‘Wat wil je worden?’ geen goede vraag is. Iedereen wil wel wat. Veel meer gaat het om de vraag: ‘Wat heb je ervoor over om het te worden?’ Ben je bereid te lijden voor hetgeen je het liefste wilt doen? Zo heb ik mijn familie en vrienden in januari maar twee dagen gezien, en moet ik constant letten op wat ik eet en zeg. Bovendien voel ik altijd de druk om te presteren. Bij een wedstrijd van Ajax komt altijd wel iemand van het Nederlands Elftal kijken. Als je een fout maakt op het WK, sta je de dag erna overal in de kranten. Dat moet je willen en ervoor overhebben om profvoetballer te worden.”

Heb je ooit gedacht aan stoppen?

“Ja, toen ik in Amerika was, scheurde ik mijn kruisbanden. Het was heel zwaar om terug op mijn oude niveau te komen. In die periode moest ik maandenlang keihard trainen en kon ik bijna niemand zien. Ik heb een oudere zus en een tweelingzus met wie ik heel close ben, die zag ik dan zes maanden niet. In die periode moest ik mijzelf elke dag de vraag stellen: wil ik dit? Wil ik alles aan de kant zetten voor het voetbal? Wil ik na herstel weer gaan voetballen met de kans dat het opnieuw gebeurt? Ja, dat wilde ik.”

Zou je zonder voetbal kunnen?

“Voor mij gaat voetballen veel verder dan aandacht of rijk worden. Het is de bestemming van mijn leven. Anders zou ik het nooit volhouden. Ik voetbal omdat ik daarmee jonge meisjes en jongens leer sporten en kan inspireren. Zolang dat mijn droom is, wil ik er alles voor doen en laten. Voetbal is waarvoor ik – ondanks de minder fijne dingen – voor wil gaan en ontzettend gelukkig van word. Daar kies ik voor. Elke dag opnieuw.”

Facebook: MerelvanDongenNL

Dit artikel komt uit het fantastische BEAM Magazine! Ben je geen abonnee? Vraag HIER een proefexemplaar aan!