“Mensen verwachten niet dat een domineeszoon ook brak kan zijn”

“Toen ik vier maanden oud was, verhuisden we van Waddinxveen naar het Brabantse Waspik. Mijn vader kon na zijn studie aan de slag als dominee binnen de PKN en werd beroepbaar gesteld. Je bent vier jaar verbonden aan een gemeente. Na die vier jaar kan een andere gemeente je uitnodigen om daar te komen dienen als dominee. Een aantal jaar later ging mijn vader als dominee aan de slag in Eethen, omdat hij hier al vaker diensten had gedraaid en hij zag het als een nieuwe uitdaging. Rond mijn achtste vroeg de hervormde gemeente Ameide-Tienhoven mijn vader als dominee. Dit was een hele grote kerk met twee predikanten. De vertegenwoordigers van deze kerkenraad waren op zoek naar een jonge dominee. Mijn vader vond deze uitdaging fantastisch, maar moest het ook bespreken met God en bepalen of zijn roeping daar lag. Het was een moeilijke beslissing. Wij hadden het als gezin in Eethen op dat moment prima naar ons zin.”

Vrienden verlaten

“Doordat ik erg jong was, heb ik het wonen in Waspik niet echt meegemaakt. In Eethen ging ik naar groep 6 van de bassischool. In het begin vond ik dat moeilijk. Ik had toen nog geen smartphone en het was lastig om in die tijd via internet te communiceren. Ik maakte al snel nieuwe vrienden in Ameide. Met deze groep vrienden trek ik nog steeds op.”

Domineeszoon

“Op de bassischool wist iedereen dat ik de zoon van de dominee was. Er werd toen wel anders naar mij gekeken, dat neem ik ze niet kwalijk. Een docent op de middelbare school zei weleens voor de grap: ‘Jij bent toch de zoon van de dominee, dan weet je dit wel toch?’ Natuurlijk vind ik het fijn om veel kennis over het geloof te hebben, daarom legde ik het vroeger ook graag uit aan klasgenootjes.”

Ik probeer een eigen persoon te vormen, zodat ik meer los kom van het brave domineeszoontje zijn

Brave jongen

“Als mensen horen dat ik een domineeszoon ben, zeg ik vaak: ‘Je moet niet denken dat ik je nu wil gaan bekeren.’ Men verwacht niet dat ik als domineeszoon ook bijna elk weekend uit kan gaan en weleens brak ben. Dan moet ik uitleggen dat dat niet klopt en dat ik dezelfde dingen doe als mensen van mijn leeftijd. Luther genoot immers ook van een biertje. Domineeszoon zijn houd je niet weg van de leuke dingen in het leven. Ik heb ook weleens gehad dat ik door drank helemaal out ben gegaan en in het ziekenhuis ben beland. Mijn vader kwam toen midden in de nacht naar het ziekenhuis, maar ik kreeg geen straf hoor, haha. Ik probeer een eigen persoon te vormen, zodat ik meer los kom van het brave domineeszoontje zijn." 

Zelf ga ik niet meer naar de kerk

Kerk verlaten

“Zelf ga ik niet meer naar de kerk, omdat ik geen behoefte meer heb aan alle riedeltjes die de kerk met zich meebrengt. Ik lees boeken over het geloof en luister soms een preek op internet. Mijn vader snapt wel dat ik het gehad heb met de kerk. Ik geloof ook niet minder dan eerst. Je hoeft niet naar de kerk te gaan om gelovig te zijn.”