Mehmet is eenzaam: "Ik denk wel eens: waar doe ik het nog voor?"
Hopen durft Mehmet niet meer. Niet op een nieuwe baan, niet op nieuwe vrienden en niet op een beter contact met zijn familie. Hij is eenzaam. En dat wil hij vertellen. “Als mensen de tijd nemen om mijn verhaal te horen, verandert er misschien toch iets.”
Met nog vier anderen komt Mehmet (27) aan het woord in de vijfdelige portretserie Wie kent mij nog? die de EO tijdens de Week tegen Eenzaamheid – van 27 september tot en met 6 oktober – uitzendt. Ruim een miljoen mensen in Nederland voelen zich eenzaam. Onder hen ook veel jongeren. “Het is een kwetsbaar onderwerp,” begint de in Mijdrecht woonachtige Mehmet. “Maar als ik er niet over praat, blijft alles zoals het is.”
Drempel
Mehmet voelt zich vaak veroordeeld door mensen, vertelt hij. Werkelijke interesse van anderen ervaart hij niet. “Tegelijk bedenk ik me dat het mijn eigen aannames zijn, ik weet natuurlijk niet zeker of het zo is. Ik heb een lichte vorm van autisme en ben slechtziend. Door die fysieke handicap zie ik er minder mooi uit, vind ik. Die beperking kun je zien als een drempel tussen mij en anderen. Veel mensen stappen die drempel niet over. Ze denken dat ik ook verstandelijk gehandicapt ben, maar ik ben juist heel intelligent.”
Mishandeling
In zijn jeugd begonnen de moeilijkheden al. Zijn Turkse vader en moeder werden aan elkaar uitgehuwelijkt en hadden geen gelukkig leven samen. “Mijn vader mishandelde ons psychisch en lichamelijk. Uiteindelijk scheidden mijn ouders en bleef ik met mijn broertje en mijn moeder achter. Mijn broertje ontwikkelde zich echter net als mijn vader, waardoor ik ook met hem moest breken. En mijn moeder belt me alleen als zij iets nodig heeft.”
Iedereen is druk..
Druk
Als jongen vond Mehmet vriendschappen niet belangrijk. “Ik dacht dat ik er geen behoefte aan had. Maar vanaf het moment dat ik op mezelf ging wonen, probeerde ik wel vriendschappen op te bouwen.” Vaak werd hij daarin teleurgesteld, merkte hij. “Mensen zeggen snel dat ze druk zijn en ik twijfel dan aan mezelf en trek me terug. Ik heb een vriendschap gehad met een jongen die getrouwd was en twee kinderen had. We appten regelmatig, maar spraken nooit af. Ik vroeg weleens of ik even mocht langskomen, maar hij was altijd druk. Hij investeerde er niet in.” Ook zijn Facebookvrienden laten het afweten. “Ik heb weleens aan iemand gevraagd om af te spreken, maar iedereen is druk. Na een tijdje probeer je het gewoon niet meer.”
Een andere teleurstelling staat Mehmet ook nog helder voor de geest. Vorig jaar organiseerde hij met behulp van een welzijnsorganisatie in Mijdrecht een jongerensoos. “Er kwamen twee jongeren op af en daar bleef het bij. Ik schaam me daar erg voor.”
Verkeerde beslissingen
Op dit moment zit Mehmet thuis, omdat zijn tijdelijke baan op een postkamer afliep. Doordat hij verschillende opleidingen niet afmaakte en door “impulsieve, verkeerde beslissingen te nemen”, heeft hij geen diploma’s. Met behulp van een zogeheten FACT-team, waarin verschillende hulpverleners samenwerken, hoopt hij daar verandering in aan te brengen. “Ik weet niet goed wat ik wil. Daar hoop ik met het team achter te komen.”
Mehmet kijkt veel films en series om de dag door te komen. Hij moet dat eigenlijk minderen, omdat het niet goed is voor zijn ogen. “Maar ik heb verder niets te doen, er is niemand waar ik op kan terugvallen.”
Overleven
Leven werd voor Mehmet steeds meer overleven. Vaak heeft hij er eigenlijk geen zin meer in. “Ik vind het erg zwaar, ik denk weleens: waar doe ik het voor? Gelukkig ben ik positief ingesteld en kan ik die negatieve gedachten goed ombuigen naar positieve. Zo van: het kan altijd weer beter worden.”
Het stellen van persoonlijke doelen moet hem uit de neerwaartse spiraal halen, weet Mehmet. Maar die doelen kan hij zichzelf niet meer stellen. “Ik ben te druk met overleven, met het gevecht tegen mijn eenzaamheid. Je kunt zeggen: hoe kun je daar nu druk mee zijn? Maar de realiteit is dat ik er middenin zit.”
Bron: Visie
Wie kent mij nog?
In Wie kent mij nog? portretteert de EO op NPO 2 mensen voor wie deze indringende vraag dagelijkse realiteit is. Kijkers kunnen via de website Wiekentmijnog.nl reageren op de portretten. Ook is daar informatie te vinden voor mensen die zelf met eenzaamheid te maken hebben óf die juist iets voor een ander willen betekenen.
Zondag, 22.30 uur, maandag t/m donderdag, 22.45 uur
(direct na Nieuwsuur) op NPO 2
